ಜಿತ್ವಾ ಸೂರ್ಯ್ಯಸುತಂ
ಭೀಮಃ ಕೌರವಾಣಾಮನೀಕಿನೀಮ್ ।
ಸರ್ವಾಂ ವಿದ್ರಾವಯಾಮಾಸ
ದ್ರೌಣಿದುರ್ಯ್ಯೋಧನಾವೃತಾಮ್ ॥೨೭.೪೪॥
ಭೀಮಸೇನನು ಸೂರ್ಯನ ಮಗನಾಗಿರುವ
ಕರ್ಣನನ್ನು ಗೆದ್ದು,
ಅಶ್ವತ್ಥಾಮ, ದುರ್ಯೋಧನರಿಂದ ಕೂಡಿರುವ ಕೌರವರ ಸೇನೆಯನ್ನು ಓಡಿಸಿದ.
ಅಕ್ಷೋಹಿಣೀತ್ರಯಂ ತೇನ
ತದಾ ವಿಲುಳಿತಂ ಕ್ಷಣಾತ್ ।
ತದೈವ ಗುರುಪುತ್ರೋSಯಾತ್ ಪಾಣ್ಡವಾನಾಮನೀಕಿನೀಮ್ ॥೨೭.೪೫॥
ವಿಮೃದ್ಯ ಸಕಲಾಂ ಸೇನಾಂ
ಕೃತ್ವಾ ಚ ವಿರಥಂ ನೃಪಮ್ ।
ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನಂ ಯಮೌ
ಚೈವ ಸಾತ್ಯಕಿಂ ದ್ರೌಪದೀಸುತಾನ್ ।
ಕ್ಷಣೇನ ವಿರಥೀಕೃತ್ಯ ಸರ್ವಾಂಶ್ಚಕ್ರೇ
ನಿರಾಯುಧಾನ್ ॥೨೭.೪೬॥
ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಭೀಮಸೇನನಿಂದ ಮೂರು ಅಕ್ಷೋಹಿಣಿ ನಾಶ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ಇನ್ನೊಂದು
ಕಡೆಯಿಂದ ಅಶ್ವತ್ಥಾಮನು ಪಾಂಡವರ ಸೇನೆಯನ್ನು ಕುರಿತು ಬಂದನು.
ಆ ಅಶ್ವತ್ಥಾಮನು ಎಲ್ಲಾ ಸೇನೆಯನ್ನು ಕಂಗೆಡಿಸಿ,
ಧರ್ಮರಾಜನನ್ನು ರಥಹೀನನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ, ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನ, ನಕುಲ-ಸಹದೇವರು, ಸಾತ್ಯಕಿ, ದ್ರೌಪದಿಯ ಮಕ್ಕಳು, ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ನಿರಾಯುಧರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ, ಅವರ ರಥವನ್ನು
ನಾಶಮಾಡಿದನು.
ತಾನ್ ಭಗ್ನದರ್ಪ್ಪಾನ್
ರಣತೋSಪಯಾತಾನನ್ವೇವ
ಬಾಣಾವೃತಮನ್ತರಿಕ್ಷಮ್ ।
ಕುರ್ವನ್ ಯಯೌ ಧರ್ಮ್ಮರಾಜಸ್ತಮಾಹ
ಕಿಂ ನಃ ಸ್ವಧರ್ಮ್ಮೇ ನಿರತಾನ್ ವಿಹಂಸಿ ॥೨೭.೪೭॥
ಕ್ಷತ್ರಿಯಾನ್ ಪರಧರ್ಮ್ಮಸ್ಥೋ
ಮಾ ಹಿಂಸೀರಿತಿ ಚೋದಿತಃ ।
ಪ್ರಹಸ್ಯ ತಾನ್
ವಿಹಾಯೈವ ಯಯೌ ಯತ್ರಾಚ್ಯುತಾರ್ಜ್ಜುನೌ ॥೨೭.೪೮॥
ಹೀಗೆ ಅವರೆಲ್ಲರ ದರ್ಪವನ್ನಿಳಿಸಿ, ಯುದ್ಧದಿಂದ ಓಡಿಹೋಗುವವರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದ
ಅಶ್ವತ್ಥಾಮ, ಉಳಿದ ಸೇನೆಯನ್ನು ಬಾಣಗಳಿಂದ ತುಂಬಿ ಮುನ್ನುಗ್ಗಿದ. ಆಗ ಧರ್ಮರಾಜನು
ನಿಸ್ಸಹಾಯಕತೆಯಿಂದ ಅವನನ್ನು ನಿಂದಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿದ- ‘ಯುದ್ಧ ಮಾಡುವುದು ಕ್ಷತ್ರಿಯರಾದ ನಮ್ಮ
ಧರ್ಮ. ಬ್ರಾಹ್ಮಣಧರ್ಮದಲ್ಲಿರುವ ನೀನು ಸ್ವಧರ್ಮ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ನಮ್ಮನ್ನು ಕುರಿತು ಏಕೆ ಹಿಂಸೆ
ಮಾಡುತ್ತಿರುವೆ’. ಈರೀತಿ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟವನಾದ ಅಶ್ವತ್ಥಾಮನು ನಕ್ಕು, ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನೂ
ಬಿಟ್ಟು, ಕೃಷ್ಣಾರ್ಜುನ ಎಲ್ಲಿದ್ದರೋ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೊರಟುಹೋದ.
ಸಂಶಪ್ತಕೈಸ್ತತ್ರ ಸಂಯುದ್ಧ್ಯಮಾನಂ
ಸಮಾಹ್ವಯಾಮಾಸ ಸುರೇಶಸೂನುಮ್ ।
ಸ ಬಾಣಯುಕ್ತಂ
ಭುಜಗೇನ್ದ್ರಕಲ್ಪಮುನ್ನಮ್ಯ ಬಾಹುಂ ಯುಧಯೇ ಸುಶೂರಮ್ ॥೨೭.೪೯॥
ಅಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಶೂರನಾದ, ಸಂಶಪ್ತಕರೊಂದಿಗೆ ಯುದ್ಧಮಾಡುತ್ತಿರುವ,
ಸುರೇಶಸೂನು ಅರ್ಜುನನನ್ನು, ಅಶ್ವತ್ಥಾಮನು, ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಯುಕ್ತವಾದ, ಶೇಷ ಸದೃಶವಾದ ತನ್ನ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ತೋಳನ್ನೆತ್ತಿ ಯುದ್ಧಕ್ಕಾಗಿ ಕರೆದನು.
ಪಾರ್ತ್ಥಃ
ಸಂಶಕ್ತಕಗಣೈಃ ಸಂಸೃಷ್ಟಃ ಸಮರಾರ್ತ್ಥಿಭಿಃ ।
ಆಹೂತೋ ದ್ರೌಣಿನಾ ಚೈವ
ಕಾರ್ಯ್ಯಂ ಕೃಷ್ಣಮಪೃಚ್ಛತ ।
ಚೋದಯಾಮಾಸ ಚ ಹಯಾನ್
ಕೃಷ್ಣೋ ದ್ರೌಣಿರಥಂ ಪ್ರತಿ ॥೨೭.೫೦॥
ಸಂಶಪ್ತಕ ಗಣದಿಂದ
ತಡೆಯಲ್ಪಟ್ಟ, ಅಶ್ವತ್ಥಾಮನಿಂದಲೂ ಕರೆಯಲ್ಪಟ್ಟ ಪಾರ್ಥನು ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತಿಳಿಯದೇ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನನ್ನು
ಕೇಳಿದ. ಆಗ ಕೃಷ್ಣನು ಅಶ್ವತ್ಥಾಮನ ರಥವನ್ನು ಕುರಿತು ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ಪ್ರೇರಿಸಿದ.
No comments:
Post a Comment