Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 31-11-19

 

ತಸ್ಯಾಪನೇತುಂ ವಿಷಯೇಷು ಸಕ್ತಿಂ ದ್ವೇಷಂ ತಥೈವಾSತ್ಮನಿ ಭೀಮಸೇನಃ ।

ಜಗಾದ ಮಾದ್ರೀಸುತಯೋಃ ಸಮಕ್ಷಮಾಸ್ಫೋಟ್ಯ ಸಂಶೃಣ್ವತ ಏವ ತಸ್ಯ ॥ ೩೧.೧೧ ॥

 

ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನಿಗೆ ವಿಷಯಪದಾರ್ಥಗಳಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಡಿಮೆಮಾಡಲು, ಹಾಗೆಯೇ ತನ್ನ ಮೇಲಿನ ಅವನ  ದ್ವೇಷವನ್ನು ದೂರಓಡಿಸಲು ಭೀಮಸೇನನು ನಕುಲ-ಸಹದೇವರ ಮುಂದೆ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರ ಕೇಳುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ತೊಡೆಯನ್ನು ತಟ್ಟಿ ಮಾತನಾಡಿದನು-

 

ತಾವಿಮೌ ಮೇ ಭುಜೌ ವೃತ್ತೌ ಪೀನೌ ಚನ್ದನರೂಷಿತೌ ।

ಯಯೋರನ್ತರಮಾಸಾದ್ಯ ಜರಢಸ್ಯ ಸುತಾ ಹತಾಃ ॥ ೩೧.೧೨ ॥

 

‘ಯಾವ ನನ್ನ ಎರಡು ಭುಜಗಳ ನಡುವೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಈ ಮುದುಕನಾದ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲರೂ ಸತ್ತರೋ,  ಆ ನನ್ನ ಭುಜಗಳನ್ನು ನೋಡಿ. ಹೇಗೆ ದುಂಡಾಗಿ ದಪ್ಪವಾಗಿವೆ. ಗಂಧದಿಂದ ಲೇಪಿತವಾಗಿವೆ.’

[ಈ ಪ್ರಸಂಗದ ವಿವರಣೆ ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ- ‘ಅನ್ಧಸ್ಯ ನೃಪತೇಃ ಪುತ್ರಾ ಮಯಾ ಪರಿಘಬಾಹುನಾ । ನೀತಾ ಲೋಕಮಮುಂ ಸರ್ವೇ ನಾನಾಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಯೋಧಿನಃ । ಇಮೌ ತೌ ಪರಿಘಪ್ರಖ್ಯೌ ಭುಜೌ ಮಮ ದುರಾಸದೌ ।  ಯಯೋರನ್ತರಮಾಸಾದ್ಯ ಧಾರ್ತರಾಷ್ಟ್ರಾಃ ಕ್ಷಯಂ ಗತಾಃ ॥ ತಾವಿಮೌ ಚಂದನೇನಾಕ್ತೌ ವಂದನೀಯೌ ಚ ಮೇ ಭುಜೌ । ಯಾಭ್ಯಾಂ ದುರ್ಯೋಧನೋ ನೀತಃ ಕ್ಷಯಂ ಸಸುತಬಾನ್ಧವಃ’ (ಮಹಾಭಾರತ ಆಶ್ರಮವಾಸಿಕ ಪರ್ವ ೩.೮-೧೦)]

 

ಯಮೌ ತದನ್ವಮೋದೇತಾಂ ತತ್ಸ್ನೇಹಾದ್ ಗೌರವಾದಪಿ ।

ನೈವ ತತ್ ಕೃಷ್ಣಯಾ ಜ್ಞಾತಂ ಪೃಥಯಾ  ಸಹಪುತ್ರಯಾ ॥ ೩೧.೧೩ ॥

 

ನಕುಲ-ಸಹದೇವರು ಅಣ್ಣನಮೇಲಿನ ಸ್ನೇಹದಿಂದಲೂ, ಗೌರವದಿಂದಲೂ ‘ಹೌದು’ ಎಂದು ಅವನ ಮಾತನ್ನು ಅನುಮೋದಿಸಿದರು. ದ್ರೌಪದಿಯಿಂದ ಅದು ತಿಳಿಯಲ್ಪಡಲಿಲ್ಲ. ಉಳಿದವರಿಗೂ ಕೂಡಾ(ಯುಧಿಷ್ಠಿರ, ಅರ್ಜುನ, ಕುಂತಿ, ಇತರರಿಗೆ ಕೂಡಾ) ಇದು ತಿಳಿಯಲ್ಪಡಲಿಲ್ಲ.

 

ತಚ್ಛ್ರುತ್ವೋತ್ಪನ್ನನಿರ್ವೇದಂ ಕ್ಷತ್ತಾ ಜ್ಯೇಷ್ಠಸ್ಯ ವರ್ದ್ಧಯನ್ ।

ಉವಾಚ ಜೀವಿತಾಶಾ ತೇ ನನು ರಾಜನ್ ಮಹೀಯಸೀ ॥ ೩೧.೧೪ ॥

 

ಭೀಮಾಪವರ್ಜ್ಜತಂ ಪಿಣ್ಡಮಾದತ್ಸೇ ಗೃಹಪಾಲವತ್ ।

ನಚಾಪರಾಧೋ ಭೀಮಸ್ಯ ಬ್ರುವತಸ್ತ್ವಾಮಿದಂ ವಚಃ  ॥ ೩೧.೧೫ ॥

 

ಭೀಮನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ವೈರಾಗ್ಯವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ವಿದುರನು ಅದನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತಾ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ- ‘ಓ ರಾಜನೇ, ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಅತಿಯಾದ ಬದುಕುವ ಬಯಕೆಯಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಭೀಮ ಎಸೆಯುವ ಪಿಂಡವನ್ನು ನಾಯಿಯಂತೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಿರುವೆ. ನಿನ್ನನ್ನು ಕುರಿತು ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳುವ ಭೀಮನಲ್ಲಿ ಯಾವ ಅಪರಾಧವೂ ಇಲ್ಲ.

 

‘ಅಗ್ನಿರ್ನ್ನಿಸೃಷ್ಟೋ ದತ್ತಶ್ಚ ಗರೋ ದಾರಾಶ್ಚ ದೂಷಿತಾಃ’ ।

ಹೃತಂ ಕ್ಷೇತ್ರಂ ಧನಂ ಯಸ್ಯ ಕಿಂ ಭೀಮೇನ ಕೃತಂ ತ್ವಯಿ ॥ ೩೧.೧೬ ॥

 

ಅವರಿಗೆ ಬೆಂಕಿಯನ್ನಿಟ್ಟೆ, ವಿಷವನ್ನು ಕೊಟ್ಟೆ, ಅವರ ಹೆಂಡಿರನ್ನು ಕೆಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಪಟ್ಟೆ, ಅವರ ಭೂಮಿಯನ್ನು, ಹಣವನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡೆ. ಅಂತಹ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಭೀಮಸೇನನಿಂದ ಯಾವ ಅನಿಷ್ಟ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿತು? (ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಅವನು ನಿನಗೇನೂ ಮಾಡಿಲ್ಲ).

 

ಅಲಮಾಸಜ್ಜತಸ್ತೇSದ್ಯ ನಿರ್ವೇದಕರಮೀರಿತಮ್ ।

ಉಪಕಾರಾಯ ಭೀಮೇನ ತವ ದ್ವೇಷಂ ತ್ಯಜಾತ್ರ ತತ್ ॥ ೩೧.೧೭ ॥

 

ಕೇವಲ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತನಾಗಿರುವ ನಿನಗೆ ವೈರಾಗ್ಯ ಬರಲೀ ಎಂದು ನಿನ್ನ ಉಪಕಾರಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಭೀಮಸೇನನು ಈರೀತಿ ಹೇಳಿರುವುದು. ಅದರಿಂದಾಗಿ ಈ ಭೀಮಸೇನನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಸೇಡನ್ನು ಬಿಡು.

 

ವಿಮುಚ್ಯ ದ್ವೇಷಕಾಮೌ ತ್ವಂ ವನೇ ತೀರ್ತ್ಥನಿಷೇವಕಃ ।

ತಪಸಾSSರಾಧಯ ಹರಿಂ ತತಃ ಪೂತೋ ಭವಿಷ್ಯಸಿ ॥ ೩೧.೧೮ ॥

 

ನೀನು ದ್ವೇಷ ಹಾಗೂ ಕಾಮನೆಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ತೀರ್ಥಗಳನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತಾ, ತಪಸ್ಸಿನಿಂದ ನಾರಾಯಣನನ್ನು ಆರಾಧಿಸು. ಅದರಿಂದ ಪವಿತ್ರನಾಗುವೆ.’

 

ಇತ್ಯುಕ್ತೋ ದ್ವೇಷಮುತ್ಸೃಜ್ಯ ಭೀಮೇ ನಿರ್ವೇದಮಾಗತಃ ।

ಅನುಜ್ಞಾಂ ತಪಸೇ ಪ್ರಾಪ್ತುಮುಪವಾಸಪರೋSಭವತ್ ॥ ೩೧.೧೯ ॥

 

ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನು ಭೀಮಸೇನನಲ್ಲಿ ದ್ವೇಷವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ವೈರಾಗ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿ ತಪಸ್ಸಿಗೋಸ್ಕರ ಅನುಜ್ಞೆಯನ್ನು ಹೊಂದಲು ಉಪವಾಸಕ್ಕೆ ಕುಳಿತನು.