Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 25-47-57

 

ವಿರಥೋ ವ್ಯಾಯುಧಶ್ಚೈವ ದೃಢವೇಧವಿಮೂರ್ಚ್ಛಿತಃ ।

ಕೃತೋ ದುರ್ಯ್ಯೋಧನಃ ಸರ್ವರಾಜ್ಞಾಂ ಭೀಮೇನ ಪಶ್ಯತಾಮ್ ॥ ೨೫.೪೭ ॥

 

ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಭೀಮಸೇನನಿಂದ ದುರ್ಯೋಧನನು ರಥಹೀನನೂ. ಆಯುಧಹೀನನೂ ಆಗಿ,  ಬಲವಾದ ಹೊಡೆತದಿಂದ ಮೂರ್ಛಿತನಾದನು.

 

ತತೋSಪಹಾರಂ ಸೈನ್ಯಸ್ಯ ಜಿತ್ವಾಶ್ಚಕ್ರುಶ್ಚ ಕೌರವಾಃ ।

ದುರ್ಯ್ಯೋಧನೋ ನಿಶಾಯಾಂ ಚ ಯಯೌ ಯತ್ರ ನದೀಸುತಃ ॥ ೨೫.೪೮ ॥

 

ಪರಾಜಿತರಾದ ಕೌರವರು ತಮ್ಮ ಸೈನ್ಯದ ಉಪಸಂಹಾರವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡರು(ಮೂರನೇ ದಿನದ ಯುದ್ಧ ಮುಗಿಯಿತು). ಆ ರಾತ್ರಿ ದುರ್ಯೋಧನನು ಎಲ್ಲಿ ಭೀಷ್ಮಾಚಾರ್ಯರು ಇದ್ದರೋ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದನು.

 

ಪೀಡಿತೋ ಭೀಮಬಾಣೈಶ್ಚ ಕ್ಷರದ್ಗಾತ್ರೋ ನನಾಮ ತಮ್ ।

ಉವಾಚ ಹೇತುನಾ ಕೇನ ವಯಂ ಕ್ಷೀಯಾಮ ಸರ್ವದಾ  ॥ ೨೫.೪೯ ॥

 

ಭೀಮನ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಪೀಡಿತನಾಗಿ, ನೆತ್ತರು ಸುರಿಸುವ ಮೈಯುಳ್ಳವನಾಗಿರುವ ದುರ್ಯೋಧನ  ಭೀಷ್ಮಾಚಾರ್ಯರಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿ, ‘ಏಕೆ ನಾವೇ ಯಾವಾಗಲೂ ಸೋಲುತ್ತೇವೆ’ ಎಂದು ಕೇಳಿದ.

 

ಪಾಣ್ಡವಾಶ್ಚ ಜಯಂ ನಿತ್ಯಂ ಲಬ್ಧ್ವಾ ಹರ್ಷಮವಾಪ್ನುವನ್ ।

ತಮಾಹ ಭೀಷ್ಮಸ್ತೇSಜೇಯಾ ದೇವಾಸ್ತೇ ಧರಣೀಂ ಗತಾಃ  ॥ ೨೫.೫೦ ॥

 

ವಿಶೇಷತಃ  ಕೇಶವೇನ ಪಾಲಿತಾಸ್ತತ್ಪ್ರಿಯಾಃ ಸದಾ ।

ಮಾನಸೋತ್ತರಶೈಲೇ ಹಿ ಪುರಾ ಬ್ರಹ್ಮಪುರಸ್ಸರಾಃ ॥ ೨೫.೫೧ ॥

 

‘ಪಾಂಡವರಾದರೋ, ಯಾವಾಗಲೂ ಜಯವನ್ನು ಹೊಂದಿ ಹರ್ಷವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ  ದುರ್ಯೋಧನನನ್ನು ಕುರಿತು  ಭೀಷ್ಮಾಚಾರ್ಯರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: ‘ಅವರು ಭೂಮಿಗೆ ಬಂದಿರುವ  ಸೋಲಿಲ್ಲದ ದೇವತೆಗಳು. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಅವರು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನಿಂದ ಪಾಲಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಯಾವಾಗಲೂ ಅವನಿಗೆ ಪ್ರಿಯರಾಗಿದ್ದಾರೆ. (ದೇವತೆಗಳ ಅವತಾರಕ್ಕೆ ನಿಮಿತ್ತವೇನು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: ) ಬಹಳ ಹಿಂದೆ ಬ್ರಹ್ಮನೇ ಮೊದಲಾಗಿರುವ ದೇವತೆಗಳು ಮಾನಸಸರೋವರದ ಉತ್ತರ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿರುವ ಪರ್ವತದಲ್ಲಿರುವಾಗ ಶ್ರೀಮನ್ನಾರಾಯಣ ಬ್ರಹ್ಮದೇವರೊಬ್ಬರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ.

 

ಸ್ಥಿತಾ ದೇವಾಸ್ತದಾSಪಶ್ಯದ್ ಬ್ರಹ್ಮೈಕೋ ಹರಿಮಮ್ಬರೇ ।

ಸ್ತುತ್ವಾ ಸಮ್ಪೂಜ್ಯ ಭೂಮೇಃ ಸ ಭಾರಾವತರಣಾಯ ತಮ್ ॥ ೨೫.೫೨ ॥

 

ಪ್ರಾರ್ತ್ಥಯಾಮಾಸ ತೇನೋಕ್ತಂ ದೇವಾನಾಮವದದ್ ವಿಭುಃ ।

ಅಯಂ ನಾರಾಯಣೋ ದೇವಃ ಪೂರ್ಣ್ಣಾನನ್ತಗುಣಾರ್ಣ್ಣವಃ ॥ ೨೫.೫೩ ॥

 

ಅಜ್ಞಾಪಯತಿ ವಃ ಸರ್ವಾನ್ ಪ್ರಾದುರ್ಭಾವಾಯ ಭೂತಳೇ ।

ಸ್ವಯಂ ಚ ದೇವಕೀಪುತ್ರೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ ಜಗತ್ಪತಿಃ ॥೨೫.೫೪ ॥

 

ಬ್ರಹ್ಮನು ಆ ನಾರಾಯಣನನ್ನು ಸ್ತೋತ್ರಮಾಡಿ, ಪೂಜಿಸಿ, ‘ಭೂಮಿಯ ಭಾರವನ್ನು ಇಳಿಸು’ ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾಡಿದನು. ಆಗ ನಾರಾಯಣನಿಂದ ಏನು ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟಿತೋ, ಅದನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮದೇವರು ದೇವತೆಗಳಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: - ‘ಪೂರ್ಣವಾಗಿರುವ, ಎಣೆಯಿರದ ಗುಣಗಳಿಗೆ ಕಡಲಿನಂತಿರುವ ನಾರಾಯಣನು ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ಕೂಡಾ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸಲು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಜಗತ್ಪತಿಯಾದ  ಭಗವಂತ ಸ್ವಯಂ ದೇವಕೀಪುತ್ರನಾಗಿ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸುತ್ತಾನೆ.

 

ಏವಂ ತೇನ ಸಮಾದಿಷ್ಟಾ ಧರ್ಮ್ಮವಾಯ್ವಾದಯೋSಖಿಲಾಃ ।

ಅಭವನ್ ಪಾಣ್ಡವಾದ್ಯಾಸ್ತೇ ಸೇನ್ದ್ರಾಃ ಸಹಮರುದ್ಗಣಾಃ ॥ ೨೫.೫೫ ॥

 

ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಬ್ರಹ್ಮದೇವರ ಮೂಲಕ ದೇವರಿಂದ ಆಜ್ಞಾಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ದೇವೇಂದ್ರ, ಮರುದ್ಗಣ ಸಹಿತರಾದ  ಧರ್ಮ, ವಾಯು, ಮೊದಲಾದ ದೇವತೆಗಳೆಲ್ಲರೂ, ಪಾಂಡವಾದಿಗಳಾಗಿ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸಿದರು.

 

ಸ ಚ ನಾರಾಯಣೋ ದೇವೋ ದೇವಕೀನನ್ದನೋSಭವತ್ ।

ತೇನೈತೇ ಪಾಲಿತಾಃ ಪಾರ್ತ್ಥಾ ಅಜೇಯಾ ದೇವಸರ್ಗ್ಗಿಣಃ ॥ ೨೫.೫೬ ॥

 

ಆ ನಾರಾಯಣನೇ ದೇವಕೀಪುತ್ರನಾದ ಶ್ರಿಕೃಷ್ಣನಾಗಿ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸಿದನು. ಇಂತಹ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನಿಂದ ರಕ್ಷಿತರಾದ ಪಾಂಡವರನ್ನು ಜಯಿಸುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ.

 

ತಸ್ಮಾತ್ ತೈಃ ಸನ್ಧಿಮನ್ವಿಚ್ಛ ಯದೀಚ್ಛಸ್ಯಪರಾಭವಮ್ ।

ಇತ್ಯುಕ್ತೋ ಡಮ್ಭಬುದ್ಧ್ಯೈವ ನತ್ವಾ ವಿಷ್ಣುಂ ತತೋ ಯಯೌ ॥ ೨೫.೫೭ ॥

 

ಹೀಗಾಗಿ ಒಂದು ವೇಳೆ ನೀನು ಪರಾಭವವನ್ನು ಬಯಸಲಿಲ್ಲವೆಂದಾದರೆ ಪಾಂಡವರೊಂದಿಗೆ ಸಂಧಾನವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊ’. ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಭೀಷ್ಮಾಚಾರ್ಯರಿಂದ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟ ದುರ್ಬುದ್ಧಿಯುಳ್ಳ ದುರ್ಯೋಧನನು ಡಂಭ ಬುದ್ಧಿಯಿಂದ ಶ್ರೀವಿಷ್ಣುವನ್ನು ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ತೆರಳಿದನು.