Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 8.105-8.110

ಪ್ರಾಕಾರಮಾಲಙ್ಘ್ಯ  ಸ  ಪಞ್ಚಯೋಜನಂ ಯದಾ ಯಯೌ ಶೂಲವರಾಯುಧೋ ರಣಮ್ ।

ಕಪಿಪ್ರವೀರಾ ಅಖಿಲಾಃ ಪ್ರದುದ್ರುವುರ್ಭಯಾದತೀತ್ಯೈವ ಚ ಸೇತುಮಾಶು ॥೮.೧೦೫॥

ಶೂಲವನ್ನೇ ಆಯುಧವಾಗಿ ಹೊಂದಿರುವ ಆ ಕುಂಭಕರ್ಣನು, ಐದು ಯೋಜನ ಎತ್ತರವಿರುವ ತಡೆಗೋಡೆಯನ್ನು(ವಿಸ್ತಾರವಾದ ತ್ರಿಕೂಟಪರ್ವತವನ್ನು)  ನಿರಾಯಾಸವಾಗಿ ದಾಟಿ, ಯುದ್ಧಭೂಮಿಗೆ ಬಂದಾಗ,  ಎಲ್ಲಾ ಕಪಿಗಳೂ ಕೂಡಾ, ಭಯದಿಂದ ಸೇತುವನ್ನೂ ದಾಟಿ ಓಡಿಹೋದರು!

   ಶತವಲಿಪನಸಾಖ್ಯೌ ತತ್ರ ವಸ್ವಂಶಭೂತೌ ಪವನಗಣವರಾಂಶೌ ಶ್ವೇತಸಮ್ಪಾತಿನೌ ಚ ।

    ನಿರ್ಋತಿತನುಮಥೋಗ್ರಂ ದುರ್ಮ್ಮುಖಂ ಕೇಸರೀತಿ ಪ್ರವರಮಥ ಮರುತ್ಸು ಪ್ರಾಸ್ಯದೇತಾನ್ ಮುಖೇ ಸಃ ॥೮.೧೦೬॥

ಕುಂಭಕರ್ಣನು, ವಸುವಿನ ಅಂಶಭೂತರಾದ ಶತವಲಿ-ಪನಸ ಎನ್ನುವವರನ್ನೂ, ಪವನ ಗಣದವರಾಗಿರುವ ಶ್ವೇತ-ಸಮ್ಪಾತಿಗಳನ್ನೂ , ನಿರ್ಋತಿ ಎನ್ನುವ ದೇವತೆಯ ಅವತಾರವಾದ ದುರ್ಮುಖನನ್ನೂ, ಮರುತ್ತುಗಳಲ್ಲಿ ಶ್ರೇಷ್ಠನಾಗಿರುವ ಕೇಸರೀ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಕಪಿಯನ್ನೂ  ತನ್ನ ಮುಖಕ್ಕೆ(ಬಾಯಿಯೊಳಗೆ) ಎಸೆದುಕೊಂಡು ಮುನ್ನುಗ್ಗಿದನು.

  ರಜನಿಚರವರೋsಸೌ ಕುಮ್ಭಕರ್ಣ್ಣಃ ಪ್ರತಾಪೀ ಕುಮುದಮಪಿ ಜಯನ್ತಂ ಪಾಣಿನಾ ಸಮ್ಪಿಪೇಷ ।

  ನಳಮಥ ಚ ಗಜಾದೀನ್ ಪಞ್ಚ ನೀಲಂ ಸತಾರಂ ಗಿರಿವರತರುಹಸ್ತಾನ್ ಮುಷ್ಟಿನಾsಪಾತಯಚ್ಛ ॥೮.೧೦೭॥

ದೈತ್ಯರಲ್ಲೇ ಅಗ್ರಗಣ್ಯನೂ, ಪ್ರತಾಪಿಯೂ ಆಗಿರುವ ಈ ಕುಂಭಕರ್ಣನು, ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಮುನ್ನುಗ್ಗುತ್ತಾ,   ತನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ಕುಮುದ ಮತ್ತು ಜಯಂತ ಎನ್ನುವ ಇಬ್ಬರು ಕಪಿಗಳನ್ನು ಹಿಟ್ಟಿನಂತೆ ಹಿಸುಕಿ ಹಾಕಿದನು. ಬಂಡೆ, ಮರ, ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದಿರುವ, ನಳ ಹಾಗು ಗಜ ಮೊದಲಾದ ಐವರನ್ನು ತನ್ನ ಮುಷ್ಟಿಪ್ರಹಾರದಿಂದ ಕುಂಭಕರ್ಣ   ನೆಲಕ್ಕೆ ಬೀಳಿಸಿದನು.

ಅಥಾಙ್ಗದಶ್ಚ ಜಾಮ್ಬವಾನಿನಾತ್ಮಜಶ್ಚ ವಾನರೈಃ ।

ನಿಜಘ್ನಿರೇ ನಿಶಾಚರಂ ಸವೃಕ್ಷಶೈಲಸಾನುಭಿಃ ॥೮.೧೦೮॥

ಆನಂತರ, ಅಂಗದ, ಜಾಂಬವಂತ, ಸೂರ್ಯನ ಮಗನಾದ ಸುಗ್ರೀವ ಇವರೆಲ್ಲರೂ  ಇತರ ವಾನರರಿಂದ ಕೂಡಿಕೊಂಡು, ಮರ ಹಾಗು  ಬಂಡೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಂದ ಆ ಕುಂಭಕರ್ಣನನ್ನು ಹೊಡೆದರು.

ವಿಚೂರ್ಣ್ಣಿತಾಶ್ಚ ಪರ್ವತಾಸ್ತನೌ ನಿಶಾಚರಸ್ಯತೇ ।

ಬಭೂವ ಕಾಚನ ವ್ಯಥಾ ನಚಾಸ್ಯ ಬಾಹುಷಾಳಿನಃ ॥೮.೧೦೯॥

ಕುಂಭಕರ್ಣನ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಆ ಕಪಿಶ್ರೇಷ್ಠರು  ಎಸೆದ ಪರ್ವತಗಳು ಪುಡಿಪುಡಿಯಾದವು. ತನ್ನ ಕೈಯಿಂದಲೇ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಮಣಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಇರುವ ಅವನಿಗೆ ಅದರಿಂದ ಯಾವ ವ್ಯಥೆಯೂ ಆಗಲಿಲ್ಲಾ.

ಅಥಾಪರಂ ಮಹಾಚಲಂ ಪ್ರಗೃಹ್ಯ ಭಾಸ್ಕರಾತ್ಮಜಃ ।

ಮುಮೋಚ ರಾಕ್ಷಸೇsಥ ತಂ ಪ್ರಗೃಹ್ಯ ತಂ ಜಘಾನ ಸಃ ॥೮.೧೧೦॥

ಸೂರ್ಯಪುತ್ರನಾದ ಸುಗ್ರೀವನು ಇನ್ನೊಂದು ಬೆಟ್ಟವನ್ನು ಹಿಡಿದು, ಕುಂಭಕರ್ಣನ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ಎಸೆದನು. ಆದರೆ ಕುಂಭಕರ್ಣನು ಅದೇ ಬೆಟ್ಟವನ್ನು ಹಿಡಿದು  ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಹೊಡೆದನು.

ಕನ್ನಡ ಪದ್ಯರೂಪ : https://go-kula.blogspot.com/2018/07/8-105-110.html