Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 27-86-93

 

ದ್ರೌಣಿಃ ಕೃಪಶ್ಚಾತ್ರ ತದೈವ ಜಗ್ಮತುಸ್ತದಾ ಭೀಮೋ ದ್ರೌಣಿಕರ್ಣ್ಣೌ ಜಗಾಮ ।

ಯದಾ ಭೀಮೋ ದ್ರೌಣಿಕರ್ಣ್ಣೌ ಜಗಾಮ ಕೃಪೋ ನೃಪಂ ರಥಮಾರೋಪಯಚ್ಚ ॥೨೭.೮೬ ॥

 

ಆಗಲೇ ಅಶ್ವತ್ಥಾಮ ಮತ್ತು  ಕೃಪಾಚಾರ್ಯ ಕೂಡಾ  ದುರ್ಯೋಧನನ ಬಳಿ ತೆರಳಿದರು.  ಭೀಮಸೇನ ಅಶ್ವತ್ಥಾಮ ಮತ್ತು ಕರ್ಣನನ್ನು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಎದುರುಗೊಂಡ. ಆಗ ಕೃಪಾಚಾರ್ಯರು ದುರ್ಯೋಧನನನ್ನು ತನ್ನ ರಥಕ್ಕೇರಿಸಿಕೊಂಡರು.  

 

ನೃಪಂ ಸಮಾದಾಯ ಕೃಪೇSಪಯಾತೇ ಭೀಮಾರ್ದ್ದಿತೌ ದ್ರೌಣಿಕರ್ಣ್ಣೌ ಶರೌಘೈಃ ।

ವಿಹಾಯ ತಂ ಜಗ್ಮತುಃ ಸೋಮಕಾನಾಂ ಚಮೂಂ ಶರೌಘೈರಭಿಪಾತಯನ್ತೌ ॥೨೭.೮೭ ॥

 

ಕೃಪಾಚಾರ್ಯರು ದುರ್ಯೋಧನನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಿಂದ ಹೊರಹೋಗಲು, ಅಶ್ವತ್ಥಾಮ ಮತ್ತು ಕರ್ಣ ಭೀಮಸೇನನ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಪೀಡಿತರಾಗಿ, ಭೀಮಸೇನನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಪಾಂಚಾಲರ ಸೇನೆಯನ್ನು ಬಾಣಗಳಿಂದ ನಾಶಮಾಡುವವರಾಗಿ ತೆರಳಿದರು.

 

ಅಥಾತ್ರ ರಾಜಾನಮಚಕ್ಷಮಾಣೋ ಧನಞ್ಜಯೋ ವಾಸುದೇವಪ್ರಣುನ್ನಃ ।

ಅಭ್ಯಾಯಯೌ ಪಾರ್ಷತಃ ಸ್ವಾಂ ತು ಸೇನಾಂ ಕರ್ಣ್ಣಾಹತಾಂ ವೀಕ್ಷ್ಯ ಕುರೂನಪೀಡಯತ್ ॥೨೭.೮೮ ॥

 

ತದನಂತರ ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಧರ್ಮರಾಜ ಕಾಣದೇ ಇದ್ದಾಗ ಕೃಷ್ಣನಿಂದ ಪ್ರೇರಿತನಾದ ಧನಂಜಯನು, ಸಂಶಪ್ತಕರನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಂದ. ಇತ್ತ ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನನು ತನ್ನ ಸೇನೆಯು ಕರ್ಣನಿಂದ ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು, ದುರ್ಯೋಧನಾದಿಗಳ ಸೇನೆಯ ಮೇಲೆ ದಾಳಿಮಾಡಿದ.

 

ನ್ಯವಾರಯತ್ ಸಮಾಯಾನ್ತಂ ಕಪಿಪ್ರವರಕೇತನಮ್ ।

ದ್ರೌಣಿರ್ದ್ದುಃಶಾಸನಶ್ಚೈವ ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನಮವಾರಯತ್ ॥೨೭.೮೯ ॥

 

ರಾಜನನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು, ಸಂಶಪ್ತಕರನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬರುತ್ತಿರುವ ಕಪಿಧ್ವಜ ಅರ್ಜುನನನ್ನು ಅಶ್ವತ್ಥಾಮ ತಡೆದ. ದುಃಶ್ಯಾಸನನು ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನನನ್ನು ತಡೆದ.

 

ಉಭಾವತಿರಥೌ ತೌ ತು ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರೈರಭ್ಯವರ್ಷತಾಮ್ ।

ದುಃಶಾಸನಃ ಪಾರ್ಷತಶ್ಚ ಕುರ್ವನ್ತೌ ಬಾಣಜಂ ತಮಃ ॥೨೭.೯೦ ॥

 

ಅತಿರಥರಾದ ದುಃಶಾಸನ ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನ ಇಬ್ಬರೂ ಪರಸ್ಪರ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳಿಂದ, ಬಾಣಗಳ ಮಳೆಗರೆಯುತ್ತಾ, ಆಗಸವನ್ನು ಕತ್ತಲಾಗಿಸಿ  ಪರಸ್ಪರ ಪೀಡಿಸಿಕೊಂಡರು.

 

ತತ್ರ ದುಃಶಾಸನೇನಾSಜೌ ಸ್ತಮ್ಭಿತೋ ದ್ರುಪದಾತ್ಮಜಃ ।

ಯತಮಾನೋSಪಿ ನಿರ್ಯ್ಯತ್ನಃ ಕೃತೋ ಯುದ್ಧೇ ನಿರಾಯುಧಃ ॥೨೭.೯೧ ॥

 

ಈ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನನು ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನಪಟ್ಟರೂ ಕೂಡಾ ಸಫಲನಾಗದೇ, ದುಃಶಾಸನನಿಂದ ನಿರಾಯುಧನಾಗಿ ಸ್ತಮ್ಭಿತನಾದ.

 

ತದಾSಭವದ್ ಯುದ್ಧಮತೀವ ದಾರುಣಂ ದ್ರೌಣೇಸ್ತನೂಜೇನ ತು ವಜ್ರಪಾಣೇಃ ।

ತತ್ರಾಪಿ ಬದ್ಧಃ ಶರಪಞ್ಜರೇಣ ಪಾರ್ತ್ಥೋSಪನುತ್ತಾSಪಿ ಹಿ ಗಾಣ್ಡಿವಜ್ಯಾ ॥೨೭.೯೨ ॥

 

ಅದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅಶ್ವತ್ಥಾಮನಿಗೆ ಇಂದ್ರನ ಮಗನಾಗಿರುವ ಅರ್ಜುನನೊಂದಿಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಭಯಂಕರವಾದ ಯುದ್ಧವಾಯಿತು. ಆ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡಾ ಅರ್ಜುನನು ಶರಪಂಜರದಿಂದ ಕಟ್ಟಲ್ಪಟ್ಟ. ಗಾಂಡೀವಬಿಲ್ಲಿನ ದಾರವು ಕತ್ತರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು ಕೂಡಾ.

 

ಪಾರ್ತ್ಥೋSಥ ಕೃಷ್ಣೇಧಿತಬಾಹುವೀರ್ಯ್ಯೋ ನಿಹತ್ಯ ಸೂತಂ ಗುರುಪುತ್ರಕಸ್ಯ ।

ಛಿತ್ವಾ ಚ ರಶ್ಮೀಂಸ್ತುರಗಾನಮುಷ್ಯ ವಿದ್ರಾವಯಾಮಾಸ ಶರೈಃ ಸುದೂರಮ್ ॥೨೭.೯೩ ॥

 

ತದನಂತರ ಕೃಷ್ಣನ ಆಲಿಂಗನದಿಂದ ತೋಳ್ಬಲ ವೃದ್ಧಿಸಿಕೊಂಡ ಅರ್ಜುನನು ಅಶ್ವತ್ಥಾಮನ ಸಾರಥಿಯನ್ನು ಕೊಂದು, ಅವನ ಕುದುರೆಗಳ ಲಗಾಮನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ, ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಅತಿ ದೂರಕ್ಕೆ ಓಡಿಸಿಬಿಟ್ಟನು.