Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 17107_17111

ಹರಿಶ್ಚ ವೈನತೇಯಯುಗ್ ವಿಚಾರ್ಯ್ಯ ರಾಮಸಂಯುತಃ ।

ಸದಾsತಿಪೂರ್ಣ್ಣಸಂವಿದಪ್ಯಜೋsಥ ಲೀಲಯಾsಸ್ಮರತ್ ॥೧೭.೧೦೭॥

ಸಂಪೂರ್ಣಪ್ರಜ್ಞೆಯುಳ್ಳವನಾದರೂ, ಬಲರಾಮನಿಂದ ಕೂಡಿದ ಶ್ರೀಹರಿಯು ಗರುಡನೊಂದಿಗೆ  ಕೂಡಿಕೊಂಡು, ಲೀಲಾವಿಲಾಸದಿಂದ ಚಿಂತನೆ ಮಾಡಿದನು.

ಯುಯುತ್ಸುರೇಷ ಯಾವನಃ ಸಮೀಪಮಾಗತೋsದ್ಯ ನಃ ।

ಯುಯುತ್ಸತಾಮನೇನ ನೋ ಜರಾಸುತೋsಭಿಯಾಸ್ಯತಿ ॥೧೭.೧೦೮॥

‘ಕಾಲಯವನನು ಯುದ್ಧಮಾಡಬೇಕೆಂದು ನಮ್ಮ ಸಮೀಪಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ. ಯುದ್ಧಮಾಡುವ ಅವನ  ಜೊತೆಗೆ ಸೇರಿ ಜರಾಸಂಧನು ಇನ್ನೊಂದು ದಿಕ್ಕಿನಿಂದ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.

ಸ ಯಾದವಾನ್ ಹನಿಷ್ಯತಿ ಪ್ರಭಙ್ಗತಸ್ತು ಕೋಪಿತಃ ।

ಪುರಾ ಜಯಾಶಯಾ ಹಿ ನೌ ಯದೂನ್ ನ ಜಘ್ನಿವಾನಸೌ ॥೧೭.೧೦೯॥

ಅನೇಕ ಸಲ ಸೋತು, ಮುನಿದವನಾದ ಜರಾಸಂಧ ಈ ಬಾರಿ ಯಾದವರನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಾನೆ. ಹಿಂದೆ ಕೇವಲ ನಮ್ಮನ್ನು ಗೆಲ್ಲಬೇಕು ಎಂಬ ಬಯಕೆಯಿಂದ ಆತ ಯಾದವರನ್ನು ಕೊಂದಿರಲಿಲ್ಲ.

ನಿರಾಶಕೋsದ್ಯ ಯಾದವಾನಪಿ ಸ್ಮ ಪೀಡಯಿಷ್ಯತಿ ।

ಅತಃ ಸಮುದ್ರಮದ್ಧ್ಯಗಾಪುರೀವಿಧಾನಮದ್ಯ ಮೇ ॥೧೭.೧೧೦॥

ಈರೀತಿ ಹತಾಶನಾದ ಅವನು ಯಾದವರನ್ನು ಪೀಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಸಮುದ್ರ ಮದ್ಯದಲ್ಲಿ ಪಟ್ಟಣವೊಂದನ್ನು ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ನನಗನಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಪ್ರರೋಚತೇ ನಿಧಾನಮಪ್ಯಮುತ್ರ ಸರ್ವಸಾತ್ತ್ವತಾಮ್ ।

ಉದೀರ್ಯ ಚೈವಮೀಶ್ವರೋsಸ್ಮರತ್ ಸುರೇಶವರ್ದ್ಧಕಿಮ್ ॥೧೭.೧೧೧॥

ಆ ಪಟ್ಟಣವನ್ನೇ ಎಲ್ಲಾ  ಯಾದವರ ಆವಾಸ ಸ್ಥಾನವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಬೇಕು’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ  ಪರಮಾತ್ಮ ವಿಶ್ವಕರ್ಮನನ್ನು ಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡಿದ.