Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 1536_1540

ಉನ್ಮಾದನಾದೀನಿ ಸ ವೇದ ಕೃಷ್ಣಾದಸ್ತ್ರಾಣ್ಯನಾಪತ್ಸು ನ ತಾನಿ ಮುಞ್ಚೇತ್ ।

ಇತ್ಯಾಜ್ಞಯಾ ಕೇಶವಸ್ಯಾಪರಾಣಿ ಪ್ರಯೋಗಯೋಗ್ಯಾನಿ ಸದೇಚ್ಛತಿ ಸ್ಮ ॥೧೫.೩೬॥

ಅರ್ಜುನನು ಉನ್ಮಾದನಾದಿ ಅಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಕೃಷ್ಣನಿಂದ ಈಗಾಗಲೇ ತಿಳಿದಿದ್ದನಾದರೂ ಕೂಡಾ, ‘ಆಪತ್ತು ಇಲ್ಲದಿರಬೇಕಾದರೆ ಆ ಅಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಿಸಬಾರದು’ ಎನ್ನುವ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ಆಜ್ಞೆಯಿಂದಾಗಿ  ಬೇರೆ ಪ್ರಯೋಗ ಯೋಗ್ಯವಾದ ಅಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಬಯಸುತ್ತಿದ್ದ.

ಭೀಷ್ಮಾದಿಭಿರ್ಭವಿತಾ ಸಙ್ಗರೋ ನಸ್ತದಾ ನಾಹಂ ಗುರುಭಿರ್ನ್ನಿತ್ಯಯೋದ್ಧಾ ।

ಭವೇಯಮೇಕಃ ಫಲ್ಗುನೋsಸ್ತ್ರಜ್ಞ ಏಷಾಂ ನಿವಾರಕಶ್ಚೇನ್ಮಮ ಧರ್ಮ್ಮಲಾಭಃ             ॥೧೫.೩೭॥

ನ ಬುದ್ಧಿಪೂರ್ವಂ ವರ ಇನ್ದಿರಾಪತೇರನ್ಯತ್ರ ಮೇ ಗ್ರಾಹ್ಯ ಇತಶ್ಚ ಜಿಷ್ಣುಃ ।

ಕರೋತು ಗುರ್ವರ್ತ್ಥಮಿತಿ ಸ್ಮ ಚಿನ್ತಯನ್ ಭೀಮಃ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾಂ ನ ಚಕಾರ ತತ್ರ             ॥೧೫.೩೮॥

‘ಭೀಷ್ಮ ಮೊದಲಾದವರೊಂದಿಗೆ ಮುಂದೆ ಯುದ್ಧವಾಗಲಿದ್ದು ಆಗ ಗುರು-ಹಿರಿಯರಾದ ಅವರೊಂದಿಗೆ ನಾನೆಂದಿಗೂ ಯುದ್ಧಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ, ಅಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ತಿಳಿದಿರುವ ಅರ್ಜುನ ಭೀಷ್ಮಾದಿಗಳನ್ನು ನಿವಾರಣಮಾಡತಕ್ಕವನಾದರೆ  ಅದರಿಂದ ನನಗೆ ಧರ್ಮಲಾಭವಾಗುತ್ತದೆ’.  ಇದಲ್ಲದೇ, ‘ಇನ್ದಿರಾಪತಿ ನಾರಾಯಣನಿಗಿಂತ ಹೊರತಾಗಿ  ಬೇರೆಯವರಿಂದ ಬುದ್ಧಿಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ನಾನು ವರವನ್ನು ಪಡೆಯಬಾರದು’ ಎಂಬ ಈ ಎರಡು ಕಾರಣಗಳಿಂದ ‘ಅರ್ಜುನನೇ ಗುರುಗಳಿಗಾಗಿ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಯನ್ನು ಮಾಡಲಿ’ ಎಂದು ಚಿಂತಿಸಿದ ಭೀಮನು, ಆಗ ಯಾವುದೇ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಯನ್ನು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ.

ತತ್ಪ್ರೇರಿತೇನಾರ್ಜ್ಜುನೇನ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾ ಕೃತಾ ಯದಾ ವಿಪ್ರವರಸ್ತತಃ ಪರಮ್ ।

ಸ್ನೇಹಂ ನಿತಾನ್ತಂ ಸುರರಾಜಸೂನೌ ಕೃತ್ವಾ ಮಹಾಸ್ತ್ರಾಣಿ ದದೌ ಸ ತಸ್ಯ             ॥೧೫.೩೯॥

ಭೀಮಸೇನನಿಂದ ಪ್ರೇರಿತನಾದ ಅರ್ಜುನನಿಂದ ಯಾವಾಗ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಮಾಡಲ್ಪಪಟ್ಟಿತೋ, ಅದಾದ ನಂತರ ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರು ಇಂದ್ರನ ಮಗನಾದ ಅರ್ಜುನನಲ್ಲಿ ಆತ್ಯಂತಿಕವಾದ  ಪ್ರೀತಿಯಿಟ್ಟು, ಅವನಿಗೆ   ಮಹಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ನೀಡಿದರು.

ಸ ಪಕ್ಷಪಾತಂ ಚ ಚಕಾರ ತಸ್ಮಿನ್ ಕರೋತಿ ಚಾಸ್ಯೋರುತರಾಂ ಪ್ರಶಂಸಾಮ್ ।

ರಹಸ್ಯವಿದ್ಯಾಶ್ಚ ದದಾತಿ ತಸ್ಯ ನಾನ್ಯಸ್ಯ ಕಸ್ಯಾಪಿ ತಥಾ ಕಥಞ್ಚಿತ್ ॥೧೫.೪೦॥

ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರು ಅರ್ಜುನನಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಪಕ್ಷಪಾತವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಅವನನ್ನು ಆತ್ಯಂತಿಕವಾಗಿ  ಹೊಗಳಿಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವನಿಗೆ ಅನೇಕ ರಹಸ್ಯ ವಿದ್ಯೆಗಳನ್ನೂ ಕೂಡಾ ಉಪದೇಶಿಸಿದ ಅವರು, ಅರ್ಜುನನಂತೆ ಉಳಿದವರಿಗೆ ಏನನ್ನೂ ಕೊಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.