Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 26-79-88

 

ದ್ರೋಣಂ ತತಃ ಶೈಶುಪಾಲಿಃ ಸಪುತ್ರೋ ಜಾರಾಸನ್ಧಿಃ ಕಾಶಿರಾಜಃ ಸಶೈವ್ಯಃ ।

ಸಮಾಸದನ್ ಕೈಕಯಾಶ್ಚೈವ ಪಞ್ಚ ಸಮಾರ್ದ್ದಯನ್ ಬಾಣಗಣೈಶ್ಚ ಸರ್ವಶಃ ॥ ೨೬.೭೯ ॥

 

ತದನಂತರ ಶಿಶುಪಾಲನ ಮಗನಾದ ಧೃಷ್ಟಕೇತು (ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಪತ್ನಿ ದೇವಕಿಯ ಅಣ್ಣ), ಜರಾಸಂಧನ ಮಗ ಸಹದೇವ, ಭೀಮನ ಮಾವನಾದ ಕಾಶೀರಾಜ, ಶೈಬ್ಯ, ಐದುಜನ ಕೇಕಯರು ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರನ್ನು ಎದುರುಗೊಂಡರು ಹಾಗೂ ಎಲ್ಲೆಡೆಯಿಂದ ಬಾಣಗಳಿಂದ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿ ಅವರನ್ನು ಪೀಡಿಸಿದರು.

 

ಸ ತಾನ್ ಕ್ರಮೇಣೈವ ನಿಕೃತ್ತಕನ್ಧರಾಞ್ಛರೋತ್ತಮೈರತ್ರ ವಿಧಾಯ ವಿಪ್ರಃ ।

ನಿನಾಯ ಲೋಕಂ ಪರಮರ್ಕ್ಕಮಣ್ಡಲಂ ವ್ರಜನ್ತಿ ನಿರ್ಭಿದ್ಯ ಯಮೂರ್ಧ್ವರೇತಸಃ ॥ ೨೬.೮೦ ॥

 

ಹೀಗೆ ಬಂದ ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಕ್ರಮವಾಗಿ ಆ ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರು ತನ್ನ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಕತ್ತರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಕತ್ತುಳ್ಳವರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ, ಸೂರ್ಯಮಂಡಲದ ಆಚೆ ಇರುವ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಿದರು. ಯಾವ ಲೋಕವನ್ನು ಸನ್ಯಾಸಿಗಳು ಸೂರ್ಯಮಂಡಲವನ್ನು ಭೇದಿಸಿ ಹೋಗುತ್ತಾರೋ, ಆ ಲೋಕವನ್ನು ಅವರಿಗೆ ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರು ಹೊಂದಿಸಿಕೊಟ್ಟರು.

 

ವಿಧೂಯಮಾನೇ ಗುರುಣೋರುಸೈನ್ಯೇ ಪೃಥಾಸುತಾನಾಂ ಪೃತನಾಃ ಪರೇಷಾಮ್ ।

ಪ್ರಾಯೋ ರಣೇ ಮಾರುತಸೂನುನೈವ ಹತಪ್ರವೀರಾ ಮೃದಿತಾಃ ಪರಾದ್ರವನ್ ॥೨೬.೮೧॥

 

ಹೀಗೆ ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರಿಂದ ಪಾಂಡವರ ಸೈನ್ಯವು ನಾಶಮಾಡಲ್ಪಡುತ್ತಿರಲು, ಅತ್ತ ಕೌರವರ ಸೇನೆಯು ಭೀಮನಿಂದ ತಮ್ಮ ವೀರರನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ಪೀಡಿತವಾಗಿ, ಪಲಾಯನ ಮಾಡಿದವು.

 

ಅಲಮ್ಭುಸೋ ನಾಮ ತದೈವ ರಾಕ್ಷಸಃ ಸಮಾಸದನ್ಮಾರುತಿಮುಗ್ರಪೌರುಷಮ್ ।

ಸ ಪೀಡಿತಸ್ತೇನ ಶರೈಃ ಸುತೇಜನೈಃ ಕ್ಷಣಾದದೃಶ್ಯತ್ವಮವಾಪ ಮಾಯಯಾ ॥೨೬.೮೨ ॥

 

ಆಗಲೇ ಅಲಮ್ಭುಸ ಎನ್ನುವ ರಾಕ್ಷಸನು ಉಗ್ರವಾದ ಪರಾಕ್ರಮವುಳ್ಳ ಭೀಮಸೇನನನ್ನು ಹೊಂದಿದನು. ಅವನು ಭೀಮನ ತೀಕ್ಷ್ಣವಾದ ಬಾಣಗಳಿಂದ ನೋವುಂಡು ಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ಮಾಯಾ ವಿದ್ಯೆಯಿಂದ ಅದೃಶ್ಯತ್ವವನ್ನು ಹೊಂದಿದನು.

 

ಸೋSದೃಶ್ಯರೂಪೋSನುಚರಾನಪೀಡಯದ್ ಭೀಮಸ್ಯ ತದ್ ವೀಕ್ಷ್ಯ ಚುಕೋಪ ಮಾರುತಿಃ ।

ಅಸ್ತ್ರಜ್ಞತಾಮಾತ್ಮನಿ ಕೇಶವಾಜ್ಞಯಾ ಸನ್ದರ್ಶಯನ್ನಾಗತಧರ್ಮ್ಮಸಙ್ಕಟಃ ॥೨೬.೮೩ ॥

 

ತ್ವಾಷ್ಟ್ರಾಸ್ತ್ರಮಾದತ್ತ ಸ ಕಾಮ್ಯಕರ್ಮ್ಮಹೀನೋSಪಿ ಭೀಮಸ್ತತ ಉತ್ಥಿಥಾಃ ಶರಾಃ ।

ತೇ ಬಾಣವರ್ಯ್ಯಾಸ್ತದದೃಶ್ಯವೇಧಿನೋ ರಕ್ಷೋ ವಿದಾರ್ಯ್ಯಾSವಿವಿಶುರ್ದ್ಧರಾತಳಮ್ ॥ ೨೬.೮೪ ॥

 

ಅಲಮ್ಭುಸನು ಅದೃಶ್ಯರೂಪನಾಗಿ ಭೀಮಸೇನನ ಬೆಂಗಾವಲು ಪಡೆಯನ್ನು ಹಿಂಸೆ ಮಾಡಿದನು. ಅದನ್ನು ನೋಡಿ, ಭೀಮಸೇನ ಕೋಪಗೊಂಡ. ಪರಮಾತ್ಮನ ಆಜ್ಞೆಯಿಂದ ತನ್ನಲ್ಲಿ ಅಸ್ತ್ರ ವಿದ್ಯೆಯೂ ಇದೇ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ತೋರಿಸುತ್ತಾ, ಕಾಮ್ಯಕರ್ಮವಿಲ್ಲದ ಭೀಮಸೇನನು ತ್ವಷ್ಟ್ರ ದೇವತಾಕವಾದ ಅಸ್ತ್ರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ. ಆ ಅಸ್ತ್ರದಿಂದ ಮೇಲೆದ್ದ ಬಾಣಗಳು ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದ ಅಲಮ್ಭುಸನನ್ನು ಸೀಳಿಕೊಂಡು ಭೂಮಿಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿತು.

[ಭೀಮಸೇನ ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರಲ್ಲಾಗಲೀ  ಅಥವಾ ಇನ್ನೆಲ್ಲೋ ಅಸ್ತ್ರವಿದ್ಯೆ ಕಲಿತ  ವಿವರ ನಮಗೆ ಕಾಣಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಅವನು ಅಸ್ತ್ರವನ್ನು ಅನುಸಂಧಾನ ಮಾಡಿದ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಹೌದು, ಭೀಮ ಅಸ್ತ್ರವನ್ನು ಕಲಿಯಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪ್ರತಿಭೆ ಇರುವುದರಿಂದ ಅಸ್ತ್ರದ ಮಂತ್ರ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಕಾಮ್ಯಕರ್ಮ ಮಾಡದ ಭೀಮಸೇನ ಆ ಮಂತ್ರಗಳನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ. ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಭೀಮಸೇನ ಅಸ್ತ್ರಪ್ರಯೋಗಿಸುವುದನ್ನು ಹೀಗೆ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ: ‘ಸಾ ರಾಕ್ಷಸವಿಸೃಷ್ಟಾ ತು ಶರವೃಷ್ಟಿಃ ಸುದಾರುಣಾ । ಜಘಾನ ಪಾಂಡುಪುತ್ರಸ್ಯ ಸೈನಿಕಾನ್ ರಣಮೂರ್ಧನಿ’ (ದ್ರೋಣಪರ್ವ ೧೦೮.೩೦) ‘ತತಃ ಕ್ರೋಧಾಭಿತಾಮ್ರಾರಾಕ್ಷೋ ನಿರ್ದಹನ್ನಿವ ಪಾವಕಃ । ಸನ್ದಧೇ ತ್ವಾಷ್ಟ್ರಮಸ್ತ್ರಂ ಸ ಸ್ವಯಂ ತ್ವಷ್ಟೇವ  ಮಾರುತಿಃ’ (೩೮) ] 

 ವಿವರ ನಮಗೆ ಕಾಣಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ

ತದ್ಧನ್ಯಮಾನಂ ಪ್ರವಿಹಾಯ ಭೀಮಮಪಾದ್ರವದ್ ದೂರತರಂ ಸುಭೀತಮ್ ।

ತತಸ್ತು ಭೀಮೋ ದ್ವಿಷತಾಂ ವರೂಥಿನೀಂ ವಿದ್ರಾವಯಾಮಾಸ ಶರೈಃ ಸುಮುಕ್ತೈಃ ॥ ೨೬.೮೫ ॥

 

ಆ ರಾಕ್ಷಸನು ಭೀಮನಿಂದ ಪೆಟ್ಟು ತಿಂದು, ಭೀಮನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಅತಿ ಭಯಗೊಂಡು ಬಹಳ ದೂರ ಓಡಿಹೋದನು. ತದನಂತರ ಭೀಮಸೇನನು ಶತ್ರುಗಳ ಸೇನೆಯನ್ನು ಉತ್ಕೃಷ್ಟವಾದ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಓಡಿಸಿದನು.

[ತದಸ್ತ್ರಂ ಪ್ರೇರಿತಂ ತೇನ ಭೀಮಸೇನೇನ ಸಂಯುಗೇ ರಾಕ್ಷಸಸ್ಯ ಮಹಾಮಾಯಾಂ ಹತ್ವಾ ರಾಕ್ಷಸಮಾರ್ಧಯತ್’ (ದ್ರೋಣಪರ್ವ ೧೦೮.೪೦)- ರಾಕ್ಷಸನ ಮಾಯೆಯನ್ನು ಯಾವುದೇ ಶ್ರಮವಿಲ್ಲದೇ ಭೀಮಸೇನ ನಾಶಮಾಡಿದನು]

 

ತದೈವ ಕೃಷ್ಣಾತನಯಾಃ ಸಮೇತಾ ಜಘ್ನುಃ ಶಲಂ ಸಂಯತಿ ಸೌಮದತ್ತಿಮ್ ।

ಅಲಮ್ಭುಸಂ ಪ್ರಾಪ ತದಾ ಘಟೋತ್ಕಚಃ ಪರಸ್ಪರಂ ತೌ ರಥಿನಾವಯುದ್ಧ್ಯತಾಮ್ ॥ ೨೬.೮೬ ॥

 

ಆಗಲೇ ದ್ರೌಪದಿಯ ಮಕ್ಕಳು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿ ಸೋಮದತ್ತನ ಮಗನಾದ ಶಲನನ್ನು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಕೊಂದುಹಾಕಿದರು. ಆಗ ಘಟೋತ್ಕಚನು  ಅಲಮ್ಭುಸನನ್ನು ಎದುರುಗೊಂಡನು. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಪರಸ್ಪರ ಯುದ್ಧಮಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದರು.

 

 

ಘಟೋತ್ಕಚಸ್ತಂ ವಿರಥಂ ವಿಧಾಯ ಖಸ್ಥಂ ಖ ಏವಾಭಿಯುಯೋಧ ಸಂಸ್ಥಿತಃ ।

ತತಸ್ತು ತಂ ಭೀಮಸುತೋ ನಿಗೃಹ್ಯ ನಿಪಾತ್ಯ ಭೂಮೌ ಪ್ರದದೌ ಪ್ರಹಾರಮ್ ॥ ೨೬.೮೭ ॥

 

ಪದಾ ಶಿರಸ್ಯೇವ ಸ ಪಿಷ್ಟಮಸ್ತಕೋ ಮಮಾರ ಮದ್ಧ್ಯೇ ಪೃಥಿವೀಪತೀನಾಮ್ ।

ತಸ್ಮಿನ್ ಹತೇ ಭೈಮಸೇನಿಃ ಕುರೂಣಾಂ ವ್ಯದ್ರಾವಯದ್ ರಥವೃನ್ದಂ ಸಮನ್ತಾತ್ ॥ ೨೬.೮೮ ॥

 

ಘಟೋತ್ಕಚನು ಅಲಮ್ಭುಸನನ್ನು ರಥಹೀನನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿರುವ ಅವನೊಂದಿಗೆ  ಆಕಾಶದಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತು ಯುದ್ಧಮಾಡಿದನು. ಕೆಲವು ಹೊತ್ತು ಯುದ್ಧವಾದಮೇಲೆ ಘಟೋತ್ಕಚನು ಅಲಮ್ಭುಸನನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸಿ, ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಬೀಳಿಸಿ, ಕಾಲಿನಿಂದ ಪ್ರಹಾರಮಾಡಿದನು. ಆಗ ಚೂರು-ಚೂರಾದ ತಲೆಯುಳ್ಳವನಾದ ಅಲಮ್ಭುಸನು ರಾಜರ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಸತ್ತುಹೋದನು. ಅವನು ಸಾಯುತ್ತಿರಲು ಭೀಮಸೇನನ ಮಗನಾದ ಆ ಘಟೋತ್ಕಚನು ಅವನ ಬೆಂಗಾವಲು ಪಡೆಯನ್ನು ಓಡಿಸಿದನು.