Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 1701_1705

೧೭. ಹಂಸಡಿಭಿಕವಧಃ

ಓಂ ॥

ಗತೇsಥ ಚೇದಿಪೇ ಸ್ವಕಂ ಪುರಂ ಜಾನಾರ್ದ್ದನೋsಶೃಣೋತ್ ।

ರಮೈವ ರುಗ್ಮಿಣೀತಿ ಯೋದ್ಯತಾಂ ಸ್ವಯಮ್ಬರಾಯ ತಾಮ್ ॥೧೭.೦೧॥

ಚೇದಿರಾಜನಾದ ದಮಘೋಷನು ತನ್ನ ಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ತೆರಳುತ್ತಿರಲು, ಜನಾರ್ದನನು ಯಾರು ರುಗ್ಮಿಣಿ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನವಳಾಗಿದ್ದಾಳೋ, ಯಾವ ರುಗ್ಮಿಣಿಯು ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯೇ ಆಗಿದ್ದಾಳೋ, ಅಂತಹ ರುಗ್ಮಿಣಿಯು ಸ್ವಯಂಬರಕ್ಕಾಗಿ ಸಿದ್ಧಳಾಗಿದ್ದಾಳೆನ್ನುವುದನ್ನು  ಕೇಳಿದನು.   

ಸ ರುಗ್ಮಿನಾಮಕೋsಗ್ರಜಃ ಶ್ರಿಯೋ ದ್ವಿಷನ್ ರಮಾಪತಿಮ್ ।

ಹರೇಃ ಪ್ರದಾತುಮುದ್ಯತಾಂ ನ್ಯವಾರಯದ್ಧರಿಪ್ರಿಯಾಮ್ ॥೧೭.೦೨॥

ರುಗ್ಮಿ ಎಂಬ ಹೆಸರುಳ್ಳ ರುಗ್ಮಿಣಿಯ ಅಣ್ಣನು, ಪರಮಾತ್ಮನನ್ನು ದ್ವೇಷಮಾಡುತ್ತಾ, ರುಗ್ಮಿಣಿಯನ್ನು ಪರಮಾತ್ಮನಿಗೆ ನೀಡಬೇಕೆಂದು ಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದ ಬಂಧುಗಳನ್ನು ತಡೆದನು. 

[ರುಗ್ಮಿಣಿಯ ಸಂಬಂಧಿಕರಿಗೆ ಅವಳನ್ನು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನಿಗೇ ನೀಡಬೇಕು ಎಂದಿತ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ ಆಕೆಗೆ ಸರಿಹೊಂದುವ  ರೂಪವಿರುವುದು ಕೃಷ್ಣನಲ್ಲಿಯೇ. ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಸರಿಹೊಂದುವ ರೂಪವಿರುವುದು ರುಗ್ಮಿಣಿಯಲ್ಲಿ. ಅದರಿಂದಾಗಿ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಜೋಡಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಬಂಧುಗಳ ಬಯಕೆಯಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಭಗವಂತನನ್ನು ದ್ವೇಷಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರುಗ್ಮಿ ಅದನ್ನು ತಡೆದ]

ಪ್ರಘೋಷಿತೇ ಸ್ವಯಮ್ಬರೇsಥ ತೇನ ಮಾಗಧಾದಯಃ  ।

ಸಮೀಯುರುಗ್ರಪೌರುಷಾಃ ಸಸಾಲ್ವಪೌಣ್ಡ್ರಚೇದಿಪಾಃ ॥೧೭.೦೩॥

ಹೀಗೆ ರುಗ್ಮಿಣಿಯ ಸ್ವಯಂಬರವು ಪ್ರಘೋಷಿಸಲ್ಪಡಲು, ಆ ಸ್ವಯಂಬರದ ನಿಮಿತ್ತವಾಗಿ ಜರಾಸಂಧನನ್ನೇ ಮೊದಲು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಸಾಲ್ವ, ಪೌಣ್ಡ್ರ, ಶಿಶುಪಾಲರು ಒಂದೆಡೆ ಸೇರಿದರು.

ತದಾ ಜಗಾಮ ಕೇಶವೋ ಜವೇನ ಕುಣ್ಡಿನಂ ಪುರಮ್ ।

ಸ್ಮೃತೋsಥ ತೇನ ಪಕ್ಷಿರಾಟ್ ಸಮಾಜಗಾಮ ಕೇಶವಮ್ ॥೧೭.೦೪॥

ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನಿಂದ ಸ್ಮರಿಸಲ್ಪಟ್ಟವನಾದ ಗರುಡನು ಕೇಶವನ ಬಳಿ ಬಂದ. ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನು ಗರುಡನನ್ನೇರಿ ವೇಗದಿಂದ ಕುಣ್ಡಿನದೇಶಕ್ಕೆ ತೆರಳಿದನು.

ಪತತ್ರವಾಯುನಾsಸ್ಯ ತೇ ನರೇಶ್ವರಾಃ ಪ್ರಪಾತಿತಾಃ ।

ಯದೇದೃಶಂ ಪತತ್ರಿಣೋ ಬಲಂ ಹರೇಃ ಕಿಮುಚ್ಯತೇ ॥೧೭.೦೫॥

ಈ ಗರುಡನ ರೆಕ್ಕೆಯ ಗಾಳಿಯಿಂದ ಜರಾಸಂಧಾದಿಗಳು ಬಿದ್ದರು. ಪಕ್ಷಿಯ ಬಲವೇ ಹೀಗಿರಬೇಕಾದರೆ ಇನ್ನು ಹರಿಯ ಬಲ ಎಂತದ್ದಿರಬೇಕು?