Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 32-114-125

 

ಸುಯೋಧನಾದ್ಯಾ ಯದಿಮೇ ಸುಪಾಪಾ ಆರಬ್ಧಕರ್ಮ್ಮಕ್ಷಯಮಾಪ್ಯ ನಿತ್ಯೇ ।

ನಿಃಶೇಷಸೌಖ್ಯೋಜ್ಝಿತನಿತ್ಯದುಃಖೇSವಶಾಃ ಪತಿಷ್ಯನ್ತ್ಯಪುನರ್ನ್ನಿವೃತ್ತಾಃ ॥ ೩೨.೧೧೪ ॥

 

ಯಾವ ಕಾರಣದಿಂದ ದುರ್ಯೋಧನನೇ ಮೊದಲಾದವರು ಅತಿ ಪಾಪಿಷ್ಠರೋ, ಆದುದರಿಂದ ಅವರು ಯಜ್ಞಾದಿಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದ ಪುಣ್ಯಕರ್ಮ ನಾಶವಾದಮೇಲೆ, ನಿತ್ಯವಾಗಿರುವ ಯಾವುದೇ ಸುಖದ ಲವಲೇಶವಿಲ್ಲದೆ, ನಿತ್ಯ ದುಃಖವಾಗಿರುವ ಅನ್ಧಂತಮಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಖಂಡಿತ ಬೀಳುತ್ತಾರೆ.

 

ದೇವಾಂಶಜಾ ಯೇ ತು ಸಮಸ್ತಶಸ್ತೇ ಸ್ವಮೂಲರೂಪಂ ಸಮವಾಪ್ಯ ಕಾಲೇ ।

ಸ್ವತಾರತಮ್ಯಾನುಸೃತಾಂ ವಿಮುಕ್ತಿಂ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯನ್ತಿ ನಾತ್ರಾಪಿ ವಿಚಾರ್ಯ್ಯಮಸ್ತಿ ॥ ೩೨.೧೧೫ ॥

 

ಯಾರು ದೇವತೆಗಳ ಅಂಶದಿಂದ ಹುಟ್ಟಿದ್ದಾರೋ, ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಕೂಡಾ, ಸರಿಯಾದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಮೂಲರೂಪವನ್ನು ಹೊಂದಿ,  ತಮ್ಮ ಯೋಗ್ಯತೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾದ ವಿಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದುತ್ತಾರೆ. ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡಾ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ.

 

ಇತ್ಯುಕ್ತ ಆಶ್ವೇವ ನಿಮಜ್ಜ್ಯ ಗಙ್ಗಾಂ  ಧರ್ಮ್ಮಾತ್ಮಜಸ್ತಂ ಪ್ರವಿಸೃಜ್ಯ ದೇಹಮ್ ।

ಸದ್ಯೋ ಬಭೌ ದೈವಮವಾಪ್ಯ ಕಾಯಂ ವಿಸೃಷ್ಟರೋಷಾದಿಸಮಸ್ತದೋಷಃ ॥ ೩೨.೧೧೬ ॥

 

ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಕೂಡಲೇ ಗಂಗೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ, ಭೌತಿಕ ದೇಹವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ದುರ್ಯೋಧನನ ಮೇಲಿನ ರೋಷ, ಮಾತ್ಸರ್ಯ, ಮೊದಲಾದ ಎಲ್ಲಾ ದೋಷಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ದೈವಿಕವಾಗಿರುವ ಶರೀರವನ್ನು ಹೊಂದಿ ಶೋಭಿಸಿದ.

 

ಸ ತು ಪ್ರಪಶ್ಯನ್ ಸ್ವಜನಂ ಸಮಸ್ತಂ ಸ್ವಮೂಲರೂಪಾತಿಸಮೀಪಸಂಸ್ಥಮ್ ।

ದದರ್ಶ ಭೀಮಂ ಚ ಮರುತ್ಸಮೀಪೇ ಮದ್ಧ್ಯೇ ಜ್ವಲನ್ತಂ ಮರುತಾಂ ಗಣಸ್ಯ ॥ ೩೨.೧೧೭ ॥

 

ಧರ್ಮರಾಜನು ತಮ್ಮ ಮೂಲರೂಪಭೂತರಾಗಿರುವ ದೇವತೆಗಳ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುವ ತಮ್ಮವರಾದ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಾ,  ಮರುತ್ ದೇವತೆಗಳ ಸಮೂಹದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ, ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣನ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಭೀಮಸೇನನನ್ನು ಕಂಡ.

 

ದದರ್ಶ ಕೃಷ್ಣಾಮಪಿ ತತ್ಸಮೀಪೇ ಶ್ರಿಯಾ ಜ್ವಲನ್ತೀಂ ಸಮತೀತ್ಯ ಚಾನ್ಯಾಃ ।

ಸ್ಪ್ರಷ್ಟುಂ ಚ ಸಂಸ್ಕಾರವಶಾದಿಯೇಷ ನಿಷಿದ್ಧ್ಯ ತಂ ಪ್ರಾಹ ಸುರಾಧಿರಾಜಃ ॥ ೩೨.೧೧೮ ॥

 

ಅವನ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿಯೇ ಕಾಂತಿಯಿಂದ, ಉಳಿದ ಎಲ್ಲಾ ದೇವಿಯರನ್ನು ಮೀರಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿರುವ ದ್ರೌಪದಿಯನ್ನೂ ಧರ್ಮರಾಜ ಕಂಡ. ಹಾಗೆ ಕಂಡು, ತನ್ನ ಸಂಸ್ಕಾರದ ಬಲದಿಂದ ಅವಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಲು ಬಯಸಿದ. ಆಗ ಅವನನ್ನು ತಡೆದು ಇಂದ್ರ  ಹೇಳುತ್ತಾನೆ-

 

ಏಷಾ ಹಿ ಸಾಕ್ಷಾಜ್ಜಗತಾಂ ಪ್ರಿಯಸ್ಯ ಪ್ರಾಣಾತ್ಮನೋ ಜೀವವರೇಶ್ವರಸ್ಯ ।

ಪ್ರಾಣಪ್ರಿಯಾ ಶ್ರೀರಿತಿ ನಾಮ ಯಸ್ಯಾಃ ಶಮಾತ್ಮಕೇSಸ್ಮಿನ್ ರಮತೇ ಯದೇಷಾ ॥ ೩೨.೧೧೯ ॥

 

ಇವಳು ಜಗತ್ತಿಗೇ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಿಯನಾಗಿರುವ, ಉಸಿರನ್ನಾಡಿಸುವ, ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣ ಎನಿಸಿಕೊಂಡ, ಜೀವೊತ್ತಮನಾಗಿರುವ ಭೀಮಸೇನನ ಪ್ರಾಣಪ್ರಿಯಳಾದ ಭಾರತೀದೇವಿ. ಆನಂದಾತ್ಮಕನಾಗಿರುವ ಈ ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣನಲ್ಲಿ ಯಾವಕಾರಣದಿಂದ ಇವಳು ಅತ್ಯಂತ ಆಸಕ್ತಳಾಗಿರುವಳೋ, ಆ ಕಾರಣದಿಂದ ಅವಳಿಗೆ ‘ಶ್ರೀಃ’ ಎಂದು ಹೆಸರು.

 

ಯುಷ್ಮಚ್ಚತುರ್ದ್ದೇಹಗತಸ್ಯ ವಾಯೋರ್ವಾಯುಪ್ರಿಯಾ ಭೀಮತನೋಸ್ತಥೈವ ।

ಭೋಗಾಯ ಸೃಷ್ಟಾ ಪುರುಷೋತ್ತಮೇನ ಯುಷ್ಮತ್ಪ್ರಿಯಾರ್ತ್ಥಂ ಭವತಾಂ ಚ ದಾರೈಃ ॥ ೩೨.೧೨೦ ॥

 

ಭೀಮಸೇನನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಉಳಿದ ನಾಲ್ಕು ಜನರ (ಯುಧಿಷ್ಠಿರ, ಅರ್ಜುನ, ನಕುಲ-ಸಹದೇವ)  ದೇಹದ ಒಳಗೆ ಇರುವ ಭೀಮಸೇನಾತ್ಮಕನಾಗಿರುವ ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣನಿಗೆ ಇವಳು ಯಾವಾಗಲೂ ಪ್ರಿಯಳು. ನಾರಾಯಣನಿಂದ ನಿಮ್ಮ ಸುಖಕ್ಕಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಹೆಂಡತಿಯರಿಂದ ಒಡಗೂಡಿ, ನಿಮ್ಮ ಭೋಗಕ್ಕಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಿಸಲ್ಪಟ್ಟವಳು ಇವಳು.

 

ಪ್ರೀತಿಸ್ತತೋ ಹ್ಯಭ್ಯಧಿಕಾ ಬಭೂವ ಭೀಮಸ್ಯ ಚಾಸ್ಯಾಸ್ತದನು ಸ್ಮ ಪಾರ್ತ್ಥೇ ।

ತತೋ ಭವತ್ಸ್ವೇವ ಯಥಾಕ್ರಮೇಣ ಗುಣಾನುಸಾರೇಣ ಸಮೀರಣಸ್ಯ ॥ ೩೨.೧೨೧ ॥

 

ಆಕಾರಣದಿಂದ ಭೀಮಸೇನನ ಮೇಲೂ, ಅವನಾದ ನಂತರ ಅರ್ಜುನನಲ್ಲಿಯೂ ಇವಳಿಗೆ ಆತ್ಯಂತಿಕವಾದ ಪ್ರೀತಿಯು ಉಂಟಾಯಿತು. ಹೀಗೆ ಭೀಮಸೇನನ ನಂತರ ಕ್ರಮವಾಗಿ ಗುಣಾನುಸಾರವಾಗಿ ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ದ್ರೌಪದೀದೇವಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯು ಉಂಟಾಯಿತು.

 

ಇದಾ ಹಿ ಸಾ ಶುದ್ಧತನುಃ ಪ್ರಜಾತಾ ಶಚ್ಯಾದಿಯೋಗಾಪಗತಾಗ್ರ್ಯದೇಹಾ ।

ಯೂಯಂ ಚ ಸರ್ವೇ ಮರುತೋ ವಿಶೇಷಸಂಯೋಗಹೀನಾಃ ಸ್ವಶರೀರಸಂಸ್ಥಾಃ ॥ ೩೨.೧೨೨ ॥

 

ಈಗ ಇವಳು ಶಚಿಯೇ ಮೊದಲಾದ ದೇವಿಯರ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲದ, ಶ್ರೇಷ್ಠವಾದ ದೇಹದಿಂದ ಇದ್ದಾಳೆ. ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಕೂಡಾ ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣನ ವಿಶೇಷ ಸಂಯೋಗದಿಂದ ಹೀನರಾಗಿದ್ದೀರಿ.

 

ಸ್ಪರ್ಶೇsಪಿ ನಾಸ್ಯಾಃ ಪವಮಾನಪತ್ನ್ಯಾಃ ಸುಪೂತತಾSಲಂ ಭವತಾಮಿದಾನೀಮ್ ।

ನಚೋತ್ತರತ್ರಾಪಿ ಭವೇತ್ ಕಥಞ್ಚಿದ್ ದಿವೌಕಸಾಂ ಮಾನುಷದೇಹಿನೋ ಯಥಾ ॥ ೩೨.೧೨೩ ॥

 

ಈ ಭಾರತೀದೇವಿಯ ಮುಟ್ಟುವಿಕೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡಾ ನಿಮಗೆ ಈಗ ಪಾವಿತ್ರ್ಯ ಇಲ್ಲ. ಮುಂದೆಯೂ ಕೂಡಾ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಹೇಗೆ ಮನುಷ್ಯದೇಹಿಗಳು ಅಪವಿತ್ರರಾಗಿರುವುದರಿಂದ ದೇವತೆಗಳನ್ನು  ಮುಟ್ಟಲಾಗುವುದಿಲ್ಲವೋ ಹಾಗೇ.   

 

ಇತೀರಿತಂ ತಂ ಪ್ರತಿಸನ್ನಿವೃತ್ತಂ ವಿನಾಶಯನ್ ಮಾನುಷವಾಸನಾಂ ಸ್ವಯಮ್ ।

ಸಮಾಶ್ಲಿಷಚ್ಛುದ್ಧತನುಃ ಸ್ತನೋತ್ಥೋ ಧರ್ಮ್ಮೋ ಹರೇಃ ಸೋSಭವದಾಶು ತತ್ಸಮಃ ॥ ೩೨.೧೨೪ ॥

 

ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಇಂದ್ರನಿಂದ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟ, ದ್ರೌಪದಿಯನ್ನು ಮುಟ್ಟುವ ವಿಷಯದಿಂದ ವಿಮುಖನಾದ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನ್ನು, ಅವನ ಮನುಷ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನು ನಾಶಮಾಡಲು ಬಯಸಿದ, ಪರಮಾತ್ಮನ ಎದೆಯಭಾಗದಿಂದ ಹುಟ್ಟಿದ ಯಮಧರ್ಮರಾಜನು ಆಲಂಗಿಸಿಕೊಂಡ. ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಶುದ್ಧವಾದ ಶರೀರವುಳ್ಳವನಾಗಿ ಮೂಲರೂಪಕ್ಕೆ ಸಮಾನನಾದ.

 

ತತಸ್ತು ಪಾರ್ತ್ಥಾ ಅಖಿಲಾಃ ಸ್ವಮೂಲರೂಪೈಃ ಸಹೈವಾSವಿವಿಶುರ್ಮ್ಮುದಾSನ್ವಿತಾಃ ।

ಸ್ವೀಯಾನಿ ಧಾಮಾನಿ ತತೋSಪ್ಯನೂನಭೋಗಾಃ ಸದಾ ಸನ್ನ್ಯವಸಂಶ್ಚ ತತ್ರ  ॥ ೩೨.೧೨೫ ॥

 

ತದನಂತರ ಎಲ್ಲಾ ಪಾಂಡವರೂ ತಮ್ಮತಮ್ಮ ಮೂಲರೂಪದಿಂದ ಕೂಡಿಕೊಂಡೇ ಅತ್ಯಂತ ಸಂತಸದಿಂದ ತಮ್ಮತಮ್ಮ ಧಾಮಕ್ಕೆ ತೆರಳಿದರು. ಅಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡಾ ತಮ್ಮ ಮೂಲರೂಪಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆಯಿಲ್ಲದ ಭೋಗವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾ ವಾಸಮಾಡಿದರು.