ತತ್ರ ಕಾಳೀ ಭೀಮಭಾರ್ಯ್ಯಾ
ವೈಷ್ಣವಂ ಯೋಗಮಾಸ್ಥಿತಾ।
ಕೃಷ್ಣಯೈಕತ್ವಮಾಪನ್ನಾ
ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ದೇಹಂ ತು ಮಾನುಷಮ್ ॥ ೩೨.೫೯ ॥
ಸುಭದ್ರಾದ್ಯಾಸ್ತು ಯಾ
ಭಾರ್ಯ್ಯಾಃ ಪಾರ್ತ್ಥಾನಾಂ ತು ತದಾಜ್ಞಯಾ ।
ಯುಯುತ್ಸುಶ್ಚಾತ್ರ
ಶಿಕ್ಷಾರ್ತ್ಥಂ ಪೌತ್ರಸ್ಯೈವಾವಸನ್ ಪುರೇ ॥ ೩೨.೬೦ ॥
ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಭೀಮನ ಪತ್ನಿ ಕಾಳೀದೇವಿಯು ಪರಮಾತ್ಮನ ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ, ಮನುಷ್ಯದೇಹವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ದ್ರೌಪದೀದೇವಿಯಲ್ಲಿ ಐಕ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದಳು. ಸುಭದ್ರಾ ಮೊದಲಾದವರು, ಯುಯುತ್ಸುವೂ
ಕೂಡಾ ಪಾಂಡವರ ಆಜ್ಞೆಯಂತೆ ಪರೀಕ್ಷಿತರಾಜನ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನಕ್ಕಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಯೇ ವಾಸಮಾಡಿದರು.
ಸನ್ತ್ಯಜ್ಯ
ರಾಜ್ಯಚಿಹ್ನಾನಿ ವೈಷ್ಣವಂ ಯೋಗಮಾಸ್ಥಿತಾಃ ।
ವೀರಾಧ್ವಾನಂ ಯಯುಃ
ಸರ್ವೇ ಕೃಷ್ಣಯಾ ಸಹ ಪಾಣ್ಡವಾಃ ॥ ೩೨.೬೧ ॥
ದ್ರೌಪದೀದೇವಿಯಿಂದ ಕೂಡಿದ ಪಾಂಡವರು ತಮ್ಮ ಲಾಂಛನಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ನಾರಾಯಣನ ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ, ವೀರರ ಮಾರ್ಗವನ್ನು
ಹಿಡಿದರು. (ಅಂದರೆ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ತ್ಯಾಗಮಾಡಿ, ಕಾಡಿನ ಮಾರ್ಗವನ್ನು
ಹಿಡಿದಿದರು).
ಪ್ರಾಗುದೀಚೀಂ ದಿಶಂ
ಪೂರ್ವಂ ಯುಯುಸ್ತತ್ರಾರ್ಜ್ಜುನೋ ಧನುಃ ।
ನಾತ್ಯಜಲ್ಲೋಭತಸ್ತಂ ತು
ಸಮುದ್ರಮುಪ ಪಾವಕಃ ॥ ೩೨.೬೨ ॥
ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಯಯಾಚೇ
ರಾಜಾನಂ ತದುಕ್ತಃ ಪ್ರಾಸ್ಯದಮ್ಬುಧೌ ।
ಪ್ರಾತಿಭಾವ್ಯಂ ತು
ವರುಣೇ ನಿಸ್ತೀರ್ಯ್ಯಾಗ್ನಿರದೃಶ್ಯತಾಮ್ ॥ ೩೨.೬೩ ॥
ಯಯೌ ತೇSಪಿ ಯಯುಃ ಕ್ಷಿಪ್ರಂ ಪ್ಲವನ್ತಃ ಸಪ್ತ ವಾರಿಧೀನ್ ।
ಅಹೋಭಿಃ ಸಪ್ತಭಿರ್ಯ್ಯೋಗಂ
ಸಮಾರೂಢಾಃ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣಮ್ ॥ ೩೨.೬೪ ॥
ಕೃತ್ವಾ
ಕ್ವಚಿದಸಜ್ಜನ್ತ ಆಸೇದುರ್ಗ್ಗನ್ಧಮಾದನಮ್ ।
ತತ್ರ ನಾರಾಯಣಕ್ಷೇತ್ರೇ
ತೇಷಾಂ ತನ್ವೋSಪತನ್ ಕ್ರಮಾತ್ ॥ ೩೨.೬೫
॥
ಮೊದಲು ಅವರು ಪೂರ್ವ ಹಾಗೂ ಉತ್ತರ ದಿಕ್ಕಿನ ಮಧ್ಯದ ದಿಕ್ಕನ್ನು ಕುರಿತು ತೆರಳಿದರು. ಹೀಗೆ
ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಪಾಂಡವರಲ್ಲಿ ಅರ್ಜುನನು ಗಾಂಡೀವ
ಧನುಸ್ಸನ್ನು ಲೋಭದಿಂದ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಸಮುದ್ರದ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಅಗ್ನಿಯು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡು, ರಾಜನನ್ನು (ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನ್ನು)ಬೇಡಿಕೊಂಡ. [‘ಅಯಮ್ ವಃ ಫಲ್ಗುನೋ ಭ್ರಾತಾ ಗಾಂಡೀವಂ ಪರಮಾಯುಧಂ।
ಪರಿತ್ಯಜ್ಯ ವನೇ ಯಾತು ನಾನೇನಾರ್ಥೋSಸ್ತಿ ಕಶ್ಚನ’. (ಮಹಾಭಾರತ – ಮಹಾಪ್ರಸ್ಥಾನಿಕಪರ್ವ ೧.೪೦)- ನಿನ್ನ
ಸಹೋದರನಾದ ಅರ್ಜುನನು ಪರಮಾಯುಧವಾದ ಗಾಂಡೀವವನ್ನು
ಇಲ್ಲಿಯೇ ಬಿಟ್ಟು ವನಕ್ಕೆ ತೆರಳಬೇಕು. ಅವನಿಗೆ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಇದರ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿರುವುದಿಲ್ಲ]. ಆಗ
ಅರ್ಜುನನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಂದ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟವನಾಗಿ ಗಾಂಡೀವವನ್ನು ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಎಸೆದನು.
ವರುಣನಿಗೆ ಸೇರಿರುವ ಆ ಬಿಲ್ಲನ್ನು ಹಿಂದೆ ಅಗ್ನಿ ತಂದು ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ. ಹೀಗೆ ತನ್ನಲ್ಲಿ
ಗಿರವಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಆ ಧನುಸ್ಸನ್ನು ಅಗ್ನಿ ವರುಣನಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕಾಣದಾದನು.
ಪಾಂಡವರು ತಮ್ಮ ಯೋಗಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಿ, ವೇಗದಲ್ಲಿ ಏಳು ಸಮುದ್ರಗಳನ್ನು ಏಳು
ದಿವಸಗಳಲ್ಲಿ ದಾಟಿ ಭೂಮಿಗೆ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಬಂದು, ಗಂಧಮಾದನಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಆ ನಾರಾಯಣ
ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಅವರ ದೇಹಗಳು ಕ್ರಮವಾಗಿ ಬಿದ್ದವು.
No comments:
Post a Comment