Mahabharata Tatparya Nirnaya Kannada 17272_17279

 

ತತಃ ಸ ಹಂಸಸಂಯುತೋ ಜಗಾಮ ಯೋದ್ಧುಮಚ್ಯುತಮ್ ।

ಕ್ಷಣೇನ ತೌ ನಿರಾಯುಧೌ ಚಕಾರ ಕೇಶವಃ ಶರೈಃ ॥೧೭.೨೭೨॥

 

ತದನಂತರ ಡಿಭಕನು ಹಂಸನಿಂದ ಕೂಡಿಕೊಂಡು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಕುರಿತು ಯುದ್ಧಮಾಡಲು ತೆರಳಿದನು. ಕೇಶವನು ತನ್ನ ಬಾಣಗಳಿಂದ,  ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ನಿರಾಯುಧರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದನು. 

 

ಹತಂ ಚ ಸೈನ್ಯಮೇತಯೋಶ್ಚತುರ್ತ್ಥಭಾಗಶೇಷಿತಮ್ ।

ಕ್ಷಣೇನ ಕೇಶವೇನ ತದ್ಭಯಾದಪೇಯತುಶ್ಚತೌ ॥೧೭.೨೭೩ ॥

 

ಅವರಿಬ್ಬರ ಸೈನ್ಯದ ನಾಲ್ಕನೇ ಒಂದು ಭಾಗ ಮಾತ್ರ ಉಳಿದದ್ದಾಗಿ, ಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ಕೃಷ್ಣನಿಂದ ಸೋಲಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಹಂಸ-ಡಿಭಕರು ಭಯದಿಂದ ಓಡಿಹೋದರು.

 

ಸ ಪುಷ್ಕರೇಕ್ಷಣಸ್ತದಾ ಸುರೈರ್ನ್ನುತೋsಥ ಪುಷ್ಕರೇ ।

ಉವಾಸ ತಾಂ ನಿಶಾಂ ಪ್ರಭುಃ ಸಯಾದವೋsಮಿತಪ್ರಭಃ ॥೧೭.೨೭೪ ॥

 

ಕಮಲದಂತೆ ಕಣ್ಗಳುಳ್ಳ ಕೃಷ್ಣನು ಪುಷ್ಕರಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ದೇವತೆಗಳಿಂದ ಸ್ತೋತ್ರಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟವನಾಗಿ, ಯಾದವರಿಂದ ಕೂಡಿ, ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾಂತಿಯನ್ನು ಬೆಳಗುತ್ತಾ, ಆರಾತ್ರಿಯನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಕಳೆದನು.

 

ಪರೇ ದಿನೇ ಜನಾರ್ದ್ದನೋ ನೃಪಾತ್ಮಜೌ ಪ್ರವಿದ್ರುತೌ ।

ಯಮಸ್ವಸುಸ್ತಟೇ ಪ್ರಭುಃ ಸಮಾಸಸಾದ ಪೃಷ್ಠತಃ ॥೧೭.೨೭೫ ॥

 

ಮಾರನೇದಿನ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನು, ಓಡಿಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಆ ಹಂಸ-ಡಿಭಕರನ್ನು ಯಮುನಾನದಿ ತೀರದಲ್ಲಿ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ಹೊಂದಿದನು.

 

ಸ ರೌಹಿಣೇಯಸಂಯುತಃ ಸಮನ್ವಿತಶ್ಚ ಸೇನಯಾ ।

ಸ್ವಶಿಷ್ಟಸೇನಯಾ ವೃತೌ ಪಲಾಯಿನಾವವಾರಯತ್ ॥೧೭.೨೭೬ ॥

 

ಬಲರಾಮನಿಂದ ಕೂಡಿಕೊಂಡು, ಯಾದವ ಸೇನೆಯಿಂದಲೂ ಕೂಡಿಕೊಂಡ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನು , ಅಳಿದುಳಿದ ಸೇನೆಯೊಂದಿಗೆ ಓಡುತ್ತಿರುವ ಹಂಸ-ಡಿಭಕರನ್ನು ತಡೆದ.

 

[ಹರಿವಂಶದ ಭವಿಷ್ಯತ್ ಪರ್ವದಲ್ಲಿ (೧೨೭.2-೫) ಈ ಕುರಿತಾದ ವಿವರ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ : ‘ಅಥ ಪ್ರಭಾತೇ ವಿಮಲೇ ಸೂರ್ಯೇ ಚಾಭ್ಯುದಿತೇ  ಸತಿ । ಗೋವರ್ಧನಂ ಜಗಾಮಾsಶು ಕೇಶವಃ ಕೇಶಿಸೂದನಃ । (ಹಿಂದೆ ಯಾವ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಗೋವರ್ಧನ ಪರ್ವತವನ್ನು ಎತ್ತಿಟ್ಟಿದ್ದನೋ , ಅದೇ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಇವರು ಓಡುತ್ತಿದ್ದರು).ಶೈನೇಯೋ  ಬಲಭದ್ರಶ್ಚ  ಯಾದವಾಃ ಸಾರಣಾದಯಃ । ಗೋಧನೈರಥ ಸೈನೈಶ್ಚ ನಾದಿತಂ ಬಹುಧಾ ಗಿರಿಮ್ । ತಸ್ಯೋತ್ತರಂ ನೃಪಶ್ರೇಷ್ಠ ಪಾರ್ಶ್ವಂ ಸಂಪ್ರಾಪ್ಯ ಯಾದವಾಃ । ನಿಕಷಾ ಯಮುನಾಂ ರಾಜಂಸ್ತತೋ ಯುದ್ಧಮವರ್ತತ’].

 

ನಿವೃತ್ಯ ತೌ ಸ್ವಸೇನಯಾ ಶರೋತ್ತಮೈರ್ವವರ್ಷತುಃ ।

ಸುಕೋಪಿತೌ ಸಮಸ್ತಶೋ ಯದೂನವಾರ್ಯ್ಯಪೌರುಷೌ ॥೧೭.೨೭೭॥

 

ತಡೆಯಲು ಅಸಾಧ್ಯವಾದ ಪರಾಕ್ರಮವುಳ್ಳ ಅವರು, ಅತ್ಯಂತ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಹಿಂದೆತಿರುಗಿ, ತಮ್ಮ ಸೇನೆಯಿಂದ ಕೂಡಿಕೊಂಡು, ಉತ್ಕೃಷ್ಟವಾದ ಬಾಣಗಳನ್ನು ಬಿಡಲಾರಮ್ಭಿಸಿದರು.

 

ಅಥಾsಸಸಾದ ಹಂಸಕೋ ಹಲಾಯುಧಂ ಮಹಾಧನುಃ ।

ಅನನ್ತರೋsಸ್ಯ ಸಾತ್ಯಕಿಂ ಗದಂ ಚ ಸರ್ವಸೈನಿಕಾನ್ ॥೧೭.೨೭೮॥

 

ತದನಂತರ, ದೊಡ್ಡ ಬಿಲ್ಲುಳ್ಳ ಹಂಸನು ಬಲರಾಮನನ್ನು ಎದುರುಗೊಂಡ. ಅವನ ನಂತರ ಡಿಭಕನು ಸಾತ್ಯಕಿ, ಗದ ಮತ್ತು ಯಾದವ ಸೈನಿಕರೊಂದಿಗೆ  ಯುದ್ಧ ಮಾಡಿದ. 

 

ಸ ಸಾತ್ಯಕಿಂ ನಿರಾಯುಧಂ ವಿವಾಹನಂ ವಿವರ್ಮ್ಮಕಮ್ ।

ವ್ಯಧಾದ್ ಗದಂ ಚ ತೌ ರಣಂ ವಿಹಾಯ ಹಾಪಜಗ್ಮತುಃ ॥೧೭.೨೭೯ ॥

 

ಅವನು ಸಾತ್ಯಕಿ ಮತ್ತು ಗದನನ್ನು ನಿರಾಯುಧರನ್ನಾಗಿಯೂ, ವಾಹನರಹಿತರನ್ನಾಗಿಯೂ, ಕವಚಹೀನರನ್ನಾಗಿಯೂ ಮಾಡಿದ.  ಆಗ ಸಾತ್ಯಕಿ ಮತ್ತು ಗದರು ಯುದ್ಧವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟುಬಂದರು.