Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 26-197-204

 

ತತೋ ದ್ರೌಣಿಮುಖಾಂ ಸೇನಾಂ ಸರ್ವಾಂ ಭೀಮೋSಭ್ಯವರ್ತ್ತತ ।

ಪಾರ್ತ್ಥಃ ಕರ್ಣ್ಣಮುಖಾಞ್ಛಿಷ್ಟಾನ್ ತತೋSಭಜ್ಯತ ತದ್ ಬಲಮ್ ॥೨೬.೧೯೭ ॥

 

ತದನಂತರ ಭೀಮಸೇನನು ಅಶ್ವತ್ಥಾಮನೇ ಪ್ರಧಾನನಾಗಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಸೇನೆಯನ್ನು ಕುರಿತು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಪ್ರವೃತ್ತನಾದ. ಅರ್ಜುನನು ಕರ್ಣನೇ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿರುವ ಸೇನೆಯನ್ನು ಕುರಿತು ಯುದ್ಧ ಮಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದ. ಆಗ ಕೌರವರ ಬಲವು ಎರಡು ಸೀಳಾಗಿ ಹೋಯಿತು.

 

ಶೀರ್ಣ್ಣಾಂ ಸೇನಾಂ ಪ್ರವಿವಿಶುರ್ದ್ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನಪುರೋಗಮಾಃ ।

ತತಸ್ತಂ ದೇಶಮಾಪುಸ್ತೇ ಯತ್ರ ಭೀಮಧನಞ್ಜಯೌ ॥೨೬.೧೯೮ ॥

 

ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನನೇ ಮೊದಲಾದವರು ಭೀಮಾರ್ಜುನರಿಂದ ಪರಾಜಯಹೊಂದಿ ಸೀಳಾಗಿರುವ ಕೌರವ ಸೇನೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ, ಭೀಮಾರ್ಜುನರಿದ್ದಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದರು.

 

ತತ ಏಕೀಕೃತಾಃ ಸರ್ವೇ ಪಾಣ್ಡವಾಃ ಸಹಸೋಮಕಾಃ ।

ಪರಾನ್ ವಿದ್ರಾವಯಾಮಾಸುಸ್ತೇ ಭೀತಾಃ ಪ್ರಾದ್ರವನ್ ದಿಶಃ ॥೨೬.೧೯೯ ॥

 

ತದನಂತರ ಪಾಂಚಾಲರಿಂದ ಕೂಡಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಪಾಂಡವ ಪಕ್ಷದವರೂ ಕೂಡಾ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಓಡಿಸಿದರು. ಆಗ ಕೌರವ ಪಾಳಯದವರು ಭಯಗೊಂಡು ಸಿಕ್ಕ-ಸಿಕ್ಕಲ್ಲಿ ಓಡಿದರು.  

 

ವಿದ್ರಾಪ್ಯಮಾಣಂ ಸೈನ್ಯಂ ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ದುರ್ಯ್ಯೋಧನೋ ನೃಪಃ ।

ಜಯದ್ರಥವಧಾಚ್ಚೈವ ಕುಪಿತೋSಭ್ಯದ್ರವತ್ ಪರಾನ್ ॥೨೬.೨೦೦ ॥

 

ಓಡಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಿರುವ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಕಂಡ, ಜಯದ್ರಥನ ಸಾವಿನಿಂದ ವಿಪರೀತ ಸಿಟ್ಟುಗೊಂಡಿರುವ ರಾಜ ದುರ್ಯೋಧನನು, ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆಂದು ತೆರಳಿದ.

 

ಸ ಭೀಮಸೇನಂ ಚ ಧನಞ್ಜಯಂ ಚ ಯುಧಿಷ್ಠಿರಂ ಮಾದ್ರವತೀಸುತೌ ಚ ।

ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನಂ ಸಾತ್ಯಕಿಂ ದ್ರೌಪದೇಯಾನ್ ಸರ್ವಾನೇಕಃ ಶರವರ್ಷೈರ್ವವರ್ಷ ॥೨೬.೨೦೧ ॥

 

ಆ ದುರ್ಯೋಧನನು ಭೀಮಸೇನನನ್ನು, ಅರ್ಜುನನನ್ನು, ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನ್ನೂ, ನಕುಲ-ಸಹದೇವರನ್ನೂ, ಧೃಷ್ಟದ್ಯುಮ್ನ, ಸಾತ್ಯಕಿ, ಐದು ಜನ ದ್ರೌಪದೇಯರು, ಇವರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಒಬ್ಬನೇ ತನ್ನ ಶರವರ್ಷದಿಂದ ಪೀಡಿಸಿದನು.

 

ತೇ ವಿವ್ಯಧುಸ್ತಂ ಬಹುಭಿಃ ಶಿಲೀಮುಖೈಃ ಸ ತಾನನಾದೃತ್ಯ ಚಕರ್ತ್ತ ಬಾಣೈಃ ।

ಧನೂಂಷಿ ಚಿತ್ರಾಣಿ ಮಹಾರಥಾನಾಂ ಚಕಾರ ಸಙ್ಖೇ ವಿರಥೌ ಯಮೌ ಚ ॥೨೬.೨೦೨ ॥

 

ಅವರೆಲ್ಲರೂ ದುರ್ಯೋಧನನನ್ನು ಕುರಿತು, ಬಹಳ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹೊಡೆದರು. ದುರ್ಯೋಧನನಾದರೋ, ಯಾವುದನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ, ಅವರನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಿ, ಬಾಣಗಳಿಂದ ರಥಿಕರ ಬಹಳ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿರುವ ಬಿಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದನು. ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ನಕುಲ ಸಹದೇವರನ್ನು ರಥಹೀನರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದನು.

 

 

ಆದಾಯ ಚಾಪಾನಿ ಪರಾಣಿ ತೇSಪಿ  ದುರ್ಯ್ಯೋಧನಂ ವವೃಷುಃ ಸಾಯಕೌಘೈಃ ।

ಅಚಿನ್ತಯಿತ್ವೈವ ಶರಾನ್ತ್ಸ ಏಕೋ ನ್ಯವಾರಯತ್ ತಾನಖಿಲಾಂಶ್ಚ ಬಾಣೈಃ ॥೨೬.೨೦೩ ॥

 

ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಕೂಡಾ, ಬೇರೆ ಬಿಲ್ಲುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ದುರ್ಯೋಧನನನ್ನು ಬಾಣಗಳ ಮಳೆಯಿಂದ ಪೀಡಿಸಿದರು. ದುರ್ಯೋಧನ ಒಬ್ಬನೇ ಅವರ ಬಾಣಗಳನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಿ, ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಕೂಡಾ ಬಾಣಗಳಿಂದ ತಡೆದನು.

 

ತಂ ಗಾಹಮಾನಂ ದ್ವಿಷತಾಂ ಬಹೂನಾಂ ಮದ್ಧ್ಯೇ ದ್ರೋಣದ್ರೌಣಿಕೃಪಪ್ರಧಾನಾಃ ।

ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಸರ್ವೇ ಜುಗುಪುಃ ಸ್ವಾತ್ತಚಾಪಾ ಅನಾರತಂ ಬಾಣಗಣಾನ್ ಸೃಜನ್ತಃ ॥೨೬.೨೦೪ ॥

 

ಹೀಗೆ, ಬಹಳ ಶತ್ರುಗಳ ನಡುವೆ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿರುವ ದುರ್ಯೋಧನನನ್ನು ನೋಡಿ, ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯ, ಅಶ್ವತ್ಥಾಮ, ಕೃಪ, ಮೊದಲಾದ ಎಲ್ಲರೂ ಕೂಡಾ ಬಿಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು, ಬಾಣಗಳನ್ನು ಎಸೆಯುತ್ತಾ ಬಂದು, ದುರ್ಯೋಧನನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದರು.