Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 26-112-128

 

ಶಿನಿಪ್ರವೀರೇ ತು ಗತೇ ಯುಧಿಷ್ಠಿರಃ ಪುನಶ್ಚ ಚಿನ್ತಾಕುಲಿತೋ ಬಭೂವ ಹ ।

ಜಗಾದ ಭೀಮಂ ಚ ನ ಗಾಣ್ಡಿವಧ್ವನಿಃ ಸಂ ಶ್ರೂಯತೇ ಪಾಞ್ಚಜನ್ಯಸ್ಯ ರಾವಃ ॥ ೨೬.೧೧೨ ॥

 

ಇತ್ತ ಸಾತ್ಯಕಿ ತೆರಳಿದ ಮೇಲೆ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಮತ್ತೆ ಚಿಂತಿತನಾಗಿ ಭೀಮನಲ್ಲಿ- ‘ಗಾಣ್ಡಿವದ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಪಾಂಚಜನ್ಯದ ಶಬ್ದ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿದೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದನು.

 

ಮಯಾ ನಿಯುಕ್ತಶ್ಚ ಗತಃ ಸ ಸಾತ್ಯಕಿರ್ಭಾರಂ ಚ ತಸ್ಯಾಧಿಕಮೇವ ಮನ್ಯೇ ।

ತತ್ ಪಾಹಿ ಪಾರ್ತ್ಥಂ ಯುಯುಧಾನಮೇವ ಚ ತ್ವಂ ಭೀಮ ಗತ್ವಾ ಯದಿ ಜೀವತಸ್ತೌ ॥ ೨೬.೧೧೩ ॥

 

‘ನನ್ನಿಂದ ನಿಯೋಗಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಸಾತ್ಯಕಿಯು ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೋಗಿರುವನು. ಅವನ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾರ ಹಾಕಿದೆನೋ ಏನೋ ಎಂದು ನನಗನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಆದ ಕಾರಣ ಅರ್ಜುನ-ಸಾತ್ಯಕಿ ಬದುಕಿದ್ದರೆ ನೀನೇ ಹೋಗಿ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸು’.

 

 ಇತೀರಿತಃ ಪ್ರಾಹ ವೃಕೋದರಸ್ತಂ ನ ರಕ್ಷಿತಂ ವಾಸುದೇವೇನ ಪಾರ್ತ್ಥಮ್ ।

ಬ್ರಹ್ಮೇಶಾನಾವಪಿ ಜೇತುಂ ಸಮರ್ತ್ಥೌ ಕಿಂ ದ್ರೌಣಿಕರ್ಣ್ಣಾದಿಧನುರ್ಭೃತೋSತ್ರ ॥ ೨೬.೧೧೪ ॥

 

ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಂದ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟ ಭೀಮಸೇನನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ- ‘ವಾಸುದೇವನಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಅರ್ಜುನನನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮ-ರುದ್ರಾದಿಗಳೂ ಕೂಡಾ ಗೆಲ್ಲಲು ಸಮರ್ಥರಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಅಶ್ವತ್ಥಾಮ, ಕರ್ಣ, ಮೊದಲಾದವರು ಅವನನ್ನು ಜಯಿಸುವ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಅಸಮರ್ಥರು ಎಂದು ಏನು ಹೇಳಬೇಕು?  

 

ಅತೋ ಭಯಂ ನಾಸ್ತಿ ಧನಞ್ಚಯಸ್ಯ ನ ಸಾತ್ಯಕೇಶ್ಚೈವ ಹರೇಃ ಪ್ರಸಾದಾತ್ ।

ರಕ್ಷ್ಯಸ್ತ್ವಮೇವಾತ್ರ ಮತೋ ಮಮಾದ್ಯ ದ್ರೋಣೋ ಹ್ಯಯಂ ಯತತೇ ತ್ವಾಂ ಗೃಹೀತುಮ್ ॥ ೨೬.೧೧೫ ॥

 

ಪರಮಾತ್ಮನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದಾಗಿ ಅರ್ಜುನನಿಗಾಗಲೀ, ಸಾತ್ಯಕಿಗಾಗಲೀ ಭಯವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ  ದ್ರೋಣನು ನಿನ್ನನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಪಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಈಗ ನನ್ನಿಂದ ನೀನೇ ರಕ್ಷಾರ್ಹನಾಗಿರುವೆ’.

 

ಇತೀರಿತಃ ಪ್ರಾಹ ಯುಧಿಷ್ಠಿರಸ್ತಂ ನ ಜೀವಮಾನೇ ಯುಧಿ ಮಾಂ ಘಟೋತ್ಕಚೇ ।

ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನೇ ಚಾಸ್ತ್ರವಿದಾಂ ವರಿಷ್ಠೇ ದ್ರೋಣೋ ವಶಂ ನೇತುಮಿಹ ಪ್ರಭುಃ ಕ್ವಚಿತ್ ॥ ೨೬.೧೧೬ ॥

 

ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ ಭೀಮಸೇನನನ್ನು ಕುರಿತು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ- ‘ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಘಟೋತ್ಕಚ ಮತ್ತು ಅಸ್ತ್ರಜ್ಞರಲ್ಲಿ ಶ್ರೇಷ್ಠನಾದ ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನ ಬದುಕಿರುವ ತನಕ ದ್ರೋಣನು ನನ್ನನ್ನು ಸೆರೆಯಾಗಿ ಕೊಂಡಯ್ಯಲು ಸಮರ್ಥನಲ್ಲ.

 

ಯದಿ ಪ್ರಿಯಂ ಕರ್ತ್ತುಮಿಹೇಚ್ಛಸಿ ತ್ವಂ ಮಮ ಪ್ರಯಾಹ್ಯಾಶು ಚ ಪಾರ್ತ್ಥಸಾತ್ಯಕೀ ।

ರಕ್ಷಸ್ವ ಸಙ್ಜ್ಞಾಮಪಿ ಸಿಂಹನಾದಾತ್ ಕುರುಷ್ವ ಮೇ ಪಾರ್ತ್ಥಶೈನೇಯದೃಷ್ಟೌ ॥ ೨೬.೧೧೭ ॥

 

ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾದುದ್ದನ್ನು ಮಾಡಲು ನೀನು ಬಯಸುವಿಯಾದರೆ, ಶೀಘ್ರದಲ್ಲಿ ಅರ್ಜುನ-ಸಾತ್ಯಕಿಯರನ್ನು ಕುರಿತು ಹೋಗಿ ಅವರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸು. ಅವರನ್ನು ನೋಡಿದಮೇಲೆ ಸಿಂಹನಾದದಿಂದ ನನಗೆ ಸೂಚನೆಯನ್ನು ಮಾಡು.

 

ತಥಾ ಹತೇ ಚೈವ ಜಯದ್ರಥೇ ಮೇ ಕುರುಷ್ವ ಸಙ್ಜ್ಞಾಮಿತಿ ತೇನ ಭೀಮಃ ।

ಉಕ್ತಸ್ತು ಹೈಡಿಮ್ಬಮಮುಷ್ಯ ರಕ್ಷಣೇ ವ್ಯಧಾಚ್ಚ ಸೇನಾಪತಿಮೇವ ಸಮ್ಯಕ್ ॥ ೨೬.೧೧೮ ॥

 

ಹಾಗೆಯೇ ಜಯದ್ರಥನು ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಡುತ್ತಿರಲು ನನಗೆ ಸೂಚನೆಯನ್ನು ಮಾಡು’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಹೀಗೆ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟ ಭೀಮಸೇನನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ರಕ್ಷಣೆಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಘಟೋತ್ಕಚ ಮತ್ತು ಸೇನಾಧಿಪತಿ ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನನನ್ನು ನೇಮಿಸಿದನು.

 

ಸ ಚಾSಹ ಸೇನಾಪತಿರತ್ರ ಭೀಮಂ ಪ್ರಯಾಹಿ ತೌ ಯತ್ರ ಚ ಕೇಶವಾರ್ಜ್ಜುನೌ ।

ನ ಜೀವಮಾನೇ ಮಯಿ ಧರ್ಷಿತುಂ ಕ್ಷಮೋ ದ್ರೋಣೋ ನೃಪಂ ಮೃತ್ಯುರಹಂ ಚ ತಸ್ಯ ॥ ೨೬.೧೧೯ ॥

 

ಆಗ ಸೇನಾಧಿಪತಿಯಾದ ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನನು ಭೀಮನನ್ನು ಕುರಿತು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ– ‘ಎಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣಾರ್ಜುನರಿದ್ದಾರೋ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗು. ನಾನು ಬದುಕಿರಬೇಕಾದರೆ ದ್ರೋಣನು ಧರ್ಮರಾಜನನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿಯಲು ಶಕ್ತನಲ್ಲ. ನಾನೇ ದ್ರೋಣನ ಸಾವೂ ಆಗಿದ್ದೇನೆ’ ಎಂದು.

 

ಇತಿ ಬ್ರುವಾಣೇ ಪ್ರಣಿಧಾಯ ಭೀಮಃ ಪುನಃ ಪುನಸ್ತಂ ನೃಪತಿಂ ಗದಾಧರಃ ।

ಯಯೌ ಪರಾನೀಕಮಧಿಜ್ಯಧನ್ವಾ ನಿರನ್ತರಂ ಪ್ರವಪನ್ ಬಾಣಪೂಗಾನ್ ॥ ೨೬.೧೨೦ ॥

 

ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಅವರಿಂದ ಪುನಃ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟ ಭೀಮಸೇನನು ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನನನ್ನು ಧರ್ಮರಾಜನ ರಕ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಿ, ಗದೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದು, ಧನುಸ್ಸಿನಿಂದ  ಶತ್ರುಗಳ ಸೈನ್ಯದ ಮೇಲೆ ಬಾಣಗಳ ಸಮೂಹವನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಎರಚುತ್ತಾ ಮುನ್ನುಗ್ಗಿದ.

 

ನ್ಯವಾರಯತ್ ತಂ ಶರವರ್ಷಧಾರೋ ದ್ರೋಣೋ ವಚಶ್ಚೇದಮುವಾಚ ಭೀಮಮ್ ।

ಶಿಷ್ಯಸ್ನೇಹಾದ್ ವಾಸವಿಃ ಸಾತ್ಯಕಿಶ್ಚ ಮಯಾ ಪ್ರಮುಕ್ತೌ ಭೃಶಮಾನತೌ ಮಯಿ ॥ ೨೬.೧೨೧ ॥

 

ಹೀಗೆ ಮುನ್ನುಗ್ಗುತ್ತಿರುವ ಭೀಮಸೇನನನ್ನು ಬಾಣಗಳ ಮಳೆಗರೆಯುತ್ತಿರುವ ದ್ರೋಣನು ತಡೆದು ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದ- ‘ಶಿಷ್ಯ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಾಗಿ ಅರ್ಜುನನೂ, ಸಾತ್ಯಕಿಯೂ ನನ್ನಿಂದ ಬಿಡಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.

 

ಸ್ವೀಯಾ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾSಪಿ ಹಿ ಸೈನ್ಧವಸ್ಯ ಗುಪ್ತೌ ಮಯಾ ಪಾರ್ತ್ಥಕೃತೇ ವಿಸೃಷ್ಟಾ

ದಾಸ್ಯೇ ನ ತೇ ಮಾರ್ಗ್ಗಮಹಂ ಕಥಞ್ಚಿದ್ ಪಶ್ಯಾಸ್ತ್ರವೀರ್ಯಂ ಮಮ ದಿವ್ಯಮದ್ಭುತಮ್ ॥ ೨೬.೧೨೨ ॥

 

ಜಯದ್ರಥನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಮಾಡಿದ ನನ್ನ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಯೂ ಕೂಡಾ ಅರ್ಜುನನಿಗಾಗಿ ಬಿಡಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ಆದರೆ ನಿನಗೆ ಮಾತ್ರ ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ನಾನು ದಾರಿ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಅಲೌಕಿಕವಾಗಿರುವ ಅದ್ಭುತವಾಗಿರುವ ಅಸ್ತ್ರದ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ನೋಡು’.

 

ಇತ್ಯುಕ್ತವಾಕ್ಯಃ  ಸ ಗದಾಂ ಸಮಾದದೇ ಚಿಕ್ಷೇಪ ತಾಂ ದ್ರೋಣರಥಾಯ ಭೀಮಃ ।

ಉವಾಚ ಚಾಹಂ ಪಿತೃವನ್ಮಾನಯೇ ತ್ವಾಂ ಸದಾ ಮೃದುಸ್ತ್ವಾಂ ಪ್ರತಿ ನಾನ್ಯಥಾ ಕ್ವಚಿತ್ ॥ ೨೬.೧೨೩ ॥

 

ಈರೀತಿಯಾಗಿ ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರಿಂದ ಹೇಳಲ್ಪಟ್ಟಾಗ ಭೀಮನು ತನ್ನ ಗದೆಯನ್ನು ದ್ರೋಣನ ರಥವನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಎಸೆದ ಮತ್ತು ಹೇಳಿದ ಕೂಡಾ- ‘ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ತಂದೆಯಂತೆ ಗೌರವಿಸುತ್ತೇನೆ. ಅದರಿಂದಾಗಿಯೇ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಮೃದುವಾಗಿರುವೆನೇ ಹೊರತು ಬೇರೆ ಪ್ರಕಾರವಲ್ಲ.

[ಪಿತಾ ನಸ್ತ್ವಂ ಗುರುರ್ಬನ್ಧುಸ್ತದಾ ಪುತ್ರಾ ಹಿ ತೇ ವಯಮ್ ।  ಇತಿ ಮನ್ಯಾಮಹೇ ಸರ್ವೇ ಭವನ್ತಂ ಪ್ರಣತಾಃ ಸ್ಥಿತಾಃ । ನಾವು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನಮ್ಮ ತಂದೆ, ಗುರು ಮತ್ತು ಬಂಧುವೆಂದೂ, ಹಾಗೆಯೇ ನಾವು ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳೆಂದೂ ಎಲ್ಲರೂ ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದೆವು ಮತ್ತು ನಿಮಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದೆವು. ತದದ್ಯ ವಿಪರೀತಂ ತೇ ವದತೋSಸ್ಮಾಸು ದೃಶ್ಯತೇ । ಯದಿ ಶತ್ರುಂ ತ್ವಮಾತ್ಮಾನಂ ಮನ್ಯಸೇ ತತ್ ತಥಾSಸ್ತ್ವಿಹ । ಏಷ ತೇ ಸದೃಶಂ ಕರ್ಮ ಶತ್ರೋರ್ಭೀಮಃ ಕರಿಷ್ಯತಿ’  ಆದರೆ ಈಗ ನೀವು ನಮ್ಮೊಡನೆ ಮಾತನಾಡುವುದನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಅವೆಲ್ಲವೂ ಬದಲಾದಂತಿವೆ. ನೀವು ನಮ್ಮನ್ನು ಶತ್ರುವೆಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ಅದು ಹಾಗೆಯೇ ಆಗಲಿ. ಇಗೋ, ಶತ್ರುವಾದ ಭೀಮನು ಏನನ್ನು ಮಾಡಬೇಕೋ ಅದನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. (ಮಹಾಭಾರತ ದ್ರೋಣಪರ್ವ ೧೨೭.೬೪-೬೫) ]

 

ಅಮಾರ್ದ್ದವೇ ಪಶ್ಯ ಚ ಯಾದೃಶಂ ಬಲಂ ಮಮೇತಿ ತಸ್ಯಾSಶು ವಿಚೂರ್ಣ್ಣಿತೋ ರಥಃ ।

ಗದಾಭಿಪಾತೇನ ವೃಕೋದರಸ್ಯ ಸಸೂತವಾಜಿಧ್ವಜಯನ್ತ್ರಕೂಬರಃ ॥ ೨೬.೧೨೪ ॥

 

‘ನಾನು ಸಿಡಿದರೆ ನನ್ನ ಬಲ ಯಾವ ರೀತಿ ಇರುತ್ತದೇ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನೀನು  ನೋಡು’  ಎಂದ ಭೀಮಸೇನ, ತನ್ನ ಗದೆಯನ್ನು ಎಸೆದ. ಭೀಮಸೇನನ ಗದಾಪ್ರಹಾರದಿಂದ ಸೂತ, ಕುದುರೆ, ಧ್ವಜ, ನೊಗ, ಇವೆಲ್ಲವುದರೊಂದಿಗೆ ಸಹಿತವಾದ ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರ ರಥ ಪುಡಿ-ಪುಡಿಯಾಯಿತು.

 

ದ್ರೋಣೋ ಗದಾಮಾಪತತೀಂ ನಿರೀಕ್ಷ್ಯ ತ್ವವಪ್ಲುತೋ ಲಾಘವತೋ ಧರಾತಳೇ ।

ತದೈವ ದುರ್ಯ್ಯೋಧನಯಾಪಿತಂ ರಥಂ ಪರಂ ಸಮಾಸ್ಥಾಯ ಶರಾನ್ ವವರ್ಷ ಹ ॥ ೨೬.೧೨೫ ॥

 

ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರು ಬರುತ್ತಿರುವ ಗದೆಯನ್ನು ನೋಡಿ, ವೇಗದಿಂದ ಭೂಮಿಗೆ ನೆಗೆದರು. ಆಗಲೇ ದುರ್ಯೋಧನ ಕಳುಹಿಸಿದ ಇನ್ನೊಂದು ರಥವನ್ನು ಏರಿದ ಅವರು ಮತ್ತೆ ಬಾಣಗಳ ಮಳೆಗೈದರು.

 

ಶರೈಸ್ತದೀಯೈಃ ಪರಮಾಸ್ತ್ರಮನ್ತ್ರಿತೈಃ ಪ್ರವೃಷ್ಯಮಾಣೋ ಜಗದೀರಣಾತ್ಮಜಃ ।

ಶಿರೋ ನಿಧಾಯಾSಶು ಪುರೋ ವೃಷೋ ಯಥಾ ತಮಭ್ಯಯಾದೇವ ರಥಾದವಪ್ಲುತಃ ॥ ೨೬.೧೨೬ ॥

 

ಅತ್ಯಂತ ಮಂತ್ರಪೂತವಾಗಿರುವ ಆ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಎದುರುಗೊಂಡ ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣನ ಮಗನಾದ ಭೀಮಸೇನನು, ಗೂಳಿಯೊಂದು ತಲೆಯನ್ನು ಮುಂದೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೇಗೆ ಮುನ್ನುಗ್ಗುತ್ತದೋ ಹಾಗೇ, ರಥದಿಂದ ಇಳಿದವನಾಗಿ ತಲೆಯನ್ನು ಮುಂದೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು  ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರತ್ತ ನುಗ್ಗಿದನು.

[ಅಂಸೇ ಶಿರೋ ಭೀಮಸೇನಃ ಕರೌ ಕೃತ್ವೋರಸಿಸ್ಥಿರೌ ।  ವೇಗಮಾಸ್ಥಾಯ ಬಲವಾನ್ ಮನೋನಿಲ ಗರುತ್ಮತಾಮ್ । ಯಥಾ ಹಿ ಗೋವೃಷೋ ವರ್ಷಂ ಪ್ರತಿಗೃಹ್ಣಾತಿ ಲೀಲಯಾ । ತಥಾ ಭೀಮೋ ನರವ್ಯಾಘ್ರಃ ಶರವರ್ಷಂ ಸಮಗ್ರಹೀತ್’ (ದ್ರೋಣಪರ್ವ ೧೨೮.೧೬-೧೭)

ಯಾವರೀತಿ ಮುನ್ನುಗ್ಗುತ್ತಿರುವ ಗೂಳಿಯು ಜೋರಾಗಿ ಸುರಿಯುವ ಮಳೆಯನ್ನು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆಯೋ ಹಾಗೆ, ತನ್ನ ತೋಳನ್ನು ಮುಂದೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ತಲೆಯನ್ನು ಬಗ್ಗಿಸಿ ಮುನ್ನುಗ್ಗುತ್ತಿರುವ ನರವ್ಯಾಘ್ರ ಭೀಮನು ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರ  ಶರಗಳ ಮಳೆಯನ್ನು ನಿರಾತಂಕವಾಗಿ ಎದುರಿಸಿದ].

 

ಮನೋಜವಾದೇವ ತಮಾಪ್ಯ ಭೀಮೋ ರಥಂ ಗೃಹೀತ್ವಾSಮ್ಬರ ಅಕ್ಷಿಪತ್ ಕ್ಷಣಾತ್ ।

ಶಕ್ತೋSಪ್ಯಹಂ ತ್ವಾಂ ನ ನಿಹನ್ಮಿ ಗೌರವಾದಿತ್ಯೇವ ಸುಜ್ಞಾಪಯಿತುಂ ತದಸ್ಯ ॥ ೨೬.೧೨೭ ॥

 

‘ನನಗೆ ಶಕ್ತಿ ಇದ್ದರೂ ಕೂಡಾ ನಿಮ್ಮ ಮೇಲಿನ ಗೌರವ ಭಾವನೆಯಿಂದ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ’ ಎಂದು ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರಿಗೆ ತನ್ನ ಬಲವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೆನಪಿಸಲು, ಭೀಮಸೇನನು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮೀರಿದ ವೇಗದಿಂದ ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರನ್ನು ಹೊಂದಿ, ಅವರ ರಥವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಆಕಾಶಕ್ಕೆಸೆದನು.  

 

ಸವಾಜಿಸೂತಃ ಸ ರಥಃ ಕ್ಷಿತೌ ಪತನ್ ವಿಚೂರ್ಣ್ಣಿತೋSಸ್ಮಾದ್ ಗುರುರಪ್ಯವಪ್ಲುತಃ ।

ತದಾ ವಿಶೋಕೋSಸ್ಯ ರಥಂ ಸಮಾನಯತ್ ತಮಾರುಹದ್ ಭೀಮ ಉದಾರವಿಕ್ರಮಃ ॥ ೨೬.೧೨೮ ॥

 

ಕುದುರೆ, ಸೂತ, ಮೊದಲಾದವರಿಂದ ಕೂಡಿಕೊಂಡ ಆ ರಥವು ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು, ಪುಡಿ-ಪುಡಿಯಾಯಿತು. ಆ ರಥದಿಂದ ಗುರುಗಳಾದ ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರೂ ಕೆಳಗೆ ನೆಗೆದರು. ಆಗಲೇ ಭೀಮನ ಸಾರಥಿಯಾದ ವಿಶೋಕನು ರಥವನ್ನು ತಂದನು. ಉತ್ಕೃಷ್ಟವಾದ ಪರಾಕ್ರಮವುಳ್ಳ ಭೀಮಸೇನನು ತನ್ನ ರಥವನ್ನೇರಿದನು.