Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 30-107-116

 

ಮೂರ್ಚ್ಛಿತಂ ತಂ ಗುರುಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತದ್ಭಕ್ತ್ಯಾ ಭೃಶದುಃಖಿತಃ ।

ಪ್ರಾಯೋಪವಿಷ್ಟಸ್ತನ್ಮಾತಾ ವಿಲಲಾಪಾತಿದುಃಖಿತಾ ॥ ೩೦.೧೦೭ ॥

 

ಹೀಗೆ ಎಚ್ಚರತಪ್ಪಿ ಬಿದ್ದ ತಂದೆಯನ್ನು ಕಂಡು, ತಂದೆಯಮೇಲಿನ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ, ಅತ್ಯಂತ ದುಃಖಕ್ಕೀಡಾದ ಬಭ್ರುವಾಹನ ಆಮರಣ ಉಪವಾಸಕ್ಕೆ ಕುಳಿತ. ಅವನ ತಾಯಿ ಚಿತ್ರಾಂಗದೆಯು ಅತ್ಯಂತ ದುಃಖಿತಳಾಗಿ ಅತ್ತಳು.

 

ವಿಜಗರ್ಹ ತದೋಲೂಪೀಂ ಧಿಗ್ ಜಗತ್ತ್ರಯಪೂಜಿತಮ್ ।

ಅಜೀಘನೋ ಮೇ ಭರ್ತ್ತಾರಂ ಪುತ್ರೇಣೈವಾವಿಜಾನತಾ ॥ ೩೦.೧೦೮॥

 

ಚಿತ್ರಾಂಗದೆ ಉಲೂಪಿಯನ್ನು ಬೈದಳು. ‘ಮೂರು ಲೋಕಕ್ಕೂ ಪೂಜಿತನಾಗಿರುವ ನನ್ನ ಗಂಡನನ್ನು, ಏನೂ ಅರಿಯದ ಮಗನಾದ ಬಭ್ರುವಾಹನನ ಮೂಲಕ ಕೊಂದೆಯಲ್ಲವೇ? ನಿನಗೆ ಧಿಕ್ಕಾರವಿರಲಿ.’

 

ಲೋಕವೀರಂ ಪತಿಂ ಹಿತ್ವಾ ನ ಮೇ ಕಾರ್ಯಂ ಸುತೇನ ಚ ।

ಪತಿಲೋಕಮಹಂ ಯಾಸ್ಯೇ ತೃಪ್ತಾ ಭವ ಕಲಿಪ್ರಿಯೇ ॥ ೩೦.೧೦೯ ॥

 

‘ಲೋಕದಲ್ಲಿಯೇ ವೀರನಾಗಿರುವ ನನ್ನ ಗಂಡನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಮಗನಿಂದ ನನಗೆ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ. ನಾನು ಗಂಡನನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ ಅವನ ಜೊತೆಗೇ ಹೊರಟುಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ಜಗಳ ಹಚ್ಚುವುದರಲ್ಲಿ ಪ್ರಿಯಳಾದವಳೇ, ತೃಪ್ತಳಾಗು (ಈಗ ನಿನಗೆ ಸಂತೋಷವಾಯಿತೇ).’

 

ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ಮರಣಾಯೈವ ತಾಂ ವಿನಿಶ್ಚಿತಮಾನಸಾಮ್ ।

ಧರಾಯಾಂ ವಿಲುಠನ್ತೀಂ ಚ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಭುಜಗನನ್ದಿನೀ ॥ ೩೦.೧೧೦ ॥

 

ನಾಗಲೋಕಾತ್ ಸಮಾದಾಯ ವಿಶಲ್ಯಕರಣೀಂ ಕ್ಷಣಾತ್ ।

ಉತ್ಥಾಪಯಾಮಾಸ ಪತಿಂ ತ್ರಿಲೋಕಾತಿರಥಂ ತಯಾ ॥ ೩೦.೧೧೧ ॥

 

ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳಿ, ಸಾಯಬೇಕೆಂದು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಗಟ್ಟಿಮಾಡಿಕೊಂಡು ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಹೊರಳಾಡುತ್ತಿರುವ ಚಿತ್ರಾಂಗದೆಯನ್ನು ಕಂಡ ಉಲೂಪಿಯು, ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ನಾಗಲೋಕದಿಂದ ವಿಶಲ್ಯಕರಣಿಯನ್ನು(ಚಿಕಿತ್ಸೆಮಾಡುವ ಸಸ್ಯವನ್ನು) ತಂದು,  ಮೂರುಲೋಕದಲ್ಲಿಯೇ ಅತ್ಯಂತ ವೀರನಾಗಿರುವ ಗಂಡನನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿದಳು.

 

 

ಪ್ರಹಸ್ಯೋವಾಚ ಚ ತದಾ ಶ್ರುತಂ ವಾಕ್ಯಂ ಪುರಾ ಮಯಾ ।

ಸುರಲೋಕೇ ಸುರೈಃ ಪ್ರೋಕ್ತಂ ಭೀಷ್ಮಾದ್ಯಾ ನಾತಿಧರ್ಮ್ಮತಃ ॥ ೩೦.೧೧೨ ॥

 

ಯದ್ಧತಾಸ್ತೇನ ದೋಷೇಣ ಪಾರ್ತ್ಥಸ್ತೇನಾತಿವೇದನಾಮ್ ।

ರಣೇ ವ್ರಜೇದಿತಿ ನ ತತ್ ಪರತಃ ಸ್ಯಾದಿತಿ ಹ್ಯಹಮ್ ॥ ೩೦.೧೧೩ ॥

 

ವಚನಾದೇವ ದೇವಾನಾಂ ಯುದ್ಧ್ಯೇತ್ಯಾತ್ಮಜಮಬ್ರವಮ್ ।

ದೇವಾನಾಮೇವ ಸಙ್ಕಲ್ಪಾನ್ಮೂರ್ಚ್ಛಿತಶ್ಚಾರ್ಜ್ಜುನೋSಭವತ್ ॥ ೩೦.೧೧೪ ॥

 

ಏಕೆ ಈ ಘಟನೆ ನಡೆಯಿತು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಉಲೂಪಿಕೆಯು ನಕ್ಕು ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ- ‘ಹಿಂದೆ ನನ್ನಿಂದ ದೇವಲೋಕದಲ್ಲಿ ದೇವತೆಗಳಿಂದ ಹೇಳಿದ ಮಾತು ಕೇಳಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. (ಆ ಮಾತು ಏನೆಂದರೆ) “ಭೀಷ್ಮಾಚಾರ್ಯರೇ ಮೊದಲಾದವರೆಲ್ಲರು, ಧರ್ಮದಿಂದ ಸಾಯಿಸಲ್ಪಡಲಿಲ್ಲ(ಬಲವಿದ್ದರೂ ಕೂಡಾ ನೇರವಾಗಿ ಅರ್ಜುನನ ಬಲದಿಂದ ಅವರು ಸಾಯಿಸಲ್ಪಡಲಿಲ್ಲ).  ಆ ಕಾರಣದಿಂದ ಬಂದ ದೋಷದಿಂದಾಗಿ ಅರ್ಜುನನು ಆತ್ಯಂತಿಕವಾಗಿರುವ ನೋವನ್ನು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಹೊಂದುವನು.” ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿದ ನಾನು, ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಂದ ನೋವುಂಟಾಗಬಾರದು ಎಂದು, ಯುದ್ಧಮಾಡೆಂದು ಮಗನಾದ ಬಭ್ರುವಾಹನನಿಗೆ ಹೇಳಿದೆ. ದೇವತೆಗಳ ಸಂಕಲ್ಪ ಇರುವುದರಿಂದಲೇ ಅರ್ಜುನನು ಮೂರ್ಛೆಹೊಂದಿದ.

 

ಭುಕ್ತದೋಷಫಲಶ್ಚಾಯಂ ಪುನರ್ಭೋಕ್ಷ್ಯತಿ ನಾನ್ಯತಃ ।

ಅನ್ಯೇನ ಪಾತಿತಸ್ಯಾಸ್ಯ ಯಶೋ ನಶ್ಯೇತ್ ತ್ರಿಲೋಕಗಮ್ ॥ ೩೦.೧೧೫ ॥

 

ದೋಷದಿಂದ ಬಂದ ನೋವು ಇದೀಗ ಸ್ವೀಕೃತವಾಗಿದೆ. ಅದರಿಂದ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಂದ ಮತ್ತೆ ಈ ತರದ ದುಃಖವನ್ನು ಅರ್ಜುನ ಹೊಂದುವುದಿಲ್ಲ. ಮಗನಲ್ಲದೇ ಬೇರೊಬ್ಬರು ಇವನನ್ನು ಬೀಳಿಸಿದ್ದರೆ, ಇವನ ಯಶಸ್ಸು, ಕೀರ್ತಿ, ನಾಶವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. (ಗುರುವನ್ನು/ತಂದೆಯನ್ನು ಶಿಷ್ಯ/ಮಗ ಸೋಲಿಸಿದರೆ, ಅದರಿಂದ ಗುರು/ತಂದೆ ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕೀರ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದುತ್ತಾರೆ).

 

ನಾರ್ಜ್ಜುನಸ್ಯ ಯಶೋ ನಶ್ಯೇದಿತಿ ದೈವೈರಿದಂ ಕೃತಮ್ ।

ಇತ್ಯುಕ್ತಃ ಪ್ರೀತಿಮಾಪೇದೇ ಪುತ್ರಭಾರ್ಯ್ಯಾಯುತೋSರ್ಜ್ಜುನಃ ॥ ೩೦.೧೧೬ ॥

 

ಅರ್ಜುನನ ಕೀರ್ತಿ ನಾಶವಾಗಬಾರದು ಎಂದು ದೇವತೆಗಳಿಂದಲೇ ಇದು(ಅರ್ಜುನ ಮೂರ್ಛೆಹೊಂದುವಂತೆ) ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿತು.  ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಉಲೂಪಿಯಿಂದ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟ ಅರ್ಜುನನು ಹೆಂಡತಿ ಮಗನೊಡಗೂಡಿ  ಬಹಳ ಸಂತೋಷ ಹೊಂದಿದನು.