Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 8.07-8.09

ಸಬ್ರಹ್ಮಕಾಃ ಸುರಗಣಾಃ ಸಹದೈತ್ಯಮರ್ತ್ತ್ಯಾಃ ಸರ್ವೇ ಸಮೇತ್ಯ ಚ ಮದಙ್ಗುಲಿಚಾಲನೇsಪಿ ।

ನೇಶಾ ಭಯಂ ನ ಮಮ ರಾತ್ರಿ ಚರಾದಮುಷ್ಮಾಚ್ಛುದ್ಧಸ್ವಭಾವ ಇತಿ ಚೈನಮಹಂ ವಿಜಾನೇ ॥೮.೦೭॥

‘ವಿಭೀಷಣ ಶತ್ರು ಕಡೆಯವನಾದ್ದರಿಂದ ಮೋಸ ಮಾಡಬಹುದು’ ಎನ್ನುವ ಭಯವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದ ಕಪಿಗಳನ್ನುದ್ದೇಶಿಸಿ ರಾಮಚಂದ್ರ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ: “ಬ್ರಹ್ಮನಿಂದ ಕೂಡಿದ ದೇವತೆಗಳು, ದೈತ್ಯರು, ಮರ್ತ್ಯರು, ಹೀಗೆ  ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿದರೂ ಕೂಡಾ, ನನ್ನ ಹೆಬ್ಬೆರಳನ್ನೂ ಆಲುಗಾಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಹೀಗಿರುವಾಗ  ಈ ದೈತ್ಯನಿಂದ ನನಗೆ ಭಯವಿಲ್ಲ. ನಾನು ಇವನನ್ನು ಶುದ್ಧಸ್ವಭಾವ ಉಳ್ಳವನೆಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದೇನೆ” ಎಂದು.

ಇತ್ಯುಕ್ತವಾಕ್ಯ ಉತ ತಂ ಸ್ವಜನಂ ವಿಧಾಯ ರಾಜ್ಯೇsಭ್ಯಷೇಚಯದಪಾರಸುಸತ್ತ್ವರಾಶಿಃ ।

ಮತ್ವಾತೃಣೋಪಮಮಶೇಷಸದನ್ತಕಂ ತಂ ರಕ್ಷಃಪತಿಂ ತ್ವವರಜಸ್ಯ ದದೌ ಸ ಲಙ್ಕಾಮ್ ॥೮.೦೮॥

ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳಿದ ರಾಮಚಂದ್ರನು ವಿಭೀಷಣನನ್ನು ತನ್ನ ಸೇವಕನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು (ಅವನನ್ನು ಸ್ವಜನನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು) ಅಪರಿಮಿತ ಬಲ ರಾಶೀಭೂತನಾದ ರಾಮಚಂದ್ರನು ವಿಭೀಷಣನಿಗೆ ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ರಾಜ್ಯಾಭಿಷೇಕ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ^.(ರಾವಣ ಇರುವಾಗಲೇ ಹೇಗೆ ರಾಜ್ಯಾಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿದ ಎಂದರೆ) ಎಲ್ಲಾ ಸಜ್ಜನರಿಗೆ ಅಂತಕನಾಗಿರುವ ರಾವಣನನ್ನು ರಾಮಚಂದ್ರ ಒಂದು ಹುಲ್ಲುಕಡ್ಡಿಗಿಂತಲೂ ಕಡೆಯಾಗಿ ಕಂಡು,  ವಿಭೀಷಣನಿಗೆ ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಲಂಕೆಯನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಾನೆ ರಾಮಚಂದ.

[^ಇದು ಶ್ರೀರಾಮಚಂದ್ರನ ಕಾರ್ಯವೈಖರಿ. ಯಾರಾದರೊಬ್ಬರೊಂದಿಗೆ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಮೊದಲೇ, ಆ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಮುಂದೆ ಯಾರಿಗೆ ಕೊಡಬೇಕು ಎಂದಿರುತ್ತದೋ, ಅವರಿಗೆ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿ ಆತ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿದ್ದ.  ಉದಾಹರಣೆಗೆ:  ಲವಣಾಸುರನೊಂದಿಗೆ ಕಾದಾಡಲು ಹೊರಡುವ ಮೊದಲು, ಶತ್ರುಘ್ನನನ್ನು ಮದುರಾಪಟ್ಟಣದ ದೊರೆಯಾಗಿ ಅಯ್ಯೋಧ್ಯೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಶ್ರೀರಾಮ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದ].     

ಕಲ್ಪಾನ್ತಮಸ್ಯ ನಿಶಿಚಾರಿಪತಿತ್ವಪೂರ್ವಮಾಯುಃ ಪ್ರದಾಯ ನಿಜಲೋಕಗತಿಂ ತದನ್ತೇ ।

ರಾತ್ರಿತ್ರಯೇsಪ್ಯನುಪಗಾಮಿನಮೀಕ್ಷ್ಯ ಸೋsಬ್ಧಿಂಚುಕ್ರೋಧ ರಕ್ತನಯನಾನ್ತಮಯುಞ್ಜದಬ್ಧೌ॥೮.೦೯॥

ವಿಭೀಷಣನಿಗೆ ಈ ಬ್ರಹ್ಮಕಲ್ಪದ ಅಂತ್ಯದವರೆಗೂ ರಾಕ್ಷಸರಿಗೆ ರಾಜನಾಗಿರುವುದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಆಯುಷ್ಯವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು,  ಕಲ್ಪಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಲೋಕದ ಗತಿಯನ್ನೂ ಕೂಡಾ ರಾಮಚಂದ್ರ ಕರುಣಿಸಿದ.

ಇತ್ತ, ಮೂರು ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದರೂ ಬರದ ವರುಣನ ಮೇಲೆ ಸಿಟ್ಟುಗೊಂಡ ಶ್ರೀರಾಮಚಂದ್ರನು, ತನ್ನ ಕೆಂಪಾದ ಕಡೆಗಣ್ಣನೋಟವನ್ನು ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲೆ ಬೀರಿದನು.