Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 9.83-9.88

ಉದಾರಬಾಹುಭೂಷಣಃ ಶುಭಾಙ್ಗದಃ ಸಕಙ್ಕಣಃ ।

ಮಹಾಙ್ಗುಲೀಯಭೂಷಿತಃ ಸುರಕ್ತಸತ್ಕರಾಮ್ಭುಜಃ ॥೯.೮೩ ॥

 ಉತ್ಕೃಷ್ಟವಾದ ತೊಳಬಂಧೀ, ಕಂಕಣ ಹಾಗು  ಉಂಗುರವನ್ನು ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ಶ್ರೀರಾಮ, ಉತ್ಕೃಷ್ಟ ಬಾಹು ಭೂಷಣನಾಗಿದ್ದ. ಕೆಂಪಾದ ಹಸ್ತತಳ ಅವನದಾಗಿತ್ತು.

ಅನರ್ಘರತ್ನಮಾಲಯಾ  ವನಾಖ್ಯಯಾ ಚ ಮಾಲಯಾ ।

ವಿಲಾಸಿವಿಸ್ತೃತೋರಸಾ ಬಭಾರ ಚ ಶ್ರಿಯಂ ಪ್ರಭುಃ ॥೯.೮೪ ॥

ಅನರ್ಘವಾಗಿರುವ (ಬೆಲೆಕಟ್ಟಲಾಗದ ಅತ್ಯುತ್ತಮ) ರತ್ನಗಳಿಂದ ಕೂಡಿರುವ ಮಾಲೆ ಮತ್ತು  ವನಮಾಲೆಗಳಿಂದ ಶೋಭಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಶ್ರೀರಾಮ,  ತನ್ನ  ಅಗಲವಾದ ವಕ್ಷಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಲಕ್ಷ್ಮಿಯನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದ.

ಸ ಭೂತಿವತ್ಸಭೂಷಣಸ್ತನೂದರೇ ವಲಿತ್ರಯೀ ।

ಉದಾರಮಧ್ಯಭೂಷಣೋ ಲಸತ್ತಟಿತ್ಪ್ರಭಾಮ್ಬರಃ ॥೯.೮೫ ॥

ಶ್ರೀವತ್ಸದಿಂದ ಕೂಡಿದವನಾದ ಶ್ರೀರಾಮನ  ಚೆಲುವಾದ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ರೇಖತ್ರಯಗಳಿದ್ದವು.  ಆತ ಪೀತಾಂಬರವನ್ನು ಧರಿಸಿ ಶೋಭಿಸುತ್ತಿದ್ದ.

ಕರೀನ್ದ್ರಸತ್ಕರೋರುಯುಕ್ ಸುವೃತ್ತಜಾನುಮಣ್ಡಲಃ ।

ಕ್ರಮಾಲ್ಪವೃತ್ತಜಙ್ಘಕಃ ಸುರಕ್ತಪಾದಪಲ್ಲವಃ ॥೯.೮೬ ॥

ಲಸದ್ಧರಿನ್ಮಣಿಧ್ಯುತೀ ರರಾಜ ರಾಘವೋsಧಿಕಮ್ ।

ಅಸಙ್ಖ್ಯಸತ್ಸುಖಾರ್ಣ್ಣವಃ ಸಮಸ್ತಶಕ್ತಿಸತ್ತನುಃ ॥೯.೮೭ ॥

ಆನೆಯ ಸೊಂಡಿಲಿನಂತಹ ತೊಡೆ, ಉರುಟಾಗಿರುವ ಮಂಡಿ, ಕ್ರಮದಿಂದ ವರ್ತುಲವಾದ(ಮಂಡಿಯಿಂದ ಮಣಿಗಂಟಿನತನಕ ಕ್ರಮವಾಗಿ ಉರುಟಾಗಿರುವ) ಮೊಣಕಾಲು, ಕೆಂಪಾದ ಪಾದತಳ, ನೀಲಿಯಾದ ಮಣಿಯಂತೆ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿರುವ,  ಸುಖಾತ್ಮಕವೂ , ಶಕ್ತ್ಯಾತ್ಮಕವೂ ಆಗಿರುವ ಶರೀರವುಳ್ಳ ರಾಮಚಂದ್ರ ಶೋಭಿಸುತ್ತಿದ್ದನು.

ಜ್ಞಾನಂ ನೇತ್ರಾಬ್ಜಯುಗ್ಮಾನ್ಮುಖವರಕಮಲಾತ್ ಸರ್ವವೇದಾರ್ತ್ಥಸಾರಾಂ-

ಸ್ತನ್ವಾ ಬ್ರಹ್ಮಾಣ್ಡಬಾಹ್ಯಾನ್ತರಮಧಿಕರುಚಾ ಭಾಸಯನ್ ಭಾಸುರಾಸ್ಯಃ ।

ಸರ್ವಾಭೀಷ್ಟಾಭಯೇ ಚ ಸ್ವಕರವರಯಗೇನಾರ್ತ್ಥಿನಾಮಾದಧಾನಃ

ಪ್ರಾಯಾದ್ದೇವಾಧಿದೇವಃ ಸ್ವಪದಮಭಿಮುಖಶ್ಚೋತ್ತರಾಶಾಂ ವಿಶೋಕಾಮ್ ॥೯.೮೮॥

ಎರಡು ತಾವರೆಯಂತಾ ಕಂಗಳಿಂದ ಜ್ಞಾನದ ಬೆಳಕನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಿದವನು. ಮುಖಕಮಲದ ಕಾಂತಿಯಿಂದ ಸರ್ವ ವೇದಾರ್ಥದ ಸಾರವನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಿದವನು. [ಅನುಗ್ರಹದ ಕಣ್ನೋಟದಿಂದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಭಕ್ತರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಬೆಳಗಿಸುವವನು, ತನ್ನ ಮಾತಿನಿಂದ ವೇದಗಳ ಅರ್ಥಸಾರವನ್ನು ದೇವತೆಗಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಬೆಳಗಿಸಿದವನು] ಸ್ವಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಒಳಗೆ ಹೊರಗೆ ತುಂಬಿ ನಿಂತವನು, ಹೊಳೆವ ಮುಖದವನು, ನೊಂದವರ ನೋವು ನೀಗಲೆಂದೆ ವರ ಮತ್ತು ಅಭಯ ಎಂಬ ಎರಡು ಕೈಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದಿರುವವನು. ಇಂಥಾ ದೇವಾದಿದೇವನು ತಾನು ವಿಶೋಕವೆಂಬ ಉತ್ತರದಿಕ್ಕಿಗೆ ನಡೆದನು.

ಕನ್ನಡ ಪದ್ಯರೂಪ: https://go-kula.blogspot.com/2018/08/9-83-88.html