Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 1770_1777

ಅಯಂ ಹಿ ದತ್ತಪುತ್ರಕೋ ಮ ಔರಸಾದ್ ವಿಶಿಷ್ಯತೇ ।

ಅತೋ ನಿವೇಶ್ಯ ಏಷ ಮೇ ಸುರೂಪಿಣೀ ಚ ರುಗ್ಮಿಣೀ ॥೧೭.೭೦॥

ಮುಂದುವರಿದು ಜರಾಸಂಧ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ: ‘ಇವನು(ಶಿಶುಪಾಲ) ನನ್ನ ಪುತ್ರ ಸಮಾನ. ನನ್ನ ಸಾಕು ಮಗನೀತ. ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಮಗನಿಗಿಂತಲೂ ನನಗೆ ಇವನೇ ಮಿಗಿಲು. ಆ ಕಾರಣದಿಂದ ಸುರೂಪಿಣಿಯಾದ  ರುಗ್ಮಿಣಿಯು  ಇವನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಬೇಕು’.

[ಹರಿವಂಶದಲ್ಲಿ(ವಿಷ್ಣುಪರ್ವಣಿ ೫೯.೨೪) ಈ ಕುರಿತಾದ ವಿವರಣೆ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ: ‘ ಜ್ಞಾತೇಃ  ಸಮಾನವಂಶಸ್ಯ ಸುನೀಥಂ ಪ್ರದದೌ  ಸುತಮ್ । ಜರಾಸಂಧಃ ಸ್ವಸುತವದ್ ದದರ್ಶೈನಂ  ಜುಗೋಪ ಚ’ (ಜರಾಸಂಧ ಶಿಶುಪಾಲನನ್ನು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮಗ ಎಂಬಂತೆ ಕಾಪಾಡಿದ್ದ)]

ಶಿವಾಗಮೇಷು ಶಿಷ್ಯಕಾಃ ಸರುಗ್ಮಿಸಾಲ್ವಪೌಣ್ಡ್ರಕಾಃ ।

ಮಮಾಖಿಲಾ ನೃಪಾಸ್ತತಃ ಕುರುಧ್ವಮೇತದೇವ ಮೇ ॥೧೭.೭೧॥

ರುಗ್ಮಿ, ಸಾಲ್ವ,  ಪೌಣ್ಡ್ರ, ಇವರಿಂದ ಕೂಡಿದ ಸಮಸ್ತ ರಾಜರೂ ಶೈವಾಗಮದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಶಿಷ್ಯರು. ಆದ್ದರಿಂದ ನನಗೆ  ಗುರುದಕ್ಷಿಣೆಯಾಗಿ ನೀವು ಇದನ್ನೇ ಮಾಡಿರಿ (ನನ್ನ ಈ ಅಭೀಷ್ಠವನ್ನು ನೀವು ಪೂರೈಸಿ):

ಇತೀರಿತೇ ತು ಸೌಭರಾಡ್ ಜಗಾದ ರುಗ್ಮಿಸಂವಿದಾ ।

ಸ್ವಯಂವರೋ ನಿವರ್ತ್ತಿತಃ ಸ್ವಸಾರಮೇಷ ದಾಸ್ಯತಿ ॥೧೭.೭೨॥

ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಜರಾಸಂಧ ನುಡಿಯಲು,  ಸಾಲ್ವನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ:  ‘ರುಗ್ಮಿಯ ಅನುಮತಿಯಂತೆ  ‘ಸ್ವಯಂವರ ಬಿಡಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಇವನಾದರೋ(ರುಗ್ಮಿಯು) ತನ್ನ ತಂಗಿಯನ್ನು ಶಿಶುಪಾಲನಿಗೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಅಷ್ಟೇ. (ಸ್ವಯಂವರ ನಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ನೇರವಾಗಿ ರುಗ್ಮಿ ತನ್ನ ತಂಗಿಯನ್ನು ಶಿಶುಪಾಲನಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿ ಕೊಡಲಿದ್ದಾನೆ ಅಷ್ಟೇ)

ನಚಾತಿವರ್ತ್ತಿತುಂ ಕ್ಷಮಃ ಪಿತಾsಸ್ಯ ಚೇದಿಪಾಯ ತಾಮ್ ।

ಪ್ರದಾತುಕಾಮಮಾತ್ಮಜಂ ವಯೋಗತಸ್ತಥಾsಬಲಃ ॥೧೭.೭೩॥

ತಂಗಿಯನ್ನು ಶಿಶುಪಾಲನಿಗೆ ಕೊಡಲು ಬಯಸುವ ತನ್ನ ಮಗನನ್ನು ಈ ವಯಸ್ಸಾಗಿರುವ, ದುರ್ಬಲನಾದ ಭೀಷ್ಮಕನು ಮೀರಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಸ್ವಯಂ ತು ಕೃಷ್ಣ ಏತ್ಯ ನೋ ವಿಜಿತ್ಯ ಕನ್ಯಕಾಂ ಹರೇತ್ ।

ತತೋsಸ್ಯ ಪೂರ್ವಮೇವ ನೋ ಹ್ಯಭಾವತಾ ಕೃತಾ ಶುಭಾ ॥೧೭.೭೪॥

ಆದರೆ ಕೃಷ್ಣನು ತಾನೇ ಬಂದು, ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನ್ನು ಗೆದ್ದು, ಕನ್ಯೆಯನ್ನು ಅಪಹರಿಸಿಯಾನು. ಆ ಕಾರಣದಿಂದ ಅದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ನಾವು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಇಲ್ಲವಾಗಿಸಬೇಕು.

[ಹೇಗೆ ಎಂದರೆ: ಅದಕ್ಕೊಂದು ಉಪಾಯವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ ಸಾಲ್ವ: ]

ಉಪಾಯ ಏಷ ಚಿನ್ತಿತೋ ಮಯಾsತ್ರ ಮಾಗಧೇಶ್ವರ ।

ಮುನಿಂ ಹಿ ಗರ್ಗ್ಗನಾಮಕಂ ಹ್ಯಮುಷ್ಯ ಸಾಲ ಆಕ್ಷಿಪತ್ ॥೧೭.೭೫॥

ಮಾಗದೇಶ್ವರ, ಈ ಉಪಾಯವು ನನ್ನಿಂದ ಚಿಂತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ: (ಎಂದು ಹಿಂದೆ ನಡೆದ ಘಟನೆಯೊಂದನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತಾನೆ).  ಗರ್ಗ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಮುನಿಯನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಅವನ ಹೆಂಡತಿಯ ತಮ್ಮನು ನಿಂದಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿದ.

ಯದಾsಸ್ಯ ಷಣ್ಡತೋದಿತಾ ಮುನೇಃ ಪುರೋಹಿತಸ್ಯ ಚ ।

ಪರೇಣ ವೃಷ್ಣಯೋsಹಸಂಶ್ಚುಕೋಪ ಗರ್ಗ್ಗ ಏಷು ಹ ॥೧೭.೭೬॥

ಯಾವಾಗ ಅವನು ಇವನನ್ನು ಷಣ್ಡ ಎಂದು ಬೈದನೋ,  ಆಗ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಯಾದವರೆಲ್ಲಾ ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕರು. ಆಗ  ಗರ್ಗನಿಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿತು.

[ಹರಿವಂಶದಲ್ಲಿ ಈ ಘಟನೆಯ ಕುರಿತಾದ ವಿವರ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ: ವೃಷ್ಣೀನಾಮನ್ಧಕಾನಾಂ  ಚ  ಗುರುರ್ಗರ್ಗೋ  ಮಹಾಮನಾಃ । ಬ್ರಹ್ಮಚಾರೀ ಪುರಾ ಭೂತ್ವಾ ನ ಸ್ಮ ದಾರಾನ್ ಸ ವಿನ್ದತಿ । ತಥಾಹಿ ವರ್ತಮಾನಂ  ತಮೂರ್ಧ್ವರೇತಸಮವ್ಯಯಮ್  । ಸ್ಯಾಲೋsಭಿಶಸ್ತವಾನ್ ಗರ್ಗಮಪುಮಾನಿತಿ ಭೂಪತೇ’ (ವಿಷ್ಣುಪರ್ವಣಿ ೫೭.೭-೮)   ಗರ್ಗಂ ಗೊಷ್ಠ್ಯಾಂ ದ್ವಿಜಂ ಸ್ಯಾಲಃ  ಷಣ್ಡ ಇತ್ಯುಕ್ತವಾನ್ ದ್ವಿಜ । ಯದೂನಾಂ ಸನ್ನಿಧೌ ಸರ್ವೇ ಜಹಸುರ್ಯಾದವಾಸ್ತದಾ’ (ವಿಷ್ಣುಪರ್ವಣಿ ೫.೨೩.೧)].

ಚಕಾರ ಚ ಪ್ರತಿಶ್ರವಂ ಸಮಾರ್ಜ್ಜಯೇ ಸುತಂ ದ್ರುತಮ್ ।

ಅಕೃಷ್ಣತಾಂ ಯ ಆನಯೇದ್ ಭುವೋsಪಿ ವೃಷ್ಣಿನಾಶಕಃ ॥೧೭.೭೭॥

ಕೋಪಗೊಂಡ ಗರ್ಗಾಚಾರ್ಯರು ‘ಅತಿಶೀಘ್ರದಲ್ಲಿಯೇ ಒಬ್ಬ ಮಗನನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತೇನೆ. ಅವನು ಈ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಕೇವಲ ಕೃಷ್ಣನಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಸಮಸ್ತ ಯಾದವರನ್ನೇ ಇಲ್ಲವಾಗಿಸುತ್ತಾನೆ’ ಎಂದು ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದರು.