Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 1392_1395

ಸಂಸ್ಥಾಪ್ಯತೌ ರಥವರೇ ಜಗತಾsಭಿವನ್ದ್ಯೌ ಶ್ವಾಫಲ್ಕಿರಾಶ್ವವತತಾರ ಯಮಸ್ವಸಾರಮ್ ।

ಸ್ನಾತ್ವ ಸ ತತ್ರ ವಿಧಿನೈವ ಕೃತಾಘಮರ್ಷಃ ಶೇಷಾಸನಂ ಪರಮಪೂರುಷಮತ್ರ ಚೈಕ್ಷತ್ ॥೧೩.೯೨॥

ಜಗತ್ತಿನಿಂದ ನಮಸ್ಕಾರ್ಯರಾದ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು  ಶ್ರೇಷ್ಠವಾದ ಆ ರಥದಲ್ಲಿ ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿ, ಶ್ವಫಲ್ಕಪುತ್ರ ಅಕ್ರೂರನು ಕೂಡಲೇ ಯಮುನಾನದಿಗಿಳಿದನು. ಅವನು ಅಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ತ್ರಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಅಘಮರ್ಷಣ ಸೂಕ್ತವನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಾ, ಸ್ನಾನಮಾಡಿ, ಅಲ್ಲಿಯೇ(ಜಲದಲ್ಲಿರುವಾಗಲೇ) ಶೇಷಾಸನನಾದ ಪರಮಾತ್ಮನನ್ನು ಕಂಡನು.

ನಿತ್ಯಂ ಹಿ ಶೇಷಮಭಿಪಶ್ಯತಿ ಸಿದ್ಧಮನ್ತ್ರೋ ದಾನೇಶ್ವರಃ ಸ ತು ತದಾ ದದೃಶೇ ಹರಿಂ ಚ ।

ಅಗ್ರೇ ಹಿ ಬಾಲತುನುಮೀಕ್ಷ್ಯ ಸ ಕೃಷ್ಣಮತ್ರ ಕಿಂ ನಾಸ್ತಿ ಯಾನ ಇತಿ  ಯಾನಮುಖೋ ಬಭೂವ॥೧೩.೯೩॥

ಅಘಮರ್ಷಣ ಮಂತ್ರದ ಸಿದ್ಧಿಯನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅಕ್ರೂರನು ಯಾವಾಗಲೂ ಶೇಷನನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಆತ ಭಗವಂತನ ದರ್ಶನವನ್ನೂ ಪಡೆದ. ತನ್ನ ಮುಂದೆ ಬಾಲಕ ಶರೀರವುಳ್ಳ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನನ್ನು ನದಿಯಲ್ಲೇ  ಕಂಡ ಅಕ್ರೂರ,  ರಥದಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣ ಇರುವನೋ-ಇಲ್ಲವೋ ಎಂದು ರಥದತ್ತ ನೋಡುತ್ತಾನೆ.

ತತ್ರಾಪಿ ಕೃಷ್ಣಮಭಿವೀಕ್ಷ್ಯ ಪುನರ್ನ್ನಿಮಜ್ಜ್ಯ ಶೇಷೋರುಭೋಗಶಯನಂ ಪರಮಂ ದದರ್ಶ ।

ಬ್ರಹ್ಮೇಶಶಕ್ರಮುಖದೇವಮುನೀನ್ದ್ರವೃನ್ದಸಂವನ್ದಿತಾಙ್ಘ್ರಿಯುಗಮಿನ್ದಿರಯಾ ಸಮೇತಮ್ ॥೧೩.೯೪॥

ರಥದಲ್ಲೂ  ಕೂಡಾ ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಕಂಡ ಅಕ್ರೂರ,  ಮತ್ತೆ ಯಮುನೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ, ಶೇಷನ ಉತ್ಕೃಷ್ಟವಾದ ಶರೀರದ ಮೇಲೆ  ಮಲಗಿರುವ, ಬ್ರಹ್ಮ-ರುದ್ರ-ಇಂದ್ರ ಮೊದಲಾದ ದೇವತೆಗಳು, ಮುನಿಶ್ರೇಷ್ಠರು, ಇವರೆಲ್ಲರ ಸಮೂಹಗಳಿಂದ ವಂದಿತವಾದ ಪಾದಗಳೆರಡನ್ನು  ಹೊಂದಿರುವ, ಲಕ್ಷ್ಮಿಯಿಂದ ಕೂಡಿರುವ, ಉತ್ಕೃಷ್ಟನಾದ ಪರಮಾತ್ಮನನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಾನೆ.

ಸ್ತುತ್ವಾ ವರಸ್ತುತಿಭಿರವ್ಯಯಮಬ್ಜನಾಭಂ ಸೋsನ್ತರ್ಹಿತೇ ಭಗವತಿ ಸ್ವಕಮಾರುರೋಹ ।

ಯಾನಂ ಚ ತೇನ ಸಹಿತೋ ಭಗವಾನ್ ಜಗಾಮ ಸಾಯಂ ಪುರೀಂ ಸಹಬಲೋ ಮಧುರಾಮನನ್ತಃ ॥೧೩.೯೫॥

ಆ ಅಕ್ರೂರನು ಉತ್ಕೃಷ್ಟವಾದ ಸ್ತೋತ್ರಗಳಿಂದ, ಎಂದೂ ನಾಶವಾಗದ, ಪದ್ಮನಾಭನಾಗಿರುವ ಪರಮಾತ್ಮನನ್ನು ಸ್ತೋತ್ರಮಾಡಿ, ಪರಮಾತ್ಮ ಕಾಣದಂತಾಗಲು ನದಿಯಿಂದ ಮೇಲೆಬಂದು ತನ್ನ ರಥವನ್ನು ಏರಿದ.

ಹೀಗೆ ಅಕ್ರೂರ ಹಾಗೂ ಬಲರಾಮನಿಂದ ಕೂಡಿಕೊಂಡ,  ಗುಣಗಳಲ್ಲಿ ಎಣಿಯಿರದ ನಾರಾಯಣನು ಸಂಜೆಯ ಸುಮಾರಿಗೆ  ಪಟ್ಟಣವನ್ನು ತಲುಪಿದ.