Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 30-125-132

ಸಮಸ್ತಲಕ್ಷಣಾಭಿಜ್ಞಾಃ ಕೃಷ್ಣಃ ಸತ್ಯಾ ವೃಕೋದರಃ ।

ಕೃಷ್ಣಾ ಚ ಪಞ್ಚಮೋ ನಾಸ್ತಿ ವಿದ್ಯಾ ಶುದ್ಧೇಯಮಞ್ಜಸಾ ॥ ೩೦.೧೨೫ ॥

 

ಪರಮಾತ್ಮ(ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ,), ಲಕ್ಷ್ಮೀದೇವಿ(ಸತ್ಯಭಾಮೆ), ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣ(ಭೀಮಸೇನ), ಭಾರತೀದೇವಿ(ದ್ರೌಪದಿ) ಇವರು ಮಾತ್ರ ಎಲ್ಲಾ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಸಮಸ್ತವಾಗಿ ಅರಿತವರು. ಇವರಲ್ಲದೇ ಇನ್ನು ಐದನೆಯವರು ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ಈ ವಿದ್ಯೆಯು ಅತ್ಯಂತ ಪವಿತ್ರವಾದದ್ದು. ಅದು ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ.

 

ಪ್ರಸಙ್ಗಾತ್ ಪ್ರಾಪ್ತುಮಿಚ್ಛೇತ್ ತಾಂ ವಿದ್ಯಾಶೀಲೋ ಯುಧಿಷ್ಠಿರಃ ।

ಇತಿ ಲೋಭಾತ್ ತು ಪಾಞ್ಚಾಲೀ ವಾಸುದೇವಂ ನ್ಯವಾರಯತ್ ॥ ೩೦.೧೨೬ ॥

 

ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ತಿಳಿಯಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಬಯಕೆಯಿಂದ ವಿದ್ಯಾಗ್ರಹಣ ಸ್ವಭಾವವುಳ್ಳ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಈ   ಪ್ರಸಂಗಲ್ಲಿ ಆ ವಿಶಿಷ್ಟ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಹೊಂದಲು ಬಯಸುತ್ತಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಲೋಭಾತಿಶಯದಿಂದ ದ್ರೌಪದಿಯು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನನ್ನು ತಡೆದಳು.

 

ತದ್ಗೌರವಾದ್ ವಾಸುದೇವೋ ನೋತ್ತರಂ ಪ್ರತ್ಯಭಾಷತ ।

ವಿಸ್ಮಾರಯಾಮಾಸ ಚ ತಂ ಪ್ರಬ್ರುವಾಣಃ ಕಥಾನ್ತರಮ್ ॥ ೩೦.೧೨೭ ॥

 

ದ್ರೌಪದಿಯ ಮೇಲಿನ ಗೌರವದಿಂದ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನು ಲಕ್ಷಣದ ಕುರಿತು ಮುಂದಿದ್ದನ್ನು ನುಡಿಯಲಿಲ್ಲ. ಬೇರೊಂದು ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ ಅದನ್ನು ಮರೆಸಿದ.

 

ಉದರಸ್ಯ ಕಿಞ್ಚಿದಾಧಿಕ್ಯಂ ವೃಷಣಾಧಿಕ್ಯಮೇವ ಚ ।

ಸವ್ಯಬಾಹೋಸ್ತಥಾSSಧಿಕ್ಯಂ ದುರ್ಲ್ಲಕ್ಷಣಮತೋSರ್ಜ್ಜುನೇ  ॥ ೩೦.೧೨೮ ॥

 

ದೀರ್ಘಪಿಣ್ಡಿಕತ್ವವಲ್ಲದೇ,  ಸ್ವಲ್ಪ ಡೊಳ್ಳು ಹೊಟ್ಟೆ, ವೃಷಣಾಧಿಕ್ಯ, ಸ್ವಲ್ಪ ಎಡಗೈ ಬಲಗೈಕ್ಕಿಂತ ಉದ್ದ, ಇವು ಅರ್ಜುನನಲ್ಲಿರುವ ಇತರ ದುರ್ಲಕ್ಷಣಗಳು.

 

ನೈವೋಕ್ತಂ ವಾಸುದೇವೇನ ದೃಶ್ಯಮಾನಮಪಿ ಸ್ಫುಟಮ್ ।

ಜ್ಞಾನಾನನ್ದಹ್ರಾಸಕರಾ ಹ್ಯೇತೇ ದೋಷಾಃ ಸದಾತನಾಃ ॥ ೩೦.೧೨೯ ॥

 

ಸ್ಫುಟವಾಗಿ ಇದು ಕಂಡರೂ ಕೂಡಾ, ಅದು ಕೃಷ್ಣನಿಂದ ಹೇಳಲ್ಪಡಲಿಲ್ಲ. ಈ ದೋಷಗಳು ಜ್ಞಾನ ಹಾಗೂ ಆನಂದದ ಕಡಿಮೆ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತವೆ/ಕಾರಣವಾಗುತ್ತವೆ.

 

ಸಮಸ್ತಜೀವರಾಶೌ ತದ್ ದುಷ್ಟಲಕ್ಷಣವರ್ಜ್ಜಿತೌ ।

ಪೂರ್ಣ್ಣಚಿತ್ಸುಖಶಕ್ತ್ಯಾದೇರ್ಯ್ಯೋಗ್ಯೌ ಕೃಷ್ಣಾ ಚ ಮಾರುತಿಃ ॥ ೩೦.೧೩೦ ॥

 

ಅನಾದಿದುಃಖಹೀನತ್ವೇ ಸುಖಾಧಿಕ್ಯೇ ಚ ಲಕ್ಷಣಮ್ ।

ರುಗ್ಮಿಣೀಸತ್ಯಭಾಮಾದಿರೂಪಾಯಾಃ ಶ್ರಿಯ ಏವ ತು ॥ ೩೦.೧೩೧ ॥

 

ಮುಖ್ಯಂ ತತೋSಪಿ ಮುಖ್ಯಂ ತು ಸ್ವಾತನ್ತ್ರ್ಯಾದೇರಶೇಷತಃ ।

ಗುಣರಾಶೇಃ ಪರಂ ಲಿಙ್ಗಂ ನಿತ್ಯಂ ವ್ಯಾಸಾದಿರೂಪಿಣಃ ।

ವಿಷ್ಣೋರೇವ ನಚಾನ್ಯಸ್ಯ ಸ ಹ್ಯೇಕಃ ಪೂರ್ಣ್ಣಸದ್ಗುಣಃ ॥ ೩೦.೧೩೨ ॥

 

ಸಮಸ್ತ ಜೀವರಾಶಿಗಳಲ್ಲಿ ದುರ್ಲಕ್ಷಣ ಇಲ್ಲದವರು, ಪರಿಪೂರ್ಣವಾದ ಜ್ಞಾನ, ಸುಖ, ಶಕ್ತಿ, ಮೊದಲಾದವುಗಳಿಗೆ ಯೋಗ್ಯರಾದವರು ಭಾರತೀ-ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣ ಇಬ್ಬರೇ. ಜೀವಸಮುದಾಯಕ್ಕಿಂತ ಮೇಲೆ, ಅನಾದಿಯಾದ ದುಃಖಹೀನತ್ವ, ಸುಖಾಧಿಕ್ಯ ಲಕ್ಷಣಗಳು ರುಗ್ಮಿಣೀ-ಸತ್ಯಭಾಮಾದಿ ಸ್ವರೂಪಿಣಿಯಾದ ಶ್ರೀಲಕ್ಷ್ಮಿದೇವಿಯಲ್ಲಿ ಸದಾ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಲಕ್ಷ್ಮೀದೇವಿಗಿಂತಲೂ ಅತಿಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಸ್ವತಂತ್ರವಾದ, ನಿತ್ಯವಾಗಿರುವ, ಸರ್ವೋತ್ಕೃಷ್ಟ ಲಕ್ಷಣಗಳಿರುವುದು ವೇದವ್ಯಾಸಾದಿ ಸ್ವರೂಪವುಳ್ಳ ಶ್ರೀವಿಷ್ಣುವಿನಲ್ಲಿ. ಹೀಗಾಗಿ ಪರಮಾತ್ಮನೊಬ್ಬನೇ ಪರಿಪೂರ್ಣ, ಸ್ವತಂತ್ರ, ನಿರ್ದುಷ್ಟಗುಣವುಳ್ಳವನು.