Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 30-85-95

 

ಧನಂ ಕೃಷ್ಣಃ ಸಮಾದಾಯ ಸಮನ್ತಾಚ್ಛತಯೋಜನಮ್ ।

ದದೌ ತೇಷಾಂ ತೇSಪಿ ಚೋಹುರ್ಹಸ್ತ್ಯುಷ್ಟ್ರಾಶ್ವನರಾದಿಭಿಃ ॥ ೩೦.೮೫ ॥

 

ವೇದವ್ಯಾಸರು ಶತಯೋಜನ ಪರಿಮಿತವಾದ ಅಪಾರ ಪ್ರಮಾಣದ ಧನರಾಶಿಯನ್ನು ಪಾಂಡವರಿಗೆ  ಕೊಟ್ಟರು. ಅವರಾದರೋ, ಆನೆ, ಒಂಟೆ, ಅಶ್ವ, ಮನುಷ್ಯರು, ಮೊದಲಾದವರಿಂದ ಅದನ್ನು ಹೊರಿಸಿದರು.

 

ಯುಧಿಷ್ಠಿರಮೃತೇ ಸರ್ವೇ ಭೀಮಸೇನಪುರೋಗಮಾಃ ।

ಯಜ್ಞಾರ್ತ್ಥಮೂಹಿರೇ ಭೂರಿ ಸ್ವರ್ಣ್ಣಮುದ್ಯದ್ರವಿಪ್ರಭಮ್ ॥ ೩೦.೮೬ ॥

 

ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನ್ನು ಹೊರತು ಭೀಮಸೇನನೇ ಮೊದಲಾದ ಎಲ್ಲರೂ ಕೂಡಾ ಯಜ್ಞಕ್ಕಾಗಿ ಉದಯಿಸುವ ಕಾಂತಿಯುಳ್ಳ ಬಹಳವಾದ ಬಂಗಾರವನ್ನು ಯಾಗಕ್ಕಾಗಿ ತಾವೇ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡರು.

 

ತದೈವ ವಾಸುದೇವೋSಪಿ ಸಭಾರ್ಯ್ಯಃ ಸಹ ಭದ್ರಯಾ ।

ಆಗಚ್ಛನ್ ಹಸ್ತಿನಪುರಂ ಪಥ್ಯುದಙ್ಕೇನ ಪೂಜಿತಃ ॥ ೩೦.೮೭ ॥

 

ಆಗಲೇ ಸುಭದ್ರೆ ಹಾಗೂ ತನ್ನ ಪತ್ನಿಯರಿಂದ ಕೂಡಿಕೊಂಡು ಹಸ್ತಿನಪುರಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿರುವ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನು, ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಉದಙ್ಕನಿಂದ ಪೂಜಿತನಾದ.

 

ತತ್ಕಾಮವರ್ಷಿಣೋ ಮೇಘಾಂಸ್ತಸ್ಯ ದತ್ವೋದಕಾರ್ತ್ಥಿನಃ ।

ಸಫಲಂ ಸ್ವವರಂ ಕೃತ್ವಾ ಜಗಾಮ ಗಜಸಾಹ್ವಯಮ್ ॥ ೩೦.೮೮ ॥

 

ನೀರು ಬೇಕೆಂದು ಬಯಸುತ್ತಿರುವ ಉದಙ್ಕನಿಗೆ ಅವನು ಬೇಕೆಂದಾಗ ಮಳೆಸುರಿಸುವ ಮೋಡಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು  ತನ್ನ ವರವನ್ನು ಸಫಲವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ, ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಹಸ್ತಿನಪುರಕ್ಕೆ  ತೆರಳಿದ.

[ಉದಙ್ಕ ಅಮೃತ ಬಯಸಿರುವುದು ನೀರಿಗಾಗಿ. ಅದರಿಂದ ಅವನಿಗೆ ಬಯಸಿದಾಗ ಮಳೆ ಬರುವ ವರವನ್ನು ನೀಡಿ ಕೃಷ್ಣ ತಾನು ಹಿಂದೆ ಕೊಟ್ಟ ವರವನ್ನು ಸಫಲವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದ.]

 

ಆಸನ್ನೇಷ್ವೇವ ಪಾರ್ತ್ಥೇಷು ವ್ಯಾಸೇ ಚ ಪುರುಷೋತ್ತಮೇ ।

ಪ್ರವಿವೇಶ ಪುರಂ ಕೃಷ್ಣಸ್ತದಾSಸೂತೋತ್ತರಾ ಮೃತಮ್ ॥ ೩೦.೮೯ ॥

 

ಪಾಂಡವರು ಹಾಗೂ ವೇದವ್ಯಾಸರು ಹಸ್ತಿನಾವತಿಯನ್ನು ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನು  ನಗರದ ಒಳಗೆ ಬಂದನು. ಆಗಲೇ  ಅಭಿಮನ್ಯುವಿನ ಪತ್ನಿಯಾದ ಉತ್ತರೆಯು ಸತ್ತ ಮಗನನ್ನು ಹೆತ್ತಳು.

 

ದ್ರೌಣ್ಯಸ್ತ್ರಸೂದಿತಂ ಬಾಲಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಕುನ್ತ್ಯಾದಿಕಾಃ ಸ್ತ್ರಿಯಃ ।

ಶರಣ್ಯಂ ಶರಣಂ ಜಗ್ಮುರ್ವಾಸುದೇವಂ ಜಗತ್ಪತಿಮ್ ॥ ೩೦.೯೦ ॥

 

ಅಶ್ವತ್ಥಾಮ ಕಾಯ್ದಿರಿಸಿದ ಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ತ್ರದಿಂದ ಸತ್ತ ಬಾಲಕನನ್ನು ಕಂಡು ಕುಂತಿಯೇ ಮೊದಲಾದ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು, ಮೊರೆಹೋಗಲು ಯೋಗ್ಯನಾದ, ಜಗತ್ತಿಗೇ ಒಡೆಯನಾಗಿರುವ, ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಪರಮಾತ್ಮನನ್ನು ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಬೇಡಿದರು.

 

ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷಮಾತ್ಮನಾ ಗರ್ಭೇ ರಕ್ಷಿತಂ ಪ್ರಸವೇ ಹತಮ್ ।

ಪುನರುಜ್ಜೀವಯಾಮಾಸ ಕೇಶವಃ ಪಾರ್ತ್ಥತನ್ತವೇ ॥ ೩೦.೯೧ ॥

 

ತನ್ನಿಂದ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ರಕ್ಷಿತನಾದ, ಆದರೆ ಹೆತ್ತಕೂಡಲೇ ಸತ್ತ ಈ ಮಗುವನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಪಾಂಡವರ ಸಂತತಿಯ ಮುಂದುವರಿಕೆಗಾಗಿ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಬದುಕಿಸಿದ.

[‘ಮಗು ಗರ್ಭದಲ್ಲಿರುವಾಗ ಭಗವಂತ ಹೆಬ್ಬೆಟ್ಟಿನ ಗಾತ್ರದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಮಗುವಿಗೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡು ಆ ಮಗುವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದ’ ಎಂದು ಭಾಗವತ ಹೇಳಿದರೆ, ಹೆತ್ತ ಕೂಡಲೇ ಸತ್ತ ಮಗುವನ್ನು ಕೃಷ್ಣ ಮರಳಿ ಬದುಕಿಸಿ ರಕ್ಷಿಸಿದ ಎಂದು ಮಹಾಭಾರತ ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಈ ರೀತಿ ಪಾಂಡವರ ಸಂತತಿಗೆ ಗರ್ಭದ ಒಳಗೂ ಹೊರಗೂ ಭಗವಂತ ರಕ್ಷಕನಾಗಿ ನಿಂತು ಕಾಪಾಡಿದ.]

 

ತದೈವ ವಿವಿಶುಃ ಪಾರ್ತ್ಥಾಃ ಸಕೃಷ್ಣಾಃ ಸಧನೋಚ್ಚಯಾಃ ।

ಸರ್ವೇ ಮುಮುದಿರೇ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಪೌತ್ರಂ ಕೇಶವರಕ್ಷಿತಮ್ ॥ ೩೦.೯೨ ॥

 

ಆಗಲೇ ವೇದವ್ಯಾಸರೊಂದೊಡಗೂಡಿದ ಪಾಂಡವರು ಧನರಾಶಿಯೊಂದಿಗೆ ಪಟ್ಟಣವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಮಾಡಿದರು,. ಎಲ್ಲರೂ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನಿಂದ ರಕ್ಷಿತವಾದ ಮಗುವನ್ನು (ಪರೀಕ್ಷಿತನನ್ನು) ಕಂಡು ಸಂತೋಷಪಟ್ಟರು.

 

 

ದದೌ ದಾನಾನಿ ಬಹುಶೋ ಧರ್ಮ್ಮಪುತ್ರೋ ಯುಧಿಷ್ಠಿರಃ ।

ಪೌತ್ರಜನ್ಮನಿ ಹೃಷ್ಟಾತ್ಮಾ ವಾಸುದೇವಂ ನನಾಮ ಚ ॥ ೩೦.೯೩ ॥

 

ಧರ್ಮಪುತ್ರನಾಗಿರುವ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಮೊಮ್ಮಗ ಹುಟ್ಟಿರುವುದಕ್ಕೆ ಬಹಳ ಸಂತಸಗೊಂಡು ಅನೇಕಾನೇಕ ದಾನಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು ಮತ್ತು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದನು.

 

ಕುನ್ತೀಕೃಷ್ಣಾಸುಭದ್ರಾಭಿರ್ವೈರಾಟ್ಯಾSನ್ಯಾಭಿರೇವ ಚ ।

ಪಾಣ್ಡವೈಃ ಪುರುಷೈಶ್ಚಾನ್ಯೈಃ ಸಂಸ್ತುತಃ ಪ್ರಣತೋ ಹರಿಃ ॥ ೩೦.೯೪ ॥

 

ಕುಂತಿ, ದ್ರೌಪದಿ, ಸುಭದ್ರೆ, ಉತ್ತರೆ ಮತ್ತು ಇತರ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಂದ, ಪಾಂಡವರಿಂದ, ಉಳಿದ ಪುರುಷರಿಂದ ಪರಮಾತ್ಮನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸ್ತೋತ್ರಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟ ಹಾಗೂ ನಮಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಕೂಡಾ.

 

ತತಃ ಕೃಷ್ಣಾಭ್ಯನುಜ್ಞಾತಾಃ ಪಾರಾಶರ್ಯ್ಯಸದಸ್ಯಕಾಃ ।

ಆರೇಭಿರೇSಶ್ವಮೇಧಂ ತೇ ಮುನಿಭಿರ್ಬ್ರಹ್ಮವಾದಿಭಿಃ ॥ ೩೦.೯೫ ॥

 

ತದನಂತರ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ಅನುಜ್ಞೆಯಂತೆ, ವೇದವ್ಯಾಸರನ್ನೇ ಮುಖ್ಯ ಸದಸ್ಯರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಪಾಂಡವರು ಬ್ರಹ್ಮವಾದಿಗಳಾದ ಮುನಿಗಳಿಂದ ಕೂಡಿ, ಅಶ್ವಮೇಧವನ್ನು ಮಾಡಿದರು.