ತಸ್ಯಾಪನೇತುಂ ವಿಷಯೇಷು
ಸಕ್ತಿಂ ದ್ವೇಷಂ ತಥೈವಾSತ್ಮನಿ ಭೀಮಸೇನಃ ।
ಜಗಾದ ಮಾದ್ರೀಸುತಯೋಃ
ಸಮಕ್ಷಮಾಸ್ಫೋಟ್ಯ ಸಂಶೃಣ್ವತ ಏವ ತಸ್ಯ ॥ ೩೧.೧೧ ॥
ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನಿಗೆ ವಿಷಯಪದಾರ್ಥಗಳಲ್ಲಿ
ಆಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಡಿಮೆಮಾಡಲು,
ಹಾಗೆಯೇ ತನ್ನ ಮೇಲಿನ ಅವನ ದ್ವೇಷವನ್ನು
ದೂರಓಡಿಸಲು ಭೀಮಸೇನನು ನಕುಲ-ಸಹದೇವರ ಮುಂದೆ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರ ಕೇಳುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ತೊಡೆಯನ್ನು ತಟ್ಟಿ
ಮಾತನಾಡಿದನು-
ತಾವಿಮೌ ಮೇ ಭುಜೌ
ವೃತ್ತೌ ಪೀನೌ ಚನ್ದನರೂಷಿತೌ ।
ಯಯೋರನ್ತರಮಾಸಾದ್ಯ ಜರಢಸ್ಯ ಸುತಾ ಹತಾಃ ॥ ೩೧.೧೨ ॥
‘ಯಾವ ನನ್ನ ಎರಡು
ಭುಜಗಳ ನಡುವೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಈ ಮುದುಕನಾದ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲರೂ ಸತ್ತರೋ, ಆ ನನ್ನ ಭುಜಗಳನ್ನು ನೋಡಿ. ಹೇಗೆ ದುಂಡಾಗಿ
ದಪ್ಪವಾಗಿವೆ. ಗಂಧದಿಂದ ಲೇಪಿತವಾಗಿವೆ.’
[ಈ ಪ್ರಸಂಗದ ವಿವರಣೆ ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ
ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ- ‘ಅನ್ಧಸ್ಯ ನೃಪತೇಃ ಪುತ್ರಾ ಮಯಾ ಪರಿಘಬಾಹುನಾ । ನೀತಾ ಲೋಕಮಮುಂ
ಸರ್ವೇ ನಾನಾಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಯೋಧಿನಃ । ಇಮೌ ತೌ ಪರಿಘಪ್ರಖ್ಯೌ ಭುಜೌ ಮಮ ದುರಾಸದೌ । ಯಯೋರನ್ತರಮಾಸಾದ್ಯ ಧಾರ್ತರಾಷ್ಟ್ರಾಃ ಕ್ಷಯಂ ಗತಾಃ ॥ ತಾವಿಮೌ
ಚಂದನೇನಾಕ್ತೌ ವಂದನೀಯೌ ಚ ಮೇ ಭುಜೌ । ಯಾಭ್ಯಾಂ ದುರ್ಯೋಧನೋ ನೀತಃ ಕ್ಷಯಂ ಸಸುತಬಾನ್ಧವಃ’ (ಮಹಾಭಾರತ ಆಶ್ರಮವಾಸಿಕ ಪರ್ವ ೩.೮-೧೦)]
ಯಮೌ ತದನ್ವಮೋದೇತಾಂ
ತತ್ಸ್ನೇಹಾದ್ ಗೌರವಾದಪಿ ।
ನೈವ ತತ್ ಕೃಷ್ಣಯಾ
ಜ್ಞಾತಂ ಪೃಥಯಾ ಸಹಪುತ್ರಯಾ ॥ ೩೧.೧೩ ॥
ನಕುಲ-ಸಹದೇವರು ಅಣ್ಣನಮೇಲಿನ
ಸ್ನೇಹದಿಂದಲೂ, ಗೌರವದಿಂದಲೂ ‘ಹೌದು’ ಎಂದು ಅವನ ಮಾತನ್ನು ಅನುಮೋದಿಸಿದರು. ದ್ರೌಪದಿಯಿಂದ ಅದು ತಿಳಿಯಲ್ಪಡಲಿಲ್ಲ. ಉಳಿದವರಿಗೂ
ಕೂಡಾ(ಯುಧಿಷ್ಠಿರ, ಅರ್ಜುನ, ಕುಂತಿ,
ಇತರರಿಗೆ ಕೂಡಾ) ಇದು ತಿಳಿಯಲ್ಪಡಲಿಲ್ಲ.
ತಚ್ಛ್ರುತ್ವೋತ್ಪನ್ನನಿರ್ವೇದಂ
ಕ್ಷತ್ತಾ ಜ್ಯೇಷ್ಠಸ್ಯ ವರ್ದ್ಧಯನ್ ।
ಉವಾಚ ಜೀವಿತಾಶಾ ತೇ
ನನು ರಾಜನ್ ಮಹೀಯಸೀ ॥ ೩೧.೧೪ ॥
ಭೀಮಾಪವರ್ಜ್ಜತಂ ಪಿಣ್ಡಮಾದತ್ಸೇ ಗೃಹಪಾಲವತ್ ।
ನಚಾಪರಾಧೋ ಭೀಮಸ್ಯ
ಬ್ರುವತಸ್ತ್ವಾಮಿದಂ ವಚಃ ॥ ೩೧.೧೫ ॥
ಭೀಮನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನಲ್ಲಿ
ಹುಟ್ಟಿದ ವೈರಾಗ್ಯವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ವಿದುರನು ಅದನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತಾ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ- ‘ಓ ರಾಜನೇ, ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಅತಿಯಾದ ಬದುಕುವ
ಬಯಕೆಯಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಭೀಮ ಎಸೆಯುವ ಪಿಂಡವನ್ನು ನಾಯಿಯಂತೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಿರುವೆ. ನಿನ್ನನ್ನು
ಕುರಿತು ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳುವ ಭೀಮನಲ್ಲಿ ಯಾವ ಅಪರಾಧವೂ ಇಲ್ಲ.
‘ಅಗ್ನಿರ್ನ್ನಿಸೃಷ್ಟೋ ದತ್ತಶ್ಚ ಗರೋ ದಾರಾಶ್ಚ ದೂಷಿತಾಃ’ ।
ಹೃತಂ ಕ್ಷೇತ್ರಂ ಧನಂ
ಯಸ್ಯ ಕಿಂ ಭೀಮೇನ ಕೃತಂ ತ್ವಯಿ ॥ ೩೧.೧೬ ॥
ಅವರಿಗೆ ಬೆಂಕಿಯನ್ನಿಟ್ಟೆ, ವಿಷವನ್ನು ಕೊಟ್ಟೆ, ಅವರ ಹೆಂಡಿರನ್ನು ಕೆಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಪಟ್ಟೆ, ಅವರ ಭೂಮಿಯನ್ನು,
ಹಣವನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡೆ. ಅಂತಹ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಭೀಮಸೇನನಿಂದ ಯಾವ ಅನಿಷ್ಟ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿತು? (ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಅವನು ನಿನಗೇನೂ ಮಾಡಿಲ್ಲ).
ಅಲಮಾಸಜ್ಜತಸ್ತೇSದ್ಯ ನಿರ್ವೇದಕರಮೀರಿತಮ್ ।
ಉಪಕಾರಾಯ ಭೀಮೇನ ತವ
ದ್ವೇಷಂ ತ್ಯಜಾತ್ರ ತತ್ ॥ ೩೧.೧೭ ॥
ಕೇವಲ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ
ಆಸಕ್ತನಾಗಿರುವ ನಿನಗೆ ವೈರಾಗ್ಯ ಬರಲೀ ಎಂದು ನಿನ್ನ ಉಪಕಾರಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಭೀಮಸೇನನು ಈರೀತಿ
ಹೇಳಿರುವುದು. ಅದರಿಂದಾಗಿ ಈ ಭೀಮಸೇನನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಸೇಡನ್ನು ಬಿಡು.
ವಿಮುಚ್ಯ ದ್ವೇಷಕಾಮೌ
ತ್ವಂ ವನೇ ತೀರ್ತ್ಥನಿಷೇವಕಃ ।
ತಪಸಾSSರಾಧಯ ಹರಿಂ ತತಃ ಪೂತೋ
ಭವಿಷ್ಯಸಿ ॥ ೩೧.೧೮ ॥
ನೀನು ದ್ವೇಷ ಹಾಗೂ ಕಾಮನೆಗಳನ್ನು
ಬಿಟ್ಟು,
ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ತೀರ್ಥಗಳನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತಾ, ತಪಸ್ಸಿನಿಂದ ನಾರಾಯಣನನ್ನು
ಆರಾಧಿಸು. ಅದರಿಂದ ಪವಿತ್ರನಾಗುವೆ.’
ಇತ್ಯುಕ್ತೋ
ದ್ವೇಷಮುತ್ಸೃಜ್ಯ ಭೀಮೇ ನಿರ್ವೇದಮಾಗತಃ ।
ಅನುಜ್ಞಾಂ ತಪಸೇ
ಪ್ರಾಪ್ತುಮುಪವಾಸಪರೋSಭವತ್
॥ ೩೧.೧೯ ॥
ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟ
ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರನು ಭೀಮಸೇನನಲ್ಲಿ ದ್ವೇಷವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ವೈರಾಗ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿ ತಪಸ್ಸಿಗೋಸ್ಕರ ಅನುಜ್ಞೆಯನ್ನು
ಹೊಂದಲು ಉಪವಾಸಕ್ಕೆ ಕುಳಿತನು.
No comments:
Post a Comment