ಷಣ್ಮಾಸೇsತಿಗತೇSಪಶ್ಯನ್ಮೂಕಂ ನಾಮಾಸುರಂ ಗಿರೌ ।
ವರಾಹರೂಪಮಾಯಾತಂ ವಧಾರ್ತ್ಥಂ
ಫಲ್ಗುನಸ್ಯ ಚ ॥೨೨.೧೩೪॥
ಆರು ತಿಂಗಳಾದಮೇಲೆ ಆ ಬೆಟ್ಟದಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ವಧಿಸಲೆಂದು ಬಂದಿರುವ ಹಂದಿಯ ರೂಪವನ್ನು
ಧರಿಸಿರುವ ಮೂಕನೆಂಬ ಅಸುರನನ್ನು ಇಂದ್ರಕೀಲಕ ಪರ್ವತದಲ್ಲಿ ಅರ್ಜುನ ಕಂಡ.
ತಂ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಫಲ್ಗುನೋ
ವೀರಃ ಸಜ್ಯಂ ಕೃತ್ವಾ ತು ಗಾಣ್ಡಿವಮ್ ।
ಚಿಕ್ಷೇಪ
ವಜ್ರಸಮಿತಾಂಸ್ತತ್ಕಾಯೇ ಸಾಯಕಾನ್ ಬಹೂನ್ ॥೨೨.೧೩೫॥
ಶೂರನಾದ ಅರ್ಜುನನ್ನು ಮೂಕನೆಂಬ ಅಸುರ ಬಂದದ್ದನ್ನು ತಿಳಿದು, ಗಾಣ್ಡಿವವನ್ನು
ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸಿ, ವಜ್ರಾಯುಧಕ್ಕೆ ಸಮನಾಗಿರುವ ಬಹಳ ಬಾಣಗಳನ್ನು ಅವನ ಶರೀರದ
ಮೇಲೆ ಪ್ರಯೋಗಿಸಿದ.
ಕಿರಾತರೂಪಸ್ತಮನು ಸಭಾರ್ಯ್ಯಶ್ಚ
ತ್ರಿಯಮ್ಬಕಃ ।
ಸ ಮಮಾರ ಹತಸ್ತಾಭ್ಯಾಮ್
ದಾನವಃ ಪಾಪಚೇತನಃ ॥೨೨.೧೩೬॥
ಅದೇಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸಪತ್ನೀಕನಾದ, ಬೇಡರ ವೇಷವನ್ನು ಧರಿಸಿರುವ ಶಿವನು ಬಹಳ ಬಾಣಗಳನ್ನು ಆ ಅಸುರನ ದೇಹದೊಳಗೆ
ಎಸೆದ. (ಅಂದರೆ ಈಕಡೆಯಿಂದ ಅರ್ಜುನನು ಬಾಣಗಳನ್ನು
ಬಿಟ್ಟರೆ, ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ಸದಾಶಿವನೂ ಅಸುರನ ಮೇಲೆ ಬಾಣಗಳನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಿಸಿದ). ಅವರಿಬ್ಬರಿಂದ ಹೊಡೆಯಲ್ಪಟ್ಟ
ದುಷ್ಟ ಜೀವನಾಗಿರುವ ಮೂಕನೆಂಬ ಅಸುರನು ಮರಣ ಹೊಂದಿದ.
ತೇನೋಕ್ತೋSಸೌ
ಮಯೈವಾಯಂ ವರಾಹೋSನುಗತೋSದ್ಯ ಹಿ ।
ತಮವಿದ್ಧ್ಯೋ ಯತಸ್ತ್ವಂ
ಹಿ ತದ್ ಯುದ್ಧ್ಯಸ್ವ ಮಯಾ ಸಹ ॥೨೨.೧೩೭॥
‘ನನ್ನಿಂದಲೇ ಆ ವರಾಹವು ಬೇಟೆಗಾಗಿ ಹಿಂಬಾಲಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತ್ತು. ನೀನು ಏಕೆ ಹೊಡೆದೆ? ಆ
ಕಾರಣದಿಂದ ನನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಯುದ್ಧಮಾಡು’ ಎಂದು ಬೇಡರ ವೇಷದಲ್ಲಿರುವ ಸದಾಶಿವನೆಂದ.
ಇತ್ಯುಕ್ತಃ ಫಲ್ಗುನಃ
ಪ್ರಾಹ ತಿಷ್ಠತಿಷ್ಠ ನ ಮೋಕ್ಷ್ಯಸೇ ।
ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ತಾವುಭೌ
ಯುದ್ಧಂ ಚಕ್ರತುಃ ಪುರುಷರ್ಷಭೌ ॥೨೨.೧೩೮॥
ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳಪಟ್ಟ ಅರ್ಜುನ ‘ನಿಲ್ಲು-ನಿಲ್ಲು, ನಿನ್ನನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಆಗ
ಪುರುಷಶ್ರೇಷ್ಠರಾದ ರುದ್ರ-ಅರ್ಜುನರು ಕಾಳಗವನ್ನು ಮಾಡಿದರು.
ತತ್ರಾಖಿಲಾನಿ
ಚಾಸ್ತ್ರಾಣಿ ಫಲ್ಗುನಸ್ಯಾಗ್ರಸಚ್ಛಿವಃ ।
ತತೋSರ್ಜ್ಜುನಸ್ತು
ಗಾಣ್ಡೀವಂ ಸಮಾದಾಯಾಭ್ಯತಾಡಯತ್ ॥೨೨.೧೩೯॥
ಆ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸದಾಶಿವನು ಅರ್ಜುನನ ಎಲ್ಲಾ ಅಸ್ತ್ರಗಳನ್ನೂ ನುಂಗಿಬಿಟ್ಟನು. ಆಗ ಅರ್ಜುನನು ಗಾಣ್ಡಿವವನ್ನು
ಹಿಡಿದು ಅದರಿಂದ ಹೊಡೆದನು.
ತದಪ್ಯಗ್ರಸದೇವಾಸೌ
ಪ್ರಹಸನ್ ಗಿರಿಶಸ್ತದಾ ।
ಬಾಹುಯುದ್ಧಂ
ತತಸ್ತ್ವಾಸೀತ್ ತಯೋಃ ಪುರುಷಸಿಂಹಯೋಃ ॥೨೨.೧೪೦॥
ಗಿರೀಶನು ನಗುತ್ತಾ, ಗಾಣ್ಡಿವವೆಂಬ ಬಿಲ್ಲನ್ನೂ ನುಂಗಿದ. ತದನಂತರ ಪುರುಷಶ್ರೇಷ್ಠರಾಗಿರುವ
ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೂ ಬಾಹುಯುದ್ಧವಾಯಿತು.
ಪಿಣ್ಡೀಕೃತ್ಯ ತತೋ
ರುದ್ರಶ್ಚಿಕ್ಷೇಪಾಥ ಧನಞ್ಜಯಮ್ ।
ಮೂರ್ಚ್ಛಾಮವಾಪ ಮಹತೀಂ
ಫಲ್ಗುನೋ ರುದ್ರಪೀಡಿತಃ ॥೨೨.೧೪೧॥
ಮಲ್ಲಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸದಾಶಿವನು ಅರ್ಜುನನನ್ನು ಮುದ್ದೆಮಾಡಿ ಎಸೆದ. ರುದ್ರನಿಂದ ನೋವಿಗೆ ಒಳಗಾದ
ಫಲ್ಗುನನು ಬಹಳಕಾಲ ಮೂರ್ಛೆತಪ್ಪಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ.
No comments:
Post a Comment