Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 7.16-7.21

ಕೃತ್ವಾ ಕಾರ್ಯಮಿದಂ ಸರ್ವಂ ವಿಶಙ್ಕಃ ಪವನಾತ್ಮಜಃ ।

ಆತ್ಮಾವಿಷ್ಕರಣೇ ಚಿತ್ತಂ ಚಕ್ರೇ ಮತಿಮತಾಂ ವರಃ ॥೭.೧೬॥

ಯಾವುದೇ ಭಯವಿಲ್ಲದ, ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ, ಬುದ್ಧಿವಂತರಲ್ಲೇ ಶ್ರೇಷ್ಠನಾದ ಹನುಮಂತನು, ತನ್ನನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡಿದನು[ರಾಮಧೂತನಾಗಿ ಬಂದಿರುವ ತಾನು ಗುಟ್ಟಾಗಿ ಬಂದು ಹೋಗುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ತನ್ನ ಪರಾಕ್ರಮದ ರುಚಿಯನ್ನು ರಾವಣನಿಗೆ ತೋರಿಸಿಯೇ ಹೋಗಬೇಕು ಎಂದು ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡಿದನು].

ಅಥವನಮಖಿಲಂ ತದ್ ರಾವಣಸ್ಯಾವಲುಪ್ಯ ಕ್ಷಿತಿರುಹಮಿಮಮೇಕಂ ವರ್ಜ್ಜಯಿತ್ವಾssಶು ವೀರಃ ।

ರಜನಿಚರವಿನಾಶಂ ಕಾಙ್ಕ್ಷಮಾಣೋsತಿವೇಲಂ ಮುಹುರತಿರವನಾದೀ ತೋರಣಂ ಚಾsರುರೋಹ ॥೭.೧೭॥

ಸೀತೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಶಿಂಶಪಾವೃಕ್ಷ ಒಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ರಾವಣನ ಆ ಎಲ್ಲಾ  ಕಾಡನ್ನು ನಾಶಮಾಡಿ, ರಾಕ್ಷಸರ ನಾಶವನ್ನು ಉತ್ಕಂಠತೆಯಿಂದ ಮಾಡಲು ಬಯಸಿದ ಹನುಮಂತ, ಮತ್ತೆ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಶಬ್ದ ಮಾಡುತ್ತಾ ತೋರಣವನ್ನು ಹತ್ತಿ ಕುಳಿತನು.

ಅಥಾಶೃಣೋದ್ ದಶಾನನಃ ಕಪೀನ್ದ್ರಚೇಷ್ಟಿತಂ ಪರಮ್ ।

ದಿದೇಶ ಕಿಙ್ಕರಾನ್ ಬಹೂನ್ ಕಪಿರ್ನ್ನಿಗೃಹ್ಯತಾಮಿತಿ ॥೭.೧೮॥

ತದನಂತರ ರಾವಣನು ಉತ್ಕೃಷ್ಟವಾದ ಕಪಿಯ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಕೇಳಿ, ಬಹುಮಂದಿ ಕಿಂಕರರೆಂಬ ರಾಕ್ಷಸರನ್ನು ಕರೆದು ‘ಕಪಿಯನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು’ ಆದೇಶಿಸಿದನು.

ಸಮಸ್ತಶೋ ವಿಮೃತ್ಯವೋ ವರಾದ್ಧರಸ್ಯ ಕಿಙ್ಕರಾಃ ।

ಸಮಾಸದನ್ ಮಹಾಬಲಂ ಸುರಾನ್ತರಾತ್ಮನೋsಙ್ಗಜಮ್ ॥೭.೧೯॥

ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಕೂಡಾ ಮರಣ ಇಲ್ಲದ ರಾಕ್ಷಸರು. ಅವರಿಗೆ ರುದ್ರ ದೇವರ ವರವಿತ್ತು. ಆ ಎಲ್ಲಾ ದೈತ್ಯರು  ಮಹಾ ಬಲಿಷ್ಠನಾದ ಹನುಮಂತನನ್ನು ಹೊಂದಿದರು. ಆಚಾರ್ಯರು ಹನುಮಂತನನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ‘ಸುರಾನ್ತರಾತ್ಮನಃ ಅಙ್ಗಜಮ್’ ಎನ್ನುವ ವಿಶೇಷಣದಿಂದ ಸಂಬೋಧಿಸಿದ್ದಾರೆ.  ಅಂದರೆ ‘ದೇವತೆಗಳ ಅಂತರ್ಯಾಮಿಯಾಗಿರುವ ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣನ ಮಗ’ ಎಂದರ್ಥ.

ಅಶೀತಿಕೋಟಿಯೂಥಪಂ ಪುರಸ್ಸರಾಷ್ಟಕಾಯುತಮ್ ।

ಅನೇಕಹೇತಿಸಙ್ಕುಲಮ್ ಕಪೀನ್ದ್ರಮಾವೃಣೋದ್ ಬಲಮ್ ॥೭.೨೦॥

ಎಂಬತ್ತೆಂಟು ಕೋಟಿ ಜನ ಯೂಥಪರನ್ನೊಳಗೊಂಡ(ಸೇನಾಧಿಪತಿಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ), ತರತರದ ಆಯುಧಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಸೈನ್ಯ ಹನುಮಂತನನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿಯಿತು. 

ಸಮಾವೃತಸ್ತಥಾssಯುಧೈಃ ಸತಾಡಿತಶ್ಚತೈರ್ಭೃಶಮ್ ।

ಚಕಾರ ತಾನ್ ಸಮಸ್ತಶಸ್ತಳಪ್ರಹಾರಚೂರ್ಣ್ಣಿತಾನ್ ॥೭.೨೧॥

ಆಯುಧಗಳಿಂದ ಹೊಡೆಯಲ್ಪಟ್ಟವನಾಗಿ, ಅವರಿಂದ ಆವರಿಸಲ್ಪಟ್ಟವನಾಗಿ ಹನುಮಂತನು ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನು ಅಂಗೈಯಿಂದ(ಕೈ ಮುಷ್ಠಿಯೂ  ಮಾಡದೇ) ಪುಡಿಪುಡಿ ಮಾಡಿದನು.