ವಸ್ತ್ರೋಚ್ಚಯೇ
ಶೈಲನಿಭೇ ಪ್ರಜಾತೇ ದುರ್ಯ್ಯೋಧನಃ ಪ್ರಾಹ ಸಞ್ಜಾತಕೋಪಃ ।
ಪ್ರವೇಶಯೇಮಾಂ ಗೃಹಮೇವ
ಶೀಘ್ರಂ ಕಿಂ ನಶ್ಚಿರೇಣೇತಿ ಸುಮನ್ದಬುದ್ಧಿಃ ॥೨೧.೩೬೩॥
ಹೀಗೆ ವಸ್ತ್ರಗಳ ಸಮೂಹವು ಗುಡ್ಡದಂತಾಗಲು, ಅತ್ಯಂತ ಕೋಪಗೊಂಡ
ಮಂದಬುದ್ಧಿಯ ದುರ್ಯೋಧನನು ‘ಈ ದ್ರೌಪದಿಯನ್ನು ಶೀಘ್ರದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗು, ವಿಳಂಬದಿಂದೇನು
ಪ್ರಯೋಜನ’ ಎಂದನು.
ತಚ್ಛ್ರುತ್ವಾ ವಚನಂ
ಕೃಷ್ಣಾ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾಮಕರೋತ್ ತದಾ ।
ಭೀಮೋ ದುರ್ಯ್ಯೋಧನಂ
ಹನ್ತಾ ಕರ್ಣ್ಣಂ ಹನ್ತಾ ಧನಞ್ಜಯಃ ॥೨೧.೩೬೪॥
ಶಕುನಿಂ ತ್ವಕ್ಷಕಿತವಂ
ಸಹದೇವೋ ವಧಿಷ್ಯತಿ ।
ಇತ್ಯುಕ್ತೇ ತತ್
ತಥೇತ್ಯಾಹ ಭೀಮಸೇನಃ ಸಭಾತಳೇ ॥೨೧.೩೬೫॥
ಆ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ದ್ರೌಪದಿಯು ಆಗಲೇ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಯನ್ನು
ಮಾಡಿದಳು: ‘ಭೀಮಸೇನನು ದುರ್ಯೋಧನನನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಾನೆ, ಅರ್ಜುನನು ಕರ್ಣನನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಾನೆ,
ದಾಳ ಎಸೆಯುವುದರಲ್ಲಿ ನಿಪುಣನಾಗಿರುವ ಜೂಜುಕೋರ ಶಕುನಿಯನ್ನು ಸಹದೇವನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಾನೆ’.
ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳಲು ‘ಹಾಗೇ ಆಗುತ್ತದೆ’ ಎಂದು ಸಭಾತಳದಲ್ಲಿ ಭೀಮಸೇನ ಹೇಳಿದ.
[ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ (ಸಭಾಪರ್ವದಲ್ಲಿ ೯೨.೬೦) ಈ ಮಾತು ಬರುತ್ತದೆ:
‘ಅಹಂ ದುರ್ಯೋಧನಂ ಹನ್ತಾ ಕರ್ಣಂ ಹನ್ತಾ ಧನಞ್ಜಯಃ । ಶಕುನಿಂ ತ್ವಕ್ಷಕಿತವಂ ಸಹದೇವೋ ವದಿಷ್ಯತಿ’ ಇದು ಭೀಮಸೇನನ
ಅಂಗೀಕಾರದ ಮಾತು. ಈ ಮಾತನ್ನು ಮೊದಲು ಹೇಳಿರುವುದು ದ್ರೌಪದಿ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಆಚಾರ್ಯರು ಇಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸಿದ್ದಾರೆ].
ಪ್ರತಿಜ್ಞಾಮಾದದೇ ಪಾರ್ತ್ಥಸ್ತಾಂ
ಮಾದ್ರೀನನ್ದನಸ್ತಥಾ ।
ನಕುಲಃ ಪ್ರತಿಜಜ್ಞೇSಥ
ಶಾಕುನೇಯವಧಂ ಪ್ರತಿ ॥೨೧.೩೬೬॥
ಅರ್ಜುನನೂ ಕೂಡಾ ಅವಳ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ(ನಿನ್ನ
ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ನನ್ನ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಎಂದ). ಅದೇ ತರದ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಯನ್ನು ಸಹದೇವನೂ ಮಾಡಿದ. ತದನಂತರ ನಕುಲನು
ಶಕುನಿ ಪುತ್ರನ ಸಂಹಾರದ ಕುರಿತು ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದ.
ತತಃ
ಸುಯೋಧನಾನುಜಶ್ಚಕರ್ಷ ಪಾರ್ಷತಾತ್ಮಜಾಮ್ ।
ಗೃಹಾಯ ತನ್ನಿಶಾಮ್ಯ ತು
ಕ್ರುಧಾSSಹ ಮಾರುತಾತ್ಮಜಃ ॥೨೧.೩೬೭॥
ತದನಂತರ ದುಶ್ಯಾಸನನು ದ್ರೌಪದಿಯನ್ನು ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲೆಂದು
ಎಳೆದನು. ಅದನ್ನು ಕಂಡು ಭೀಮಸೇನ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಹೇಳಿದ:
No comments:
Post a Comment