Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 8.31-8.34

ಇತೀರಿತಸ್ತೇನ ಸ ರಾಕ್ಷಸೋತ್ತಮೋ ವರಾದಮೋಘಂ ಪ್ರಜಹಾರ ವಕ್ಷಸಿ ।

ವಿಚೂರ್ಣ್ಣಿತೋsಸೌ ತದುರಸ್ಯಭೇದ್ಯೇ ಯಥೈವ ವಜ್ರೋ ವಿಪತೌ ವೃಥಾsಭವತ್ ॥೮.೩೧॥

ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಹನುಮಂತನಿಂದ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟಾಗ  ಆ ನಿಕುಂಭನು, ವರಬಲದಂತೆ ಎಂದೂ ವ್ಯರ್ಥವಾಗದ ತನ್ನ ಶಸ್ತ್ರವನ್ನು ಹನುಮಂತನ ಎದೆಗೆ ಹೊಡೆದನು. ಆ ಶಕ್ತ್ಯಾಯುಧವು ಹೇಗೆ ‘ಇಂದ್ರ ಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡಿದ ವಜ್ರವು  ಗರುಡನಲ್ಲಿ ವ್ಯರ್ಥವಾಯಿತೋ’ ಹಾಗೇ, ಹನುಮಂತನ ಅಭೇಧ್ಯವಾದ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಪುಡಿಪುಡಿಯಾಯಿತು.. (ಇಲ್ಲಿ ಹೋಲಿಕೆಯಾಗಿ ಬಳಸಿದ ಇಂದ್ರ-ಗರುಡರ ನಡುವಿನ ಯುದ್ಧ ಪ್ರಸಂಗವನ್ನು ಮಹಾಭಾರತದ ಆದಿಪರ್ವದಲ್ಲಿ(೩೩.೨೧-೩) ಕಾಣಬಹುದು)

 

ವಿಚೂರ್ಣ್ಣಿತೇ   ನಿಜಾಯುಧೇ ನಿಕುಮ್ಭ ಏತ್ಯ  ಮಾರುತಿಮ್ ।

ಪ್ರಗೃಹ್ಯ ಚಾsತ್ಮನೋಂsಸಕೇ ನಿಧಾಯ ಜಗ್ಮಿವಾನ್ ದ್ರುತಮ್ ॥೮.೩೨॥

ತನ್ನ ಆಯುಧವು ಪುಡಿಪುಡಿಯಾಗಲು ನಿಕುಂಭನು ಹನುಮಂತನ ಬಳಿ ಬಂದು, ಹನುಮಂತನನ್ನು ತನ್ನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಓಡಲಾರಂಭಿಸಿನು. 

ಪ್ರಗೃಹ್ಯ ಕಣ್ಠಮಸ್ಯ ಸ ಪ್ರಧಾನಮಾರುತಾತ್ಮಜಃ ।

ಸ್ವಮಾಶು ಮೋಚಯಮ್ಸ್ತತೋ ನ್ಯಪಾತಯದ್ ಧರಾತಳೇ ॥೮.೩೩॥

ಆಗ ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣನ ಮಗನಾದ ಹನುಮಂತನು,  ನಿಕುಂಭನ ಕೊರಳನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು, ತನ್ನನ್ನು ಅವನ ಹಿಡಿತದಿಂದ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು, ಆತನನ್ನು  ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಬೀಳಿಸಿದನು.

ಚಕಾರ ತಂ ರಣಾತ್ಮಕೇ ಮಖೇ ರಮೇಶದೈವತೇ ।

ಪಶುಂ ಪ್ರಭಞ್ಜನಾತ್ಮಜೋ ವಿನೇದುರತ್ರ ದೇವತಾಃ ॥೮.೩೪॥

ನಿಕುಂಭನನ್ನು ನೆಲದಮೇಲೆ ಬೀಳಿಸಿದ ಹನುಮಂತನು, ಅವನನ್ನು ಗುದ್ದಿ, ರಾಮಚಂದ್ರನೇ ದೇವತೆಯಾಗಿ ಉಳ್ಳ ಯುದ್ಧವೆಂಬ  ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ, ನಿಕುಂಭನನ್ನು ಪಶುವನ್ನಾಗಿ ಸಂಕಲ್ಪಿಸಿ ಬಲಿ ಕೊಟ್ಟನು. ಆಗ ದೇವತೆಗಳೆಲ್ಲರೂ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಜಯಕಾರ ಮಾಡಿದರು.