Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 20126_20131

 

ಸ ತೇನ ವೃಕ್ಷೇಣ ಸಹೈವ ಕೇಶವಸ್ತಯಾ ಚ ದೇವ್ಯಾssರುಹದಗ್ರ್ಯಪೌರುಷಮ್ ।

ಖಗೇಶ್ವರಂ ತಚ್ಚ ನಿಶಮ್ಯ ಶಚ್ಯಾ ಪ್ರಚೋದಿತೋ ವಾಸವ ಆಗಮತ್ ಸುರೈಃ ॥ ೨೦.೧೨೬  ॥

 

ನಾರಾಯಣನು ಪಾರಿಜಾತ ವೃಕ್ಷ ಹಾಗೂ ಸತ್ಯಭಾಮೆಯಿಂದ ಕೂಡಿಕೊಂಡು ಶ್ರೇಷ್ಠವಾದ ಪರಾಕ್ರಮವುಳ್ಳ ಗರುಡನನ್ನೇರಿದನು. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿದ, ಶಚಿಯಿಂದ ಪ್ರಚೋದಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಇಂದ್ರನು ದೇವತೆಗಳಿಂದ ಒಡಗೂಡಿ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆಂದು ಬಂದ.

 

ತಾನಾಸುರಾವೇಶಯುತಾನ್ ಹರೇಶ್ಚ ಬಲಪ್ರಕಾಶಾಯ ಸಮುದ್ಯತಾನ್ ಸುರಾನ್ ।

ನ್ಯವಾರಯಚ್ಛಾರ್ಙ್ಗಶರಾಸನಚ್ಯುತೈರ್ಹರಿಪ್ರಿಯಾ ಬಾಣವರೈಃ ಸಮಸ್ತಶಃ ॥ ೨೦.೧೨೭  ॥

 

ಅಸುರಾವೇಶದಿಂದ ಕೂಡಿರುವ, ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಪರಮಾತ್ಮನ ಎದುರು ಬಲವನ್ನು ತೋರಿಸಲೆಂದು ಉದ್ಯತರಾಗಿರುವ ಆ ಎಲ್ಲಾ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಸತ್ಯಭಾಮೆಯು ಶಾರ್ಙ್ಗವೆಂಬ ಬಿಲ್ಲಿನಿಂದ ಬಿಡಲ್ಪಟ್ಟ ಶ್ರೇಷ್ಠವಾದ ಬಾಣಗಳಿಂದ ತಡೆದಳು.

 

ನಿರಾಯುಧಂ ವೈಶ್ರವಣಂ ಚಕಾರ ಚಿಕ್ಷೇಪ ಚಾಬ್ಧೌ ಗರುಡೋ ಜಲೇಶ್ವರಮ್ ।

ಪ್ರಧಾನವಾಯೋಸ್ತನಯಂ ತು ವಾಯುಂ ಕೋಣಾಧಿಪಂ ವಹ್ನಿಯಮಾದಿಕಾನಪಿ ॥ ೨೦.೧೨೮  ॥

 

ಸತ್ಯಭಾಮೆಯು ಕುಬೇರನನ್ನು ನಿರಾಯುಧನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದರೆ, ಗರುಡನು ವರುಣನನ್ನು ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಎಸೆದನು. ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣನ ಮಗನಾಗಿರುವ ಪ್ರವಾಹ ವಾಯುವನ್ನು (ಮರೀಚಿ ಎನ್ನುವ ವಾಯುವನ್ನು),  ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಅಧಿಪತಿಯಾದ  ಅಗ್ನಿ, ಯಮ ಮೊದಲಾದವರನ್ನೂ ಕೂಡಾ ಸತ್ಯಭಾಮೆ ಎದುರಿಸಿದಳು.

 

ವಿಬೋಧ್ಯ ಶಾರ್ಙ್ಗೋತ್ಥರವೈಃ ಸ್ವಕಾಂ ತನುಮಾವೇಶಿತಾನಾಮಸುರೈರಗಾದ್ಧರಿಃ ।

ತೇ ಬೋಧಿತಾಸ್ತೇನ ರಣಂ ವಿಸೃಜ್ಯ ಯಯುರ್ವಿದಿತ್ವಾ ತಮನಾದಿಪೂರುಷಮ್ ॥ ೨೦.೧೨೯  ॥

 

ಹೀಗೆ ಶಾರ್ಙ್ಗಧನಸ್ಸಿನ ಠೇಂಕಾರದಿಂದಲೇ ತಾನು ಯಾರು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಅಸುರಾವೇಶಕ್ಕೊಳಗಾದ ದೇವತೆಗಳಿಗೆ ತೋರಿಸಿ, ಪರಮಾತ್ಮನು ತೆರಳಿದನು. ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನಿಂದ  ಪ್ರಭೋದಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದ(ಅಸುರಾವೇಶವನ್ನು ಕಳಚಿಕೊಂಡ) ದೇವತೆಗಳು  ಯುದ್ಧವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಅವನನ್ನು ಅನಾದಿಪುರುಷ ಎಂದು ತಿಳಿದು, ತೆರಳಿದರು.

 

ಶಿವಂ ಚ ಶಕ್ರಾರ್ತ್ಥಮುಪಾಗತಂ ಹರಿರ್ವ್ಯದ್ರಾವಯಚ್ಛಾರ್ಙ್ಗವಿನಿಃಸೃತೈಃ ಶರೈಃ ।

ಸವಾಹನೋ ದೂರತರೇ ನಿಪಾತಿತೋ ಗರುತ್ಮತಾ ಶಮ್ಭುರಗಾಚ್ಛರಾಹತಃ ॥ ೨೦.೧೩೦  ॥

 

ಇಂದ್ರನ ಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದ ಸದಾಶಿವನನ್ನು ಪರಮಾತ್ಮನು ಶಾರ್ಙ್ಗದಿಂದ ಬಿಡಲ್ಪಟ್ಟ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಓಡಿಸಿದನು. ನಂದಿಯ ಸಹಿತನಾದ ಶಿವನು ಗರುಡನಿಂದ ದೂರದಲ್ಲಿ ಬೀಸಲ್ಪಟ್ಟನು. ತದನಂತರ ಸದಾಶಿವನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟುಹೋದನು. 

 

ವಿದ್ರಾವಿತೇ  ಬಾಣಗಣೈಶ್ಚ ಶೌರಿಣಾ ಹರೇ ಹರೌ ವಜ್ರಮವಾಸೃಜದ್ ದ್ರುತಮ್ ।

ಶಕ್ರೋsಗ್ರಹೀತ್ ತಂ ಪ್ರಹಸನ್ ಜನಾರ್ದ್ದನಃ ಕರೇಣ ವಾಮೇನ ಸ ಚಾಪಜಗ್ಮಿವಾನ್ ॥೨೦.೧೩೧ ॥

 

ಈರೀತಿ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಸದಾಶಿವನು ಓಡಿಸಲ್ಪಡಲು ಇಂದ್ರನು ಪರಮಾತ್ಮನ ಮೇಲೆ ವಜ್ರಾಯುಧವನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಿಸಿದನು. ಕೃಷ್ಣನು ನಗುತ್ತಾ, ತನ್ನ ಎಡಗೈಯಿಂದ ವಜ್ರವನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡ. ಆಗ ಇಂದ್ರ ಅಲ್ಲಿಂದ  ಪಲಾಯನ ಮಾಡಿದನು.