Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 21: 260-269

            ದೇವಸಙ್ಘಭವಿನಾಂ ಮಹಾನಭೂದೀಕ್ಷ್ಯ ತೋಷ ಇಹ ಕೇಶವೇSಧಿಕಾಮ್ ।

ಅರ್ಚ್ಚನಾಂ ಯ ಇಹ ಮಾನುಷೋ ಜನೋ ಮದ್ಧ್ಯ ಏವ ಸ ತು ಸಂಸ್ಥಿತೋSಭವತ್ ॥೨೧.೨೬೦॥

 

ಈ ರಾಜಸೂಯ ಯಾಗದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನಲ್ಲಿ  ಅಗ್ರಪೂಜೆಯನ್ನು ಕಂಡ ಸಾತ್ವಿಕರಾದ ಉತ್ತಮ ಜೀವರಿಗೆ  ಬಹಳ ಸಂತೋಷ ಉಂಟಾಯಿತು. ಮಧ್ಯಮರಾದ ಮನುಷ್ಯರು ಮಧ್ಯಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವಂತಾದರು. (ಅದೂ ಸರಿ, ಇದೂ ಸರಿ ಎನ್ನುವಂತೆ ಮಧ್ಯದ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದರು).

 

ಆಸುರಾ ಇಹ ಸುಯೋಧನಾದಯಸ್ತತ್ರ ತೇ ವಿಮನಸೋ ಬಭೂವಿರೇ ।

ದುರ್ವಚೋಭಿರಧಿಕಂ ಚ ಚೇದಿಪಃ ಕೃಷ್ಣಮಾರ್ಚ್ಛದುರುಸದ್ಗುಣಾರ್ಣ್ಣವಮ್             ॥೨೧.೨೬೧॥

 

ದುರ್ಯೋಧನ ಮೊದಲಾದ ಅಸುರ ಪ್ರಕೃತಿಯವರು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಸಂಕಟಗೊಂಡರು. ಶಿಶುಪಾಲನು ಗುಣಗಳಿಗೆ ಕಡಲಿನಂತೆ ಇರುವ ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಕೆಟ್ಟ-ಕೆಟ್ಟ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಬೈಯ್ಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ.

 

ಸಮಾಹ್ವಯಚ್ಚ ಕೇಶವಂ ಯುಧೇ ತಮಾಶು ಕೇಶವಃ ।

ನಿವಾರ್ಯ್ಯ ತಸ್ಯ ಸಾಯಕಾಞ್ಜಘಾನ ಚಾರಿಣಾ ಪ್ರಭುಃ                           ॥೨೧.೨೬೨॥

 

ಶಿಶುಪಾಲನು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಯುದ್ಧಕ್ಕಾಗಿ ಕರೆದನು. ಸರ್ವಸಮರ್ಥನಾದ ನಾರಾಯಣನು ಶೀಘ್ರದಲ್ಲಿ ಶಿಶುಪಾಲನ ಬಾಣಗಳನ್ನು ತಡೆದು, ಚಕ್ರದಿಂದ ಅವನನ್ನು ಸಂಹಾರ ಮಾಡಿದನು.

 

ನಿಕೃತ್ತ್ಯಮಾನಕನ್ಧರಃ ಸ ಭಕ್ತಿಮಾನಭೂದ್ಧರೌ ।

ತಮಾಶ್ರಿತಶ್ಚ ಯೋSಸುರೋ ಮಹಾತಮಃ ಪ್ರಪೇದಿವಾನ್                   ॥೨೧.೨೬೩॥

 

ಕತ್ತು ತುಂಡರಿಸಿ ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಶಿಶುಪಾಲನು (ಅವನೋಳಗಿದ್ದ ಜಯನು) ಕೃಷ್ಣನಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿಯುಳ್ಳವನಾದನು. ಅವನನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಿರುವ ಅಸುರನೋ, ಅನ್ಧಂತಮಸ್ಸಿಗೆ ಹೋದನು.

 

ಜಯಃ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ಕೇಶವಂ ಪುನಶ್ಚ ಪಾರ್ಷದೋSಭವತ್ ।

ಅಸೌ ಚ ಪಾಣ್ಡವಕ್ರತುಃ ಪ್ರವರ್ತ್ತಿತೋ ಯಥೋದಿತಃ                ॥೨೧.೨೬೪॥

 

ಜಯನು ಆಗ ಕೇಶವನನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ, ಮತ್ತೆ ಪುನಃ ದ್ವಾರಪಾಲಕನಾದನು. ಪಾಂಡವರ ಈ ರಾಜಸೂಯ ಯಾಗವು ಶಾಸ್ತ್ರೋಕ್ತವಾಗಿ ನಡೆಯಿತು.

 

ಸುವರ್ಣ್ಣರತ್ನಭಾರಕಾನ್ ಬಹೂನ್ ನೃಪಾ ಉಪಾನಯನ್ ।

ಉಪಾಯನಂ ಸುಯೋಧನಂ ನೃಪೋSದಿಶದ್ ಗ್ರಹೇSಸ್ಯ ಚ                ॥೨೧.೨೬೫॥

 

ರಾಜರುಗಳು ಬಹಳವಾಗಿರುವ ಬಂಗಾರದ, ರತ್ನದ ಗಟ್ಟಿಗಳನ್ನು ಕಾಣಿಕೆಯಾಗಿ ಕೊಟ್ಟರು. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕಾಣಿಕೆಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರ ದುರ್ಯೋಧನನಿಗೊಪ್ಪಿಸಿ ಆಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದ.

 

ಅಭೋಜಯಂಸ್ತಥಾ ದ್ವಿಜಾನ್ ಯಥೇಷ್ಟಭಕ್ಷ್ಯಭೋಜ್ಯಕೈಃ ।

ಸುವರ್ಣ್ಣರತ್ನಭಾರಕಾನ್ ಬಹೂಂಶ್ಚ ದಕ್ಷಿಣಾ ದದುಃ                   ॥೨೧.೨೬೬॥

 

ಅವರವರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಭಕ್ಷ್ಯಭೋಜ್ಯಗಳಿಂದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ ಉಣಬಡಿಸಿ, ಬಂಗಾರದ-ರತ್ನದ ಗಟ್ಟಿಗಳನ್ನು ಅವರಿಗೆ ದಕ್ಷಿಣೆಯಾಗಿ ಕೊಟ್ಟರು.  

 

ಯದಿಷ್ಟಮಾಸ ಯಸ್ಯ ಚ ಪ್ರದತ್ತಮೇವ ಪಾಣ್ಡವೈಃ ।

ಸಮಸ್ತಮತ್ರ ಸರ್ವಶೋsಥ ಸಸ್ನುರುದ್ಭೃತಾ ಮುದಾ               ॥೨೧.೨೬೭॥

 

ಈ ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೆ ಯಾವುದರ ಬಯಕೆ ಇತ್ತೋ, ಅದು ಪಾಂಡವರಿಂದ ಕೊಡಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ಯಜ್ಞ ಸಮಾಪ್ತಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಪಾಂಡವರು ಎಲ್ಲರೊಂದಿಗೆ ಅವಭೃಥಸ್ನಾನ ಮಾಡಿದರು.

 

ನದತ್ಸುರೋರುದುನ್ದುಭಿಪ್ರಗೀತದೇವಗಾಯಕಾಃ ।

ಪ್ರನೃತ್ತದಿವ್ಯಯೋಷಿತಃ ಸುರಾಪಗಾಂ ವ್ಯಗಾಹಯನ್               ॥೨೧.೨೬೮॥

 

ಉತ್ಕೃಷ್ಟವಾದ ದುಂದುಭಿ ಮೊದಲಾದ ದೇವತಾ ವಾದ್ಯಗಳು ಶಬ್ದ ಮಾಡುತ್ತಿರಲು, ಗಂಧರ್ವರೇ ಮೊದಲಾದವರು ಹಾಡುತ್ತಿರಲು, ಅಪ್ಸರೆಯರು ನರ್ತನ ಮಾಡುತ್ತಿರಲು, ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಗಂಗಾನದಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿದರು.

 

ಸಮಸ್ತರಾಜಸಂಯುತಾ ವಿಗಾಹ್ಯ ಜಾಹ್ನವೀಜಲೇ ।

ಪುರಂ ಯಯುಃ ಪುನಶ್ಚ  ತೇ ಸುಸದ್ಮ ಚಾಗಮನ್ ಸುರಾಃ             ॥೨೧.೨೬೯॥

 

ಎಲ್ಲಾ ರಾಜರಿಂದ ಕೂಡಿದವರಾದ ಪಾಂಡವರು ಗಂಗೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ಮತ್ತೆ ತಮ್ಮ ಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ (ಇಂದ್ರಪ್ರಸ್ಥಕ್ಕೆ)ತೆರಳಿದರು. ದೇವತೆಗಳು  ತಮ್ಮ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದರು.