Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 21: 17-22

ನ ಕೃಷ್ಣರಾಮಕಾರ್ಷ್ಣಿಭಿಃ ಸುತಾ ನು ಮೇsತ್ರ ಪಾಲಿತಾಃ ।

ಕ್ವ ತೇsತ್ರ ಶಕ್ತಿರಿತ್ಯಮುಂ ಜಗಾದ ಸೋsರ್ಜ್ಜುನಮ್  ದ್ವಿಜಃ ॥೨೧.೧೭॥

 

ಯಾವಾಗ ಅರ್ಜುನ ತಾನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತೇನೆಂದು ಹೇಳಿದನೋ, ಆಗ ಆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು ಅವನನ್ನು ಕುರಿತು: ‘ಕೃಷ್ಣನಿಂದಲೂ, ಬಲರಾಮನಿಂದಲೂ, ಪ್ರದ್ಯುಮ್ನರಿಂದಲೂ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಡಲಿಲ್ಲ(ರಕ್ಷಿಸುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳಿಲ್ಲ), ಹೀಗಿರುವಾಗ ನಿನಗೆ ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿದೆ ಶಕ್ತಿ’ ಎಂದು ಕೇಳಿದ.

 

ತದಾ ಜಗಾದ ಫಲ್ಗುನೋsಸುರೈರ್ವಿದೂಷಿತಾತ್ಮನಾ ।

ನ ವಿಪ್ರ ತಾದೃಶೋsಸ್ಮ್ಯಹಂ ಯಥೈವ ಕೇಶವಾದಯಃ ॥೨೧.೧೮॥

 

ಆಗ ಅರ್ಜುನನು ಅಸುರರಿಂದ ಕದಡಿದ ಮನಸ್ಸುಳ್ಳವನಾಗಿ(ಅಸುರಾವೇಶದಿಂದ) ಹೇಳುತ್ತಾನೆ: ‘ಹೇ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ, ನಾನು ಕೃಷ್ಣ ಮೊದಲಾದವರಂತಲ್ಲ’ ಎಂದು.

 

ಮಯಾ ಜಿತಾ ಹಿ ಖಾಣ್ಡವೇ ಸುರಾಸ್ತಥಾsಸುರಾನಹಮ್ ।

ನಿವಾತವರ್ಮ್ಮನಾಮಕಾನ್  ವಿಜೇಷ್ಯ ಉತ್ತರತ್ರ ಹಿ ॥೨೧.೧೯॥

 

‘ನನ್ನಿಂದ ಖಾಣ್ಡವದಾಹ ಪ್ರಸಂಗದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ದೇವತೆಗಳೂ ಗೆಲ್ಲಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ಮುಂದೆ ನಿವಾತವರ್ಮ ಹೆಸರಿನವರನ್ನೂ  (ನಿವಾತಕವಚ ಎನ್ನುವ ಹೆಸರಿನ ದೈತ್ಯರನ್ನೂ) ನಾನು ಗೆಲ್ಲುತ್ತೇನೆ’

[ಭಾಗವತದಲ್ಲಿ ಅರ್ಜುನನ ಮಾತು ‘ಈಗಾಗಲೇ ಗೆದ್ದಿದ್ದೇನೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮುಂದೆ ನಡೆಯುವುದು ನಿಶ್ಚಿತವಾಗಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ‘ಭೂತಕಾಲದಲ್ಲೇ ಆಗಿ ಹೋಗಿದೆ’ ಎಂಬಂತೆ  ಹೇಳುವುದು ಪುರಾಣದ ಪರಿಭಾಷೆ. ‘ ನಾಹಂ ಸಙ್ಕರ್ಷಣೋ` ಬ್ರಹ್ಮನ್ ನ ಕೃಷ್ಣಃ ಕಾರ್ಷ್ಣಿರೇವ ಚ  । ಅಹಂ ಧನಞ್ಜಯೋ  ನಾಮ ಗಾಣ್ಡೀವಂ ಯಸ್ಯ ಕಾರ್ಮುಕಮ್’ (ಭಾಗವತ ೧೦.೧೦೦.೨೭) ‘ನಿವಾತಕವಚಾಶ್ಚೈವ ವಾಸವೇನಾಪಿ ದುರ್ಜಯಾಃ ।  ಮಯೈವ ನಿಹತಾಃ ಸಙ್ಖೇ ಹಿರಣ್ಯಪುರವಾಸಿನಃ’ (೧೦.೧೦೦.೩೩) ಇಲ್ಲಿ ‘ನಿಹತಾಃ’ ಎನ್ನುವುದು ಖಂಡಿತ ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಅಷ್ಟೇ. ಆದರೆ ಈ ರೀತಿ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಮಾಡಿದಾಗ ‘ಈ ವಿಷಯ ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ನಿಶ್ಚಿತವಾಗಿ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು’ ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲೇ(ಆದಿಪರ್ವ-೧೩೨.೧೨) ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ:  ‘ಸೂತಕೇ ವರ್ತಮಾನಾಂ ತಾಂ ವಾಗುವಾಚಾಶರೀರಿಣೀ’ ಕುಂತಿಗೆ ಅಶರೀರವಾಣಿಯಿಂದ ಇದೆಲ್ಲವೂ ಮೊದಲೇ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ‘ಏತಸ್ಯ ಭುಜವೀರ್ಯೇಣ ಖಾಣ್ಡವೇ ಹವ್ಯವಾಹನಃ । ಮೇದಸಾ ಸರ್ವಭೂತಾನಾಂ ತೃಪ್ತಿಂ ಯಾಸ್ಯತಿ ವೈ ಪರಾಮ್’ (೨೩) ‘ನಿವಾತಕವಚಾ ನಾಮ ದೈತ್ಯಾ ವಿಬುಧವಿದ್ವಿಷಃ । ಶಕ್ರಾಜ್ಞಯಾ ಮಹಾಬಾಹುಸ್ತಾನ್ ವಧಿಷ್ಯತಿ ತೇ ಸುತಃ’ (೨೭). ಅಶರೀರವಾಣಿ ಹೇಳಿರುವುದನ್ನು ಕುಂತಿ ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದಳು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನಿಗೆ ‘ನಾನು ಕೊಂದೇ ಕೊಲ್ಲುತ್ತೇನೆ’ ಎಂದು ತಿಳಿದಿತ್ತು. ನಿಶ್ಚಿತವಾದ್ದರಿಂದ ಪುರಾಣ ಈ ರೀತಿ ಅನುವಾದ ಮಾಡಿದೆ. ಆಚಾರ್ಯರ ನಿರ್ಣಯ ಇದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತದೆ].

 

ಉದೀರ್ಯ್ಯ ಚೇತಿ ಕೇಶವಂ ಸ ಊಚಿವಾನ್ ವ್ರಜಾಮ್ಯಹಮ್ ।

ಇತೀರಿತೋsವದದ್ಧರಿಸ್ತವಾತ್ರ ಶಕ್ಯತೇ ನು ಕಿಮ್ ॥೨೧.೨೦॥

 

ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಕುರಿತು ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದ ಅರ್ಜುನ ‘ನಾನು ತೆರಳುತ್ತೇನೆ’ ಎಂದ.  ಅರ್ಜುನನಿಂದ ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟ ಕೃಷ್ಣನು ‘ನಿನಗೆ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವಿದೆಯೇ‘ ಎಂದು ಕೇಳಿದ.

[ಭಾಗವತದಲ್ಲಿ(೧೦.೧೦೦.೩೧) ‘ಅಹಮೇವ ಗಮಿಷ್ಯಾಮಿ ನ ತ್ವಯಾ ಶಕ್ಯತೇsರ್ಜುನ’ ‘ನಾನೇ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ, ನಿನ್ನಿಂದ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ’ ಎಂದು ಕೃಷ್ಣ ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಹೇಳಿದ ಎಂದಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನು ಹರಿವಂಶದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವಂತೆ: ‘ರಕ್ಷಸೀತ್ಯೇವಮುಕ್ತಸ್ತು  ವ್ರೀಡಿತೋsಸ್ಮಿ ನರಾಧಿಪ’(ವಿಷ್ಣುಪರ್ವ ೧೧೧.೧೫)- ‘ರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುವ ನಿನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ನನಗೆ ನಾಚಿಕೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ’ ಎಂದು ಅರ್ಜುನ ಹೇಳಿದ  ಎಂದಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಮೇಲಿನ ಎರಡೂ ಮಾತನ್ನೂ ಸಮನ್ವಯ ಮಾಡಿ ನೋಡಿದಾಗ ವ್ಯಂಗ್ಯವಾಗಿ (ತಮಾಷೆಗಾಗಿ) ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ‘ರಕ್ಷಸಿ’ ಎಂದು ನುಡಿದಿದ್ದ ಎನ್ನುವುದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ].

 

ವಿಲಜ್ಜಮಾನಮೀಕ್ಷ್ಯ ತಂ ಜಗಾದ ಕೇಶವೋsರಿಹಾ ।

ವ್ರಜೇತಿ ಸ ಪ್ರತಿಶ್ರವಂ ಚಕಾರ ಹಾಪ್ಯರಕ್ಷಣೇ ॥೨೧.೨೧॥

 

ವಹ್ನಿಂ ಪ್ರವೇಕ್ಷ್ಯೆsಶಕ್ತಶ್ಚೇದಿತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ಸರ್ವಯಾದವೈಃ ।

ಯಯೌ ನ ರಾಮಪ್ರದ್ಯುಮ್ನಾವನಿರುದ್ಧಂ ಚ ಕೇಶವಃ ॥೨೧.೨೨॥

 

ಭಗವಂತನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ನಾಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಅರ್ಜುನನನ್ನು ಕಂಡು, ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸುವ ನಾರಾಯಣನು ‘ಹೊರಡು’ ಎಂದು ಹೇಳಿದನು. ಅರ್ಜುನನಾದರೋ, ‘ನಾನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸದೇ ಹೋದರೆ, ಈ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ನಾನು ಆಶಕ್ತನಾದರೆ ಅಗ್ನಿಪ್ರವೇಶ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ’ ಎಂದು ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದ. ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳಿ, ಎಲ್ಲಾ ಯಾದವರಿಂದ ಕೂಡಿ ಅರ್ಜುನ ಹೊರಟ. (ಆದರೆ ಕೆಲವರು ಮಾತ್ರ ಅವನ ಜೊತೆಗೆ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ).  ಕೃಷ್ಣನು ಬಲರಾಮ-ಪ್ರದ್ಯುಮ್ನರನ್ನು ಹಾಗೂ ಅನಿರುದ್ಧನನ್ನೂ ಕೂಡಾ  ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಸಹಾಯಮಾಡಿ ಎನ್ನುವ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ನಿಯೋಜಿಸಲಿಲ್ಲ.

[ಹರಿವಂಶದಲ್ಲಿ ಈ ಮಾತು ಬರುತ್ತದೆ: ‘ ತ್ವತ್ಪುರೋಗಾಶ್ಚ ರಕ್ಷನ್ತು ವೃಷ್ಣ್ಯನ್ಧಕಮಹಾರಥಾಃ ।  ಋತೇ ರಾಮಂ ಮಹಾಬಾಹುಂ ಪ್ರದ್ಯುಮ್ನಂ ಚ ಮಹಾಬಲಮ್’(೧೭). ಇಲ್ಲಿ ರಾಮನನ್ನು, ಪ್ರದ್ಯುಮ್ನನನ್ನೂ ಕೂಡಾ ಎಂದಿದ್ದಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ ಬಳಕೆಯಾದ ಚ-ಕಾರ ಅನಿರುದ್ಧನನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು ಆಚಾರ್ಯರ ನಿರ್ಣಯದಿಂದ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.]