Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 1722_1726

ಪುನಶ್ಚ ತೇ ತ್ವಮನ್ತ್ರಯನ್ ಸಹೈವ ಪಾಪಬುದ್ಧಯಃ ।

ಧ್ರುವಂ ಸಮಾಗತೋ ಹರಿರ್ಲ್ಲಭೇತ ರುಗ್ಮಿಣೀಮಿಮಾಮ್ ॥೧೭.೨೨॥

ಮತ್ತೆ ಪಾಪಬುದ್ಧಿಗಳಾದ ಜರಾಸಂಧಾದಿಗಳು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಮಂತ್ರಾಲೋಚನೆ ಮಾಡಿದರು. ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ  ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದನೆಂದಾದರೆ ಈ ರುಗ್ಮಿಣಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ಅಯಂ ತ್ರಿಲೋಕಸುನ್ದರೋsನುರೂಪಿಣೀ ಚ ರುಗ್ಮಿಣೀ ।

ಮುಖೇನ ಬಾಹುನಾsಪ್ಯಯಂ ಸಮಸ್ತಲೋಕಜಿದ್ ವಶೀ ॥೧೭.೨೩॥

ಇವನು ಮೂರು ಲೋಕದಲ್ಲಿಯೇ ಚೆಲುವ. ರುಗ್ಮಿಣಿಯೂ  ಕೂಡಾ. ಇವನು ಮುಖದಿಂದಲೂ(ತೇಜಸ್ಸಿನಿಂದಲೂ), ಬಲದಿಂದಲೂ  ಎಲ್ಲಾ ಲೋಕವನ್ನೂ ಗೆದ್ದಿದ್ದಾನೆ.  ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ತನ್ನ ವಶದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.

ಸಮಸ್ತವೇದಿನಾಂ ವರಂ ಜಿತಾರಿಮಗ್ರ್ಯರೂಪಿಣಮ್ ।

ಸಮಸ್ತಯೋಷಿತಾಂ ವರಾ ವ್ರಜೇತ ರುಗ್ಮಿಣೀ ದ್ಧ್ರುವಮ್ ॥೧೭.೨೪॥

ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಲ್ಲವರಲ್ಲಿ ಅಗ್ರಗಣ್ಯನಾದ, ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದ ಹಾಗೂ ಶ್ರೇಷ್ಠವಾದ ರೂಪವುಳ್ಳ ಇವನನ್ನು ಸಮಸ್ತ ಸ್ತ್ರೀಯರಲ್ಲೇ ಶ್ರೇಷ್ಠಳಾದ ರುಗ್ಮಿಣಿ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಸೇರುತ್ತಾಳೆ.

ವಯಂ ಚ ಮಾನಸಂಙ್ಕ್ಷಯಮ್ ನಿತಾನ್ತಮಾಪ್ನುಮಸ್ತದಾ ।

ನ ಶಕ್ನುಮೋ ನಿವಾರಿತುಂ ಶರೈರಮುಂ ಕಥಞ್ಚನ ॥೧೭.೨೫॥

ಆಗ ನಾವು ಆತ್ಯಂತಿಕವಾದ ಅಭಿಮಾನದ ನಾಶವನ್ನು(ಮಾನಭಂಗವನ್ನು) ಹೊಂದುತ್ತೇವೆ. ಇವನನ್ನು ಬಾಣಗಳಿಂದ ತಡೆಯಲು  ನಾವು ಸಮರ್ಥರಲ್ಲ.

ಅತಃ ಸ್ವಯಮ್ಬರೇ ಯಥಾ ನ ಸಙ್ಗಮೋ ಹರೇರ್ಭವೇತ್ ।

ತಥಾ ವಿಧಾನಮೇವ ನಃ ಸುನೀತಿರೂರ್ಜ್ಜಿತಾ ದ್ಧ್ರುವಮ್ ॥೧೭.೨೬॥

ಆ ಕಾರಣದಿಂದ ಸ್ವಯಮ್ಬರಕ್ಕೆ  ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ಸಂಗಮವಾಗದಂತೆ ಮಾಡುವಿಕೆಯೇ ನಮಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು. ಇದೇ ನಿಶ್ಚಯವಾಗಿ ಉತ್ತಮ ನೀತಿಯು.