Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 17228_17234

 

ತಯೋಃ ಸಹಾಯ  ಏವ ತೌ ವರಾಚ್ಛಿವಸ್ಯ ಭೂತಕೌ ।

ಅಜೇಯತಾಮವಾಪತುರ್ನ್ನಚಾನ್ಯಥಾsಮರಾವಪಿ ॥೧೭.೨೨೮॥

 

ಅವರಿಬ್ಬರ(ಹಂಸ- ಡಿಭಕರ) ಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಈ ಭೂತಗಳು ನಿಯುಕ್ತವಾಗಿವೆ ಹಾಗೂ ಆ ರೀತಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ಯಾರೂ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಗೆಲ್ಲದಿರಲಿ ಮತ್ತು ಯಾರಿಂದಲೂ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿರಲಿ  ಎಂದು ಸ್ವಯಂ ಸದಾಶಿವನೇ ಆ ಭೂತಗಳಿಗೆ ವರವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾನೆ.

 

ಅಜೇಯತಾಮವದ್ಧ್ಯತಾಮವಾಪ್ಯ ತಾವುಭೌ ಶಿವಾತ್ ।

ಪಿತುಸ್ತು ರಾಜಸೂಯಿತಾಂ ಸಮಿಚ್ಛತೋ ಮದೋದ್ಧತೌ ॥೧೭.೨೨೯॥

 

ಮದದಿಂದ ದೃಪ್ತರಾದ ಈ ಸಾಲ್ವಪುತ್ರರು (ಹಂಸ- ಡಿಭಕರು), ಶಿವನಿಂದ ಅಜೇಯತ್ವವನ್ನೂ, ಅವಧ್ಯತ್ವವನ್ನೂ ಹೊಂದಿ, ತಂದೆಯ ರಾಜಸೂಯಯಾಗ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ಇಚ್ಛಿಸಿದ್ದಾರೆ.

 

(ಹಂಸ- ಡಿಭಕರು ತಂದೆಯ  ರಾಜಸೂಯಯಾಗ ಮಾಡಲು ಬಯಸಿರುವ ಹಿಂದಿನ ಉದ್ದೇಶವೇನು ?)

 

ಜರಾಸುತೋ ಗುರುತ್ವತೋ ವಿರೋದ್ಧುಮತ್ರ ನೇಚ್ಛತಿ ।

ನೃಪಾಂಸ್ತು ದೇವಪಕ್ಷಿಣೋ ವಿಜಿತ್ಯ ಕರ್ತುಮಿಚ್ಛತಃ ॥೧೭.೨೩೦॥

 

ತಮ್ಮ ಗುರುವಾಗಿರುವ ಜರಾಸಂಧನನ್ನು ಅವರು ಎಂದೂ ವಿರೋಧಮಾಡಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ‘ದೇವತೆಗಳ ಪಕ್ಷದವರು’ ಎಂದು ಯಾವ ರಾಜರಿದ್ದಾರೆ, ಅವರನ್ನು ಮಾತ್ರ ಗೆದ್ದು, ಯಾಗವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದವರು ಇಚ್ಛಿಸಿದ್ದಾರೆ.

 

ಸ್ವಯಂ ಹಿ ರಾಜಸೂಯಿತಾಂ ಜರಾಸುತೋ ನ ಮನ್ಯತೇ ।

ಯತೋ ಹಿ ವೈಷ್ಣವಂ ಕ್ರತುಂ ತಮಾಹುರೀಶ ವೈದಿಕಾಃ ॥೧೭.೨೩೧॥

 

ಸ್ವಯಂ ಜರಾಸಂಧನು ಇಚ್ಛಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ರಾಜಸೂಯಯಾಗ ಮಾಡುವಿಕೆಯನ್ನು ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಈ ಯಾಗ  ವಿಷ್ಣುಸಂಬಂಧಿಯಾದ ಯಾಗ ಎಂದು ವೈದಿಕರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. (ವಿಷ್ಣುದ್ವೇಷಿಯಾದ ಜರಾಸಂಧ ವೈಷ್ಣವಯಾಗ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ.) 

 

ಇಮೌ ಪಿತುರ್ಯ್ಯಶೋs ರ್ತ್ಥಿನೌ ಪರಾಭವಾಯ ತೇ ತಥಾ ।

ಸಮಿಚ್ಛತೋsದ್ಯ ತಂ ಕ್ರತುಂ ಭವನ್ತಮೂಚತುಶ್ಚತೌ ॥೧೭.೨೩೨॥

 

ತಂದೆಯ ಕೀರ್ತಿಯನ್ನು ಇಚ್ಚಿಸುವವರಾಗಿ ಆ  ಸಾಲ್ವಪುತ್ರರು, ನಿನ್ನ ಸೋಲಿಗಾಗಿ ಈ  ಯಜ್ಞವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿದ್ದಾರೆ ಅಷ್ಟೇ. (ಕೃಷ್ಣನೊಂದಿಗೆ ಯುದ್ಧ ಮಾಡಲು ಅವರಿಗೊಂದು ನೆಪಬೇಕು. ಆ ನೆಪಕ್ಕಾಗಿ ಮತ್ತು ತಂದೆಯ ಯಶಸ್ಸಿಗಾಗಿ ಈ ಯಾಗವನ್ನು ಮಾಡಬಯಸಿದ್ದಾರೆ).

ಅವರಿಬ್ಬರೂ ನಿನಗೆ ಈ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದ್ದಾರೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು, ಹಂಸ- ಡಿಭಕರು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ತನ್ನ ಮೂಲಕ ಕಳುಹಿಸಿರುವ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ :

 

ಸಮುದ್ರಸಂಶ್ರಯೋ  ಭವಾನ್ ಬಹೂನ್ ಪ್ರಗೃಹ್ಯ ಲಾವಣಾನ್ ।

ಸುಭಾರಕಾನುಪೈಹಿ ನಾವಿತಿ ಕ್ಷಮಸ್ವ ಮೇ ವಚಃ ॥೧೭.೨೩೩॥

 

‘ಸಾಗರವನ್ನೇ ಆಶ್ರಯಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ನೀನು, ರಾಶಿಗಟ್ಟಲೆ ಉಪ್ಪು ಮೊದಲಾದ ಹೊರೆಕಾಣಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ  ಬಂದು ಅದನ್ನು ನಮಗೆ ಒಪ್ಪಿಸತಕ್ಕದ್ದು’ ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಈ ಮಾತನ್ನು (ಪಾಪಿಷ್ಠವಾದ ಮಾತನ್ನು) ನಿನಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿರುವ ನನ್ನನ್ನು ನೀನು ಕ್ಷಮಿಸು’ ಎಂದು ಆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ.

 

ಇತೀರ್ಯ ತಂ ನನಾಮ ಸಃ  ಪ್ರ ಚಾಹಸನ್ ಸ್ಮ ಯಾದವಾಃ ।

ಹರಿಸ್ತು ಸಾತ್ಯಕಿಂ ವಚೋ ಜಗಾದ ಮೇಘನಿಸ್ವನಃ ॥೧೭.೨೩೪॥

 

ಈರೀತಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ವಿವರಿಸಿ ಹೇಳಿದ ಆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು ಮತ್ತೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದನು. ಆಗ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಯಾದವರು ನಕ್ಕರು ಕೂಡಾ. ಪರಮಾತ್ಮನು ಮೋಡದಂತಹ ತನ್ನ ಗಂಭೀರ ವಾಣಿಯಿಂದ  ಸಾತ್ಯಕಿಯನ್ನು ಕುರಿತು ಮಾತನಾಡಿದನು: