Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 20174_20177

 

ಸಂಯಾಚಿತಃ ಫಲ್ಗುನೇನಾsಹ ವಾಕ್ಯಂ ಯದ್ ವಾಸುದೇವಸ್ತನ್ನ ಜಾನಾತಿ ಕಶ್ಚಿತ್ ।

ಋತೇ ಪಿತ್ರೋರ್ವಿಪೃಥೋಃ ಸಾತ್ಯಕೇರ್ವಾಸುಭದ್ರಾಂ ತೇ ಪ್ರದದಾನೀತಿ ಸತ್ಯಮ್ ॥೨೦.೧೭೪॥

 

ಬೇಡಲ್ಪಟ್ಟ ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ವಾಸುದೇವನು ‘ಖಂಡಿತವಾಗಿ ನಿನಗೆ ಸುಭದ್ರೆಯನ್ನು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ’ ಎನ್ನುವ   ಯಾವಮಾತನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ, ಅದು ವಸುದೇವ-ದೇವಕಿ,  ವಿಪೃಥ(ಪಟ್ಟಣವನ್ನು ರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡುವವ) ಮತ್ತು  ಸಾತ್ಯಕಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ನ್ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ.    

 

ಅಸ್ತ್ರೇ ಶಸ್ತ್ರೇ ತತ್ವವಿದ್ಯಾಸು ಚೈವ ಶಿಷ್ಯಃ ಶೈನೇಯೋ ವಾಸುದೇವೇನ್ದ್ರಸೂನ್ವೋಃ ।

ತಸ್ಮಾದಸ್ಮೈ ಕಥಯಾಮಾಸ ಕೃಷ್ಣಃ ಸ್ವಶಿಷ್ಯತ್ವಾದ್ ವಿಪೃಥೋಶ್ಚಾಪಿ ಸರ್ವಮ್ ॥೨೦.೧೭೫॥

 

ಅಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ, ಶಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ, ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಸಾತ್ಯಕಿಯು ಕೃಷ್ಣಾರ್ಜುನರ ಶಿಷ್ಯನಾಗಿದ್ದ. ಆ ಕಾರಣದಿಂದ ಕೃಷ್ಣನು ಅವನಿಗೆ ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದ.  ವಿಪೃಥು ತನ್ನ ಶಿಷ್ಯನಾದ್ದರಿಂದ ಅವನಿಗೂ ಕೂಡಾ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಹೇಳಿದ್ದ.

 

ಅನ್ಯೇ ಸರ್ವೇ ವಾಸುದೇವಸ್ಯ ಪಾರ್ತ್ಥಾನ್ ಪ್ರಿಯಾನ್ ನಿತ್ಯಂ ಜಾನಮಾನಾ ಅಪಿ ಸ್ಮ ।

ರಾಮೇಣಾsದಿಷ್ಟಾ ಉದ್ಧವೋsಥಾsಹುಕಾದ್ಯಾ ಹಾರ್ದ್ದಿಕ್ಯಾದ್ಯಾ ನೈವ ದಿತ್ಸನ್ತಿ ಜಿಷ್ಣೋಃ ॥೨೦.೧೭೬॥

 

ಉಳಿದವರೆಲ್ಲರೂ ‘ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಪಾಂಡವರು ಪ್ರಿಯರು’ ಎಂದು ಯಾವಾಗಲೂ ತಿಳಿದವರಾದರೂ ಕೂಡಾ, ಬಲರಾಮನ ಆದೇಶಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದ ಉದ್ಧವ, ಆಹುಕ, ಕೃತವರ್ಮ ಮೊದಲಾದವರು ಸುಭದ್ರೆಯನ್ನು ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಕೊಡಲು ಬಯಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ!

 

[ಕೃಷ್ಣ ಏಕೆ ಈ ಲೀಲೆಯನ್ನು ತೋರಿದ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ:]

 

ದುರ್ಯ್ಯೋಧನೇ ದಾತುಮಿಚ್ಛನ್ತಿ ಸರ್ವೇ ರಾಮಪ್ರಿಯಾರ್ತ್ಥಂ ಜಾನಮಾನಾ ಹರೇಸ್ತತ್ ।

ಅಪ್ಯಪ್ರಿಯಂ ರಾಕ್ಷಸಾವೇಶಯುಕ್ತಾಸ್ತಸ್ಮಾತ್ ಸರ್ವಾನ್ ವಞ್ಚಯಾಮಾಸ ಕೃಷ್ಣಃ ॥೨೦.೧೭೭॥

 

ಎಲ್ಲರೂ, ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಅಪ್ರಿಯ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ ಕೂಡಾ,  ಬಲರಾಮನಿಗೆ ಪ್ರಿಯವಾಗಲೆಂದು, ರಾಕ್ಷಸಾವೇಷದಿಂದ ಕೂಡಿರುವ ದುರ್ಯೋಧನನಿಗೆ ಸುಭದ್ರೆಯನ್ನು ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿದರು. ಆ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಕೃಷ್ಣ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ವಂಚಿಸಿದ.