Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 21: 133-138

 

ಇತೀರಿತೋsಸೌ ಮಗಧಾಧಿಪೋ ರುಷಾ ಜಗಾದ ನಾಹಂ ಶಿವಯಾಗಯುಕ್ತಾನ್ ।

ಮೋಕ್ಷ್ಯೇ ಪಶೂನ್ ಯುಗಪದ್ ವಾ ಕ್ರಮೇಣ ಯೋತ್ಸ್ಯೇ ಚ ವೋsಥಾಪಿ ಚಮೂಸಹಾಯಾನ್ ॥೨೧.೧೩೩॥

 

ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಕೃಷ್ಣ ನುಡಿದಾಗ ಜರಾಸಂಧ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾನೆ: ‘ನಾನು ಸದಾಶಿವನ ಯಾಗದಲ್ಲಿ ಮೀಸಲಾಗಿಟ್ಟಿರುವ ಪಶುಗಳನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ನೀವು ಮೂವರ ವಿರುದ್ಧ ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಕ್ರಮವಾಗಿ ಒಬ್ಬರಾದ ಮೇಲೆ ಒಬ್ಬರೊಂದಿಗೆ ಅಥವಾ ನೀವು ಸೇನಾ ಸಹಾಯದಿಂದ ಕೂಡಿ ಬಂದರೂ ಕೂಡಾ ನಾನು ಯುದ್ಧ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ.

 

ನಿರಾಯುಧಃ ಸಾಯುಧೋ ವಾ ಯುಷ್ಮದಿಷ್ಟಾಯುಧೇನ ವಾ ।

ಏಕೋsಪಿ ಸಕಲೈರ್ಯ್ಯೋತ್ಸ್ಯೇ ಸಸೇನೋ ವಾ ಸಸೈನಿಕಾನ್   ॥೨೧.೧೩೪॥

 

ನಿರಾಯುಧನಾಗಿ ಆಗಲೀ ಅಥವಾ ಆಯುಧ ಸಹಿತನಾಗಿ ಆಗಲೀ ಅಥವಾ ನಿಮಗೆ ಯಾವ ಆಯುಧ ಇಷ್ಟವೋ ಆ ಆಯುಧದಿಂದಾಗಲೀ ನಾನು ಯುದ್ಧ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ನೀವು ಸೈನ್ಯದಿಂದ ಬಂದರೆ ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಎಲ್ಲರ ಜೊತೆಗೆ ಹೋರಾಡುತ್ತೇನೆ ಅಥವಾ ನನ್ನ ಸೈನ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಬರಬೇಕೆಂದರೆ ಅದಕ್ಕೂ ನಾನು ಸಿದ್ಧ’.

 

ಇತ್ಯುಕ್ತವನ್ತಮವದದಜಿತೋರುಬಲೋ ಹರಿಃ ।

ಏಹ್ಯೇಕಮೇಕೋ ವಾsಸ್ಮಾಸು ಸಸೈನ್ಯೋ ವಾ ರಣೇ ನೃಪ             ॥೨೧.೧೩೫॥

 

ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಿರುವ ಜರಾಸಂಧನನ್ನು  ಕುರಿತು ಯಾರೂ ಸೋಲಿಸಲಾಗದ  ಬಲವುಳ್ಳ ಕೃಷ್ಣ ಪರಮಾತ್ಮನು ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದ: ‘ಎಲೈ ರಾಜನೇ, ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನನ್ನು ನೀನು ಆರಿಸಿಕೋ. ಸೈನ್ಯದೊಂದಿಗಾಗಲೀ  ಅಥವಾ ನೀನೊಬ್ಬನೇ ಆಗಲೀ.

 

ಯೇನ ಕಾಮಯಸೇ ಯೋದ್ಧುಂ ತಂ ನ ಆಸಾದಯ ದ್ರುತಮ್ ।

ನಿರಾಯುಧಃ ಸಾಯುಧೋ ವಾ ತ್ವದಭೀಷ್ಟಾಯುಧೇನ ವಾ ॥೨೧.೧೩೬॥

 

ನಮ್ಮ ಮೂವರಲ್ಲಿ ಯಾರೊಂದಿಗೆ ನೀನು ಯುದ್ಧ ಮಾಡಲು ಇಚ್ಛಿಸುವೆಯೋ ಅವನನ್ನು ನೀನು ಹೊಂದು. ಆಯುಧ ರಹಿತನಾಗಿ ಆಗಲೀ ಆಯುಧದಿಂದ ಕೂಡಿದವನಾಗಿ ಆಗಲೀ ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಆಯುಧದಿಂದಾಗಲೀ’.

 

ಇತ್ಯಾsಹ ಭಗವಾಞ್ಛತ್ರುಂ ಯಶೋ ಭೀಮೇ ವಿವರ್ದ್ದಯನ್ ।

ಘಾತಯಿತ್ವಾ ಸ್ವಶತ್ರುಂ ಚ ಭೀಮೇನಾನುಗ್ರಹಂ ಪರಮ್      ॥೨೧.೧೩೭॥

 

ಭೀಮಸ್ಯ ಕರ್ತ್ತುಮಿಚ್ಛಂಶ್ಚ ಭಕ್ತಿಜ್ಞಾನಾದಿವರ್ದ್ಧನಮ್[1] ।

ತೃಣೀಕರ್ತ್ತುಂ ರಿಪುಂ ಚೈವ ನಿರಾಯುಧತಯಾsಗಮತ್             ॥೨೧.೧೩೮॥

 

ಈರೀತಿಯಾಗಿ ತನ್ನ ಶತ್ರುವಾದ ಜರಾಸಂಧನನ್ನು ಭೀಮನಿಂದ  ಕೊಲ್ಲಿಸುವ ಮುಖೇನ ಭೀಮನ ಕೀರ್ತಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಲು, ಅವನಿಗೆ ಪರಮಾನುಗ್ರಹ ಮಾಡಲು, ಜ್ಞಾನ ಭಕ್ತಿ  ಮೊದಲಾದವುಗಳನ್ನು ಭೀಮನಲ್ಲಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಬೆಳೆಸಲು(/ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸಲು) ಮತ್ತು ಶತ್ರುವಾಗಿರುವ ಜರಾಸಂಧನನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಲು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ನಿರಾಯುಧನಾಗಿ ಜರಾಸಂಧನಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ.

---

[1] -ಭಕ್ತಿಜ್ಞಾನಾಭಿವರ್ದ್ಧನಮ್’ ಇತಿಚ ।